Nog even Ijzerwake: De schande van de openbare kromroep

Er is in deze REACT reeds geschreven over de voorbije IJzerwake en over de ferme toespraken die wij mochten horen op een drassige, zonovergoten wei, maar ik wil hier toch nog een paar punten onder de aandacht brengen in de hoop dat onze lezers daar eens diep over gaan nadenken. Al zal het wel kloppen dat dit jaar de tradtionele 5000 bedevaarders niet zijn gehaald, dat enkele duizenden Vlamingen naar Steenstrate zijn komen afzakken om de fronters te herdenken en de vredesgedachte én de godsvrede te beklemtonen, is een gebeuren met nieuwswaarde en journalisten die naam waardig dienen hun lezers, luisteraars, kijkers daarover in te lichten, ongeacht hun persoonlijke mening daarover.

Als plichtenleer voor de nieuwsgaarders nog enige betekenis heeft, dan moeten zij hun plicht doen tegenover de gemeenschap die hen daarvoor op een of andere manier betaalt. Als een handvol rooien of groenen verzamelen blazen, al was het maar met de spreekwoordelijke vijf man en een paardekop, dan wordt die gemeenschap daar van naaldje tot draadje over ingelicht, ook als een heel groot deel van die gemeenschap niet de minste boodschap heeft aan de politieke lichtgewichten die in de stembus nog amper meetellen.

Hoe teleurgesteld zullen zondagavond die enkele duizenden Vlamingen zijn geweest, toen zij om 19 uur hun kwelbuis inschakelden om op het journaal van de door hen allemaal betaalde OPENBARE omroep de berichtgeving over de IJzerwake te bekijken? Die berichtgeving kwam er namelijk niet, want al waren wij toch nog met enkele duizenden, de OPENBARE kromroep zweeg die massale en nieuwswaardige uiting van Vlaams-nationalisme met twee knappe sprekers die iets belangrijks te zeggen hadden, iets dat heel de Vlaamse bevolking aanbelangt, doodgemoedereerd… dood. Piet Vermeylen, alias Pietje de Leugenaar, uit de doden opgestaan? Die had indertijd ook geen anti-Collard-betogers gezien in Brussel, hoewel het daar zwart zag van het volk.

De pers van vandaag informeert niet, maar desinformeert de Vlamingen, betoogde een scherpe voorzitter Wim De Wit en voegde daaraan toe: “IJzerwake wil een eerlijke en bekwame pers, overal en zeker in ons vaderland”. Dat vaderland (hij zal daar toch zeker niet la belgique maar Vlaanderen mee bedoeld hebben?) kan naar die eerlijkheid en bekwaamheid van de pers in al haar verschijningsvormen, fluiten. Het duizendvoudig uitgekreten “Je suis Charlie”, na de barbaarse moslimmooeden bij Charlie Hebdo, is bij de Vlaamse kranten en de radio en televisie een leugen, klonk het verder: “Gooi die huichelaars buiten! Schrap uw abonnement of losse aankoop. Er is nieuws en duiding genoeg op internet en in “t Pallieterke”.

Dat laatste zal hoofdschrijvelaar Karl van Camp, die lijfelijk met een stand in de tent van het IJzerwakedorp aanwezig was, samen met een hele meute Vlaams-nationalisten van verschillend pluimage (uitgeverij Egmont, Vlaams & Neutraal Ziekenfonds, Rob Verreycken e.a.) als muziek in de oren hebben geklonken. MIJ klonk als muziek in de flaporen dat zowel Wim De Wit als VVB-voorzitter Bart de Valck duidelijk afstand namen van de regeerakkoorden die mee door de N-VA zijn bekokstoofd en die werk willen maken van de voor Vlaanderen noodlottige zesde staatshervorming en daarvoor alle Vlaamse aktie tot minstens 2019 willen lamleggen, niet tégen maar mét belgië. Wim De Wit: “Maar wij maken ons geen illusies: zolang belgië blijft bestaan, zal onze gemeenschap niet gerespecteerd worden”.

Ik heb het liever klaar en veelzeggend over volk in plaats van over die ambtelijke, nietszeggende gemeenschap, maar met Wims slotwoorden ben ik het volkomen eens: “Wij staan en gaan voor een vrij, onafhankelijk en republikeins Vlaanderen, dat zijn toekomst in het Verenigd Europa van onafhankelijke staten zelfstandig gestalte geeft én aanstuurt op de hereniging met Noord-Nederland. Zoals het was in 1815, want 1830 bestaat voor ons niet!!!” Weg met de V(?)RT en welkom, Vlaamse republiek!

hvo

Hector Van Oevelen