Na de gruwelijke aanslag in Nice werd gisterenavond aan de Franse ambassade in Brussel een steunmanifestatie voor het Franse volk georganiseerd door Pegida Vlaanderen. Ondanks de vakantieperiode en de korte organisatietijd naam 40 mensen deel aan een boodschap van steun en solidariteit voor het Franse volk.
‘ Wij staan hier omdat we de moslimbarbarij zoals die in Nice nooit gewoon mogen worden’, zo sprak Rob Verreycken. ’ Wij brengen geen bloemen, die horen thuis op begraafplaatsen; wij brengen geen kaarsen, die horen thuis in de kerk. Wij brengen een belofte van steun in de strijd van alle Europese naties tegen ons gemeenschappelijke vijand, en een oproep tot strijd, samen met het Franse verzet, tegen de vijanden van onze vrijheid.’
Kristof De Smet stond stil bij de symbolische foto van het afgedekte kinderlijkje naast een pop. ‘ Dit doet me terugdenken aan een hele tijd geleden, u weet wel, toen het lijkje van de levenloze Aylan aanspoelde. De foto ging de wereld rond, deze foto was destijds de reden om een miljoen mensen binnen te laten zonder screening. Is dan nu één dood kindje ook geen reden om er een miljoen buiten te zetten?’
De Smet hekelde ook de steeds maar herhaalde leugen dat ‘het niets met de islam te maken’ zou hebben. ‘Vers 48:29 uit de Koran, de ongekuiste versie van het verhaal dat de islam de religie van de broederlijkheid is: “Mohammed is Allahs apostel. Zij die hem volgen zijn meedogenloos voor de ongelovigen maar mild voor elkander.” Dat verklaart waarom een terrorist zoals Abdeslam na de aanslagen van Parijs ongestoord door de Molenbeekse straten kon wandelen, pizza’s bestellen, praatjes maken met de mensen in de straat, lollig met een muts op het hoofd voorbij het politiekantoor kon wandelen. Iedereen zag het, iedereen wist het maar iedereen daar zweeg! Dat is beste vrienden wat wij niet gaan doen. Wij zullen spreken daar waar anderen zwijgen. Wij zullen steeds zonder omwegen zeggen waar het op staat. Het monster in onze landen heet de islam en wij zullen niet rusten vooraleer dat monster is verdreven.’
Een brief van steun werd bezorgd op de ambassade en het zingen van de Vlaamse Leeuw besloot de bijeenkomst.
Dit is op jowitteroosblog herblogd.
Het is om te wenen! Niet alle Vlamingen zijn toch niet in het buitenland met vakantie? Hoeveel miljoenen zouden er zijn thuisgebleven? Ofwel was het ogenblik inderdaad slecht gekozen; ofwel heeft de Vlaming zijn interesse in dergelijke “successen” verloren gezien hun nutteloosheid. Hoeveel maal heb ik het reeds gezegd dat dergelijke “uitstapjes” nooit iets zullen wijzigen? Zolang het “brood en spelen” aan de gang blijft, zolang de kudde mag grazen zolang kan gelijk wie haar hoeden. “Aux barricades . aux barricades, mes frères!” Dat was het enige wat in 1789 nog geholpen heeft en het is het enige dat nu ook het Volk kan helpen!
Niet opgeeven!!!