Begin de jaren negentig van vorige eeuw regeerde het Front National over volgende Zuid-Franse steden en gemeenten: Toulon, Marignane, Vitrolles, Orange en Saint-Gilles-du-Gard. Alleen Jacques Bompard, burgemeester van Orange, kon zijn mandaat later hernieuwen. Rechtse, nationalistische burgemeesters dat vraagt om klachten bij het Gerecht vanwege linkse verdraagzamen. Maar hebben die klachten wel succes? En zit de maatschappij te wachten op die linkse hysterie?

Bompard haalde het in 1995 in de tweede ronde met een relatieve meerderheid van 36%. Zes jaar later, in 2001, hernieuwde hij zijn mandaat in de eerste ronde met een absolute meerderheid van 60%. Intussen is de nationalistische tandarts al twintig jaar aan de macht en is het einde verre van in zicht. De echtgenote van Bompard, Marie-Claude, is bovendien burgemeester van het aanpalende stadje Bollène. In 2008 mocht ze voor het eerst de burgemeesterssjerp omgorden en in 2014 mocht ze dat opnieuw.

Na conflicten met Jean-Marie Le Pen verliet Bompard het FN om aan te sluiten bij de MNR van Bruno Mégret. Toen ook dat niet echt lukte, richtte hij zijn eigen partij (beweging) op, La Ligue du Sud.

Het bestuurlijk en budgettair beleid van de Bompard’s mag voor velen als voorbeeld gelden! De veiligheid van de bevolking is een prioriteit voor de burgemeester. Daarenboven werden onnodige subsidies afgeschaft, overtollig personeel werd afgedankt en ‘foute boeken’ kwamen voor het eerst in de bibliotheek van het oud Romeinse stadje te liggen. Dat zijn maar enkele voorbeelden van hoe Bompard het aanpakt. Bovendien bedraagt de gemeenteschuld in Orange slechts € 44 per inwoner, in het nabij gelegen Avignon is dat € 2.064! Onnodig erbij te vertellen dat de PS daar de scepter zwaait…

Bij de andere opgesomde gemeenten bleef het bij een eenmalig electoraal succes. Onervarenheid, opportunisme en interne strubbelingen lagen aan de oorsprong aan deze vooraf aangekondigde dood.

Maar goed, de tijden zijn niet meer wat ze waren. Een nieuwe lichting bekwame kandidaten bood zich aan en met succes. Het Front National veroverde bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen zo maar even 12 gemeentehuizen, waarvan sommigen in middelgrote steden zoals Fréjus en Béziers, met respectievelijk 53.000 en 72.000 inwoners. Door het ‘republikeins front’ – een soort Frans cordon sanitaire – is dat een hele prestatie.

De 12 burgemeesters:

Steeve Briois (Hénin-Beaumont in Pas-de-Calais), Stéphane Ravier (7^e sector van Marseille), Robert Ménard (Béziers in l’Hérault), Fabien Engelmann (Hayange in Moselle), David Rachline (Fréjus in de Var), Julien Sanchez (Beaucaire in de Gard), Franck Briffaut (Villers-Cotterêts in l’Aisne), Marc-Etienne Lansade (Cogolin in de Var), Joris Hébrard (Le Pontet in de Vaucluse), Philippe de la Grange (Le Luc in de Var), Cyril Nauth (Mantes-la-Ville in les Yvelines) en Philippe de Beauregard (Camaret sur Aigues in de Vaucluse).

Julien Sanchez, burgemeester van Beaucaire

Verschillende peilingen wijzen trouwens aan dat deze heren het uitstekend doen en bij de volgende verkiezingen zonder moeite opnieuw verkozen zullen worden. Wij hoeven u niet te vertellen dat dat bij de klassieke kleurpartijen voor de nodige ongerustheid en wrevel zorgt.

Nochtans doen de burgemeesters niets anders dan het partijprogramma van het FN uitvoeren: de seculiere samenleving beschermen (bijvoorbeeld terug varkensvlees in de kantines), de veiligheid prioritair stellen, de politie degelijk bewapenen en in ere herstellen, belachelijke linkse subsidies afschaffen, enzovoort. Dat daarbij ook sommige nachtwinkels geviseerd worden is dan ook niet meer dan logisch.

Zo verbood het stadsbestuur van Beaucaire dat nachtwinkels in het centrum van de stad tussen 23 uur en 05 uur zouden geopend zijn. Er werd ook komaf gemaakt met de dubbel gestationeerde wagens in de buurt van die nachtwinkels. Dat die winkels voornamelijk door moslims worden uitgebaat en dat er verstrengde maatregelen tijdens de ramadan van kracht werden, werd uiteraard als een discriminerende (racistische) maatregel bestempeld. Burgemeester Julien Sanchez wilde alleen maar de orde in zijn stad handhaven en verbeteren.

Aangepord door enkele linkse advocaatjes trokken de ‘geviseerde’ baardmensen naar de rechtbank om die ‘discriminatie’ ongedaan te maken. De Administratieve Rechtbank van Nîmes oordeelde nu dat de eisen ongegrond zijn en sprak Sanchez over de hele lijn vrij. Sanchez argumenteerde voor de rechtbank dat zijn bevolking de buik vol heeft van het ‘laissez faire, laissez aller’ beleid van zijn voorgangers. De burgemeester werd daarin gesteund door een petitie die door meer dan 2000 inwoners van Beaucaire werd ondertekend.

Van de vele klachten die tegen de FN-burgemeesters werden ingediend kwam tot op heden niets in huis. Tot grote ergernis van de politiek-correcte meute kwam het telkens tot een vrijspraak. Is er dan toch licht in de duisternis?