Gisteren was het dan zover. De lang op voorhand voorspelde aanslag. Niemand die het echt zag aankomen, maar iedereen wist dat het ooit moest gebeuren. De spanning was de laatste dagen, weken, ja zelfs maanden te snijden. Vele slachtoffers bloeden vandaag en de komende dagen na. Europa bloedt voorgoed.

Vorige week werd onverwachts een tipje van de sluier gelicht, nota bene door onze eigen webstek. “Broers Ibrahim en Khalid El Bakraoui mogelijke voortvluchtigen van de terreur in Vorst” We waren het enige Vlaamse medium dat dit bericht overnam van la Dernière Heure (DH.be). Nu blijken deze twee heren daders te zijn van de moordaanslagen in Zaventem en hartje Brussel. Het doet ons even slikken. Zulk een nieuws wil je immers liever niet brengen.

Moslimterreur. Alweer. De Standaard plaatste gisteren een chronologisch overzicht van alle grote islamitische aanslagen sinds de eerste aanslag op het WTC in New York in 1993 (lees hier). “Meer dan 20 jaar terreur”, zo schrijven ze boven de titel. Inderdaad. Meer dan 20 jaar zit het Westen opgezadeld met “gekken”, “onafhankelijke terreurcellen”, “misbruikers van de islam” en de vele andere termen die de media gebruiken om te verbergen dat de daders allemaal hetzelfde boek lezen, namelijk de ‘Heilige Koran’.

Vandaag en morgen moeten we sereen omspringen met de feiten en nieuwsberichten. Dat verdienen de vele slachtoffers en hun nabestaanden. Lijkenpikkerij is uit den boze, daar zijn we het over eens. We zouden de media het “opkloppen van het sentiment” kunnen aanwrijven omdat ze beelden tonen van krijttekeningen of gitaarspelende bv’s, maar dat gaan we niet doen. Ieder verwerkt het verdriet heel ‘spontaan’ op zijn of haar eigen manier. John Lennon schreef immers zijn ‘Imagine’ ook niet voor het geld, maar voor de wereldvrede…

Maar stilaan zal de sereniteit plaats moeten maken voor de harde realiteit. De juiste politieke conclusies moeten getrokken worden. De feiten moeten bij naam genoemd worden. De overheid gaat haar verantwoordelijkheid moeten nemen. “Opkuisen” van een wijk zal dan effectief “opkuisen” van een wijk moeten zijn. Terugsturen van illegalen of afgewezen asielzoekers zal effectief terugsturen moeten zijn en niet het afgeven van een blad papier met daarop een verzoek aan de betreffende uitgewezene.

Het Vlaams Belang legde vandaag bloemen neer aan de getroffen metro Maalbeek. Tegenstanders van deze nationalistische partij (lees: alle partijen, buiten het VB zelf) zullen met het schuim op de lippen verklaren dat dit een politieke recuperatie is, terwijl diezelfde partijen gisterenavond allemaal zijn mogen langsgaan aan de Reyerslaan of bij VTM. De enige partij echter die al jaren deze aanslagen voorspelde, kreeg niet één telefoontje van de redacties om hun mening te komen geven.

“Vandaag zijn we één,” hoorden we gisteren nochtans geregeld verklaren, maar het is weer allen min één. Men zou denken dat er lessen getrokken werden uit het verleden. Zelfs het Front National mocht op de koffie bij de hoogste heren van Frankrijk na de aanslagen in Parijs. Zij het uit beleefdheid, maar bij onze zuiderburen was iedereen wél effectief (voor even) ‘één’. En zo hoort het ook. Deze aanslagen treffen namelijk iedereen, een bom maakt geen onderscheid.

Onze redactie leeft dan ook oprecht mee met alle slachtoffers van de vreselijke aanslagen die ons Europa gisteren in het hart getroffen hebben. En net daarom zullen wij wél Charlie blijven én onze ongezouten en nuchtere mening blijven verkondigen. Geen polarisatie, maar wel samenwerking – over de politieke grenzen – heen tegen de vijanden die onze vrijheden bedreigen.