Al geruime tijd vliegen Amerikaanse en Arabische bommenwerpers boven Syrië, maar het uitschakelen van IS bleek vreemd genoeg niet mogelijk.  Tot sinds kort de Russen zich ermee bemoeien: IS krijgt rake klappen, en honderden strijders vluchten richting Turkije.  Dat daarbij ook de terreurgroepen die in het Westen misleidend ‘gematigde rebellen’ worden genoemd, zoals  Al Qaida (!), in de klappen delen, zal de Russen een zorg wezen.  In Washington en bij de EU slaat dan ook de paniek toe:  de Syrische president Assad, wiens einde al voorspeld werd, zit plots weer stevig in het zadel.  Deze week gaf de E.U. dan ook een lichtjes lachwekkende verklaring uit, waarbij Assad gevraagd werd te vertrekken; hoe en wanneer, daarover was de EU het zelfs onderling niet eens…

In een recente verklaring bijt Syrië nu stevig van zich af.  ‘Syrië veroordeelt de standpunten in de verklaring van de Europese Unie van maandag.  Het benadrukt dat het Syrische volk en het leger de strijd tegen het Takfiri-terrorisme verderzetten.  (‘Takfiri’ is de vorm van sektarische haat waarmee salafistische soennitische moslims andere moslims van ‘afvalligheid’ beschuldigen’)

‘Het Syrische volk en het leger verzetten zich tegen eender welke agressie, weigeren hun recht op het bepalen van de toekomst van het land af te geven, en wijzen de flagrante inmenging van Europese staten in de interne aangelegenheden van Syrië af.  De Europese Unie heeft er blijkbaar voor gekozen een slaafse volgeling te zijn van het beleid van de Amerikaanse regering, en de  EU is daardoor niet in staat om een ​​positieve rol te spelen bij het vinden van een oplossing voor de huidige crisis in Syrië.

Uit de ontwikkelingen van de gebeurtenissen bleek dat het beleid van de Amerikaanse regering, terroristische organisaties op te richten of hen te voorzien van alle soorten van steun, alleen paste in de Amerikaanse strategie voor de hegemonie in de regio, en niet in terrorismebestrijding.  Luchtvaartactiviteiten met veel fanfare maar zonder efficiëntie zorgden ervoor dat de terroristische organisaties in staat waren de internationale en regionale vrede en stabiliteit te bedreigen.

Het voornaamste doel van de Amerikaans-Europese aanpak blijkt de verstoring van de Russische luchtoperaties, die wél efficiënt zijn in de confrontatie met de terroristische organisaties van de Islamitische Staat in Irak en al- Sham, ISIS, Jabhat al-Nusra en andere terroristische organisaties verbonden aan Al-Qaeda.

Uit de Russische activiteiten blijkt de geloofwaardigheid van de beslissing van Rusland en Syrië om aan terrorismebestrijding te doen, in overeenstemming met het internationaal recht en met inachtneming van de nationale soevereiniteit.  Rusland treedt op als een reactie op een officiële oproep van Syrië, en deze gemeenschappelijke inspanning zal de juiste omstandigheden brengen in de richting van een politieke oplossing van de crisis in Syrië.’

Gesteund door het Russische luchtoffensief lijkt het erop dat de Syrische grondtroepen intussen opnieuw terreinwinst boeken, hier bv. in de regio rond Aleppo.