Guy Verhofstadt heeft een boek geschreven, of wellicht laten schrijven.  Geen probleem, dat is wat politici doen.  Dat hij het boek genoemd heeft ‘Guy Verhofstadt: Europe’s disease’ heeft zelfs een ongewild komisch effect: de vraag rijst, of hij daarmee zichzelf bedoelt?

Wat echter opmerkelijk is, is de plek waar Verhofstadt het boek voorstelt: in BOZAR, het zogenaamd prestigieuze kunst- en cultuurcentrum in Brussel.  Wanneer in de voorbije decennia de dikgesubsidieerde culturo’s zich te buiten gingen aan haatacties tegen nationalisten, of zelfs aan campagnes tegen elk Vlaams-nationalisme, dan was het verweer steeds dat culturo’s ‘kritisch moesten zijn voor de machthebbers’.  Maar ten overstaan van een échte machthebber als Verhofstadt is er blijkbaar geen kritische afstand nodig… Mochten wij een verkozene zijn van het VB in Brussel, wij zouden meteen een zaal in BOZAR vragen om ons volgende boek voor te stellen.  Dat zal dan wel geen probleem zijn, zeker?

Zo mogelijk nog opmerkelijker is de rol van hoer die wordt opgenomen door journalisten.  Delvaux, Desmet, Heath, Waterfield: ze laten zich graag, en wellicht niet gratis, gebruiken in de propagandashow van Verhofstadt.  En dat, terwijl Putin en de Russische pers het verwijt krijgen, dat zij teveel verweven zijn…  Wat stelt de roodgroene regimepers in Europa nog voor, als het zich kritiekloos voor zoiets laat misbruiken?  Want maak u maar geen illusies.  Volgende onderwerpen zullen door de hoernalisten zeker NIET aan bod gebracht worden: de manier waarop Verhofstadt alle kiesbeloftes in België brak, België failliet liet gaan, zich vet laat betalen door lobbygroepen en bedrijven allerhande, en hoogstpersoonlijk op het Maidan-plein in Oekraïne een oorlog ging ontketenen die al duizenden mensen het leven heeft gekost.