Er woedt een klein stormpje in de wereld van het geschreven en gedrukte woord. De aanleiding is het ontslag van Karl Drabbe bij uitgeverij Pelckmans. Deze man die bij De Morgen als ‘pluralist’ wordt omschreven en bijgevolg door dezelfde krant op handen wordt gedragen, zou ontslagen zijn omwille van zijn ideologie.

Zijn schriftelijke medewerking aan het eerder kleine Doorbraak, ooit een uitgesproken Vlaams-nationalistisch ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, werd hem blijkbaar niet in dank afgenomen bij de bekende uitgeverij Pelckmans. Wanneer De Morgen ter verdediging van Drabbe stelt dat “uit botsingen nochtans vaak de grootste vooruitgang” komt, klinkt dat ongeloofwaardig, zeker wanneer het over het Vlaams-nationalisme gaat. Het verleden bewijst dit.

Ondertussen krijgt Drabbe ook de volledige ruggensteun van de N-VA. Bart De Wever zegt net niet zijn samenwerking met de uitgeverij op, waar verschillende van zijn boekjes gedrukt werden en Geert Bourgeois laat weten dat “het een echte schandvlek voor Pelckmans” is. Er volgen net geen regeringsverklaringen van de Vlaamse en federale regering met een “Kauft nicht bei Pelckmans!”-titel erboven.

Als het waar is dat de ideologische voorkeur van Drabbe tot zijn ontslag geleid heeft, betreuren we dat uiteraard ten zeerste, maar deze reacties hebben we nooit mogen meemaken wanneer bijvoorbeeld jaar in jaar uit Uitgeverij Egmont geweigerd werd (en ongetwijfeld wordt) op de Antwerpse boekenbeurs. Of wanneer bleek dat Koen Dillen de auteur was van een schitterend werk over Mitterand, terwijl hij dat uitgaf onder de naam ‘Vincent Gounod’, maakten we zelfs het omgekeerde mee. Een boycot was toen niet ver af, aangestuurd door ‘pluralisten’ als De Morgen.

We geven enkel de feiten mee, de conclusies moet u er zelf maar uit trekken. Maar het “et alors” waar De Morgen en andere ‘pluralisten’ nu mee uitpakken is wat ons betreft van de pot gerukt en doet ons niet het beste vermoeden over de ware toedracht van de hele ‘zaak-Drabbe’.