Marine Le Pen en Tom Van Grieken: ‘Schengenzone nu opdoeken’

Een partij die door de kiezer in de touwen gemept wordt, doet er daarna verstandig aan, op zoek te gaan naar herbronning, en herverpakking van de boodschap.  Dat doet dus ook het Vlaams Belang, onder andere gisteren met een massaal bijgewoond colloquium onder het motto ‘grenzen stellen’ in Brussel.  Wie daar was zag alleszins geen aarzelende, twijfelende partij:  In aanwezigheid van Marine Le Pen, voorzitter van het Franse Front National, blaakten de jonge gezichten van het Vlaams Belang van hernieuwd zelfvertrouwen.

Europees parlementslid Gerolf Annemans opende het colloquium, met de stelling dat ‘dit de enige partij is die de asielinvasie van de voorbije weken kon aanschouwen zonder beschaamd te zijn over het eigen falende migratiebeleid in het verleden.’  Voor hem is het duidelijk dat er electorale wijzigingen op til zijn:  ‘Vele kiezers zeggen ons dat zij zich vergist hebben, dat zij terugkomen, en zij zijn welkom.’

Kamerlid Barbara Pas gaf zichzelf daarna de niet makkelijke opdracht om stil te staan bij het Vlaamsgezinde aspect van ‘grenzen stellen’: het streven naar een eigen Vlaamse staat, waarin de Vlamingen baas zijn over hun eigen lot.

Voor een aandachtige Marine Le Pen herinnerde zij aan de strijd die de Vlamingen gevoerd hebben voor hun taal en cultuur tegen imperialistische Franstaligen.  Het communautaire stilzwijgen, waartoe de N-VA-ministers en verkozenen zich verplicht hebben, leverde een paar prima oneliners op:  ‘De N-VA is nationalistisch in hart en nieren, omdat ze er in hun verstand geen last van zouden hebben.’

Ook aardig: ‘ De N-VA doet aan nationalisme in projectie:  alles waarover men zwijgt in Vlaanderen wordt geprojecteerd op de Catalanen, Schotten en Basken.’

Vervolgens ging alle aandacht naar Marine Le Pen.  Alle toehoorders waren te spreken over haar gedreven stijl, maar wie haar al aan het werk zag op een verkiezingsmeeting in Frankrijk weet dat Marine gisteren hooguit rustig aan het warmlopen was voor de electorale uitdagingen die komen.  Toch slaagde ze erin alweer een paar nieuwe interessante klemtonen te leggen.

Intussen vertrouwd is haar discours, dat ‘rechts’ en ‘links’ overstijgt:  ‘Een pleidooi voor een verstandig migratiebeleid is geen zaak van rechts, noch van links, maar van gezond verstand.  Er zijn stille krachten aan het werk die het vrij verkeer van kapitalen, goederen en mensen willen; zij willen via vrijhandelsakkoorden als TTIP dat we ammoniakkippen uit de VS eten, dat de goedkope Chinese producten onze bedrijven onderuit halen, en dat er massa’s immigranten komen om aan te lage lonen te werken.  Grenzen zijn noodzakelijk als filter om onze vrijheid te beschermen.’

Nieuw was haar aanval op het ‘Duitse dictaat’:  ‘Als Merkel eist dat 800.000 vluchtelingen binnen mogen, dan zullen die niet in Duitsland blijven, maar daarna door Schengen ook naar Frankrijk en Vlaanderen komen.  Ons antwoord aan Merkel is: nee.  Het ogenblik is gekomen om Schengen onmiddellijk op te doeken.’

Na een klepper als Le Pen spreken is geen cadeau, maar de jonge voorzitter Tom Van Grieken liet zich niet in de coulissen duwen.  Hij was uitstekend op dreef, en sloot nauw aan bij datgene wat dezer dagen massaal bij de burger te horen is – en via de sociale media te lezen is.  ‘In tijden van economische stagnatie moet de tering naar de nering gezet worden en daar hebben we alle begrip voor. Bij aanvang van deze regeringen was het duidelijk dat het leven duurder ging worden door verkapte belastingverhogingen. “Gratis bestaat niet” was het adagio. En wie zijn wij om dat tegen te spreken? Maar na 1 jaar regeren, weet u nu waarom het leven zo veel duurder is geworden.  Gratis bestaat nog wel, maar enkel niet voor de Vlamingen.  Er is geld voor Wallonië, Er is geld voor Griekenland.  Er is geld voor iedere asielzoeker die een voet op ons grondgebied zet.  Maar er is geen extra geld om de wachtlijsten in gehandicaptensector, ouderlingenzorg of scholenbouw weg te werken. Er is geen plaats voor duizenden leerlingen in het onderwijs.  U moet werken tot uw 67 jaar, maar de OCMW’s krijgen extra geld voor asielzoekers.  U gaat meer moeten betalen voor gas, water en elektriciteit, maar zodra een asielzoeker hier aankomt heeft hij recht op gratis bed, bad, brood.  U moet financieel de broeksriem aantrekken en bent al lang niet meer zeker van een pensioen, maar eens een asielzoeker erkend is, heeft hij recht op een leefloon, kindergeld en sociale woning.  Ik heb er genoeg van.  Wij hebben er genoeg van.  De mensen hebben er genoeg van!’

De N-VA werd en passant ook uitgedaagd om haar asielbeleid eens in een referendum voor te leggen aan de bevolking.  ‘De N-VA wil communautair geen enkele stap vooruit zetten, want daar zou geen draagvalk voor bestaan bij de bevolking.  Denkt de N-VA dan dat er voor haar huidige asielbeleid ook maar enig draagvlak bestaat bij de bevolking?  Ik daag hen uit:  leg het eens in een referendum voor.’

De bijeenkomst werd besloten met het zingen van de Vlaamse leeuw.  Bij het verlaten van het gebouw kon men uitglijden over wat fruit dat wat linkse tegenbetogers tegen de gevel van het parlementsgebouw hadden gegooid – iets waar de aanwezigen binnenin niets van gemerkt hadden.