Wie zich in de grote Duitse persorganen wil oriënteren op wat PEGIDA in Dresden nou precies wil en waarom deze mensen maandagavond na maandagavond de straat op gaan, schrikt wel even van de eenzijdige afkeer en dito bewoordingen. De terminologie die wordt gebruikt is bijzonder scherp, van vreemdelingenhaat tot extremisme wordt hen toegeschreven, in een sfeer dat deze mensen niet moeten zeuren en juist voor immigratie en open grenzen zouden moeten zijn. Binnen in de demonstratie kon ik zelf met meerdere mensen spreken en discussiëren, die gewoonweg ontevreden zijn met het beleid van de huidige regering in Duitsland.

Alvorens ik de demonstratie bezocht, viel al meer op in de stad Dresden naast de straffe taal in de pers. Lezers van Rechts Actueel weten dat al wel, dat de demonstranten nog meer zelfverklaarde tegenstanders hebben, te weten de kerk, extreemlinks, vluchtelingenorganisaties, de vakbonden, lokale grootbedrijven en ook de plaatselijke culturele instellingen. (zoals musea) Met name de laatste laten zich zichtbaar zien in Dresden en hebben op de eigen gebouwen spandoeken met o.a. ‘voor een open wereld’ en ‘vluchtelingen welkom’ opgehangen. Navraag van mij over deze boodschappen, wist een museummedewerker te vertellen dat dit beleid van bovenaf is in reactie op de demonstraties van PEGIDA.

Het is om maar een beeld te schetsen van de oppositie waarmee de demonstranten te maken hebben. De hamvraag is dan natuurlijk: wat zijn precies de opvattingen van deze demonstranten?

1989 = vandaag?
Mede van vanwege het gebruik van de kreet Wir sind das Volk! ligt een vergelijking tussen het jaar 1989, met de val van de muur en Duitse hereniging, en de demonstraties van vandaag voor de hand. In de demonstratie sprak ik meerdere mensen die vertelden er ook in 1989 bij te zijn geweest, dat iets wat gezien de leeftijd wel kon kloppen, maar dat ik natuurlijk niet kon controleren. Gezien de huidige Duitse economische en politieke machtsstructuren andere ideeën hebben over de toekomst van Duitsland en haar bevolking, én de belangrijke politieke vragen ook geen onderdeel van discussie mogen zijn, geven deze gegevens wel ondersteuning aan dergelijke vergelijkingen.

Een man van ver in de vijftig, vertelde aan mij dat de propaganda van vandaag niets verschilt met die van de DDR. “Ik was erbij, dus kan dat wel beoordelen.” En een opmerking die nog van veel meer inzicht getuigde: “Het verschil tussen het huidige systeem en dit van de DDR is alleen het economische gedeelte. Verder verschilt het niets, men hanteert gewoon exact dezelfde propaganda. Democratie is er wel, maar voor gewone mensen enkel voor onbelangrijke vraagstukken. Over zaken als de Euro en de NAVO, wordt de bevolking niet geraadpleegd en dit wordt buiten ons om beslist.”

Het was een boodschap die ik meer hoorde, maar niet eerder zo welbespraakt.

Vlag van het verzet
Tussen de vlaggen valt in de demonstratie één vlag in het bijzonder op, ook omdat deze massaal wordt meegevoerd. Daarbij was deze vlag voor mij en is deze waarschijnlijk voor velen lezers onbekend. Een rode vlag met daarin een zwart kruis met een gele rand. Het lijkt op de vlag van Noorwegen, waarvan er ook één rondzwaaide, maar heeft er niets mee van doen. Er gaan over de bedenker van de vlag verschillende verhalen de ronde, de hoofdredacteur van het rechtse tijdschrift Compact Jürgen Elsässer, spreekt van de Wirmer-Fahne, genoemd naar Josef Wirmer, jurist en verzetsstrijder die deze vlag wilde invoeren wanneer Adolf Hitler van het toneel zou verdwijnen. (plan in 1944)

Zo weten we, de vlag haalde het niet, want het Derde Rijk werd niet van binnenuit om zeep geholpen maar van buitenaf. Van de demonstranten die ik hierover ondervroeg kreeg ik unaniem als antwoord dat het een verzetsvlag is en daarom wordt meegenomen naar deze demonstraties. Maar volgens de demonstranten die ik sprak is deze aan Von Stauffenberg, die u wellicht van de film Valkyrie kent, toe te schrijven. Bij deze gesprekken kwam ook naar voren dat men dus liever een ander Duitsland ziet dat weer soeverein is en zelf zijn beslissingen neemt, verwijzend naar de vlag van het Duitse verzet tegen het nationaal-socialistische Derde Rijk.

Ami go home !
Het gebrek aan soevereiniteit van Duitsland wordt dus als een probleem ervaren, dat hangt zeker samen met de aanwezigheid van duizenden Amerikaanse soldaten op Duitse bodem. Een ander heet hangijzer zijn de nog redelijk recente onthullingen over het afluisteren door de NSA, die daarin gesteund werd door de Duitse veiligheidsdienst BND. Met hulp van de BND werden o.a. Duitse bedrijven en andere EU-landen afgeluisterd.

Daarbij komt de grootschalige oorlogspropaganda tegen Rusland die ook doorheen de Duitse media waait. Logischerwijs heeft men in Dresden gezien haar geografische ligging meer gevoel met het oosten van Europa, maar ook is er de wetenschap dat raketten met kernkoppen zo zijn afgeschoten bij een ontsporing tussen Rusland en de V.S.A.. Opvallend in de demonstratie is dan ook het aantal Russische vlaggen en borden met slagzinnen die waardering voor Vladimir Poetin laten blijken. Vrede en toenadering tussen Rusland en Duitsland leeft dan ook onder de deelnemers.

Niemand die ik spreek snapt waarom er niet gewoon met Rusland wordt samengewerkt, toch dan tenminste economisch. Eerder is er boosheid dat Amerikanen vanaf Duitsland haar bodem oorlogen in de wereld voeren. Ook is er volop kritiek op de NAVO en de TTIP. De beargumentering is hierbij heel helder, een behoefte naar vrede op het Europese continent, met ook een inzicht over de tekortkomingen van het kapitalisme die men in het handelsverdrag naar voren ziet komen.

Islam en massa-immigratie
Wellicht het meest interessant is wel dat deze mensen zich hier niet enkel druk maken om het asielzoekerscentrum in de buurt of een moskee in wijk, maar zich keren tegen het volledige immigratiebeleid en de islamisering van Europa. Of een demonstrant zelf: “Het is een allemaal propaganda wanneer met spreekt vluchtelingenhulp en naastenliefde, in werkelijkheid gaat het om de omvolking van Duitsland en Europa”

Het roept natuurlijk de vraag op wat men werkelijk weet van de situatie elders in Europa. Dat blijkt toch wel bekend te zijn, men liet aan mij doorschemeren op de hoogte te zijn van de islamisering van de Franse steden, de miljoenen Turken in Duitsland en de grootschalige immigratie in het zuiden van Europa. Dat deze mensen hier zien wat de gevolgen van dit beleid voor een beschaving zijn – dus als je eigen volk laat vervangen door Afrikanen – is opvallend te noemen.

Overige waarnemingen
Een student die meeloopt, weet mij nog te vertellen dat er nog altijd een groot verschil is tussen het oosten en het westen van Duitsland. In het oosten, zo heb ik ook zelf kunnen vaststellen, is veel minder sprake van immigranten. Volgens deze student is het westen er ook geestelijker veel slechter aan toe, door de Amerikaanse invloed en het kapitalisme, dan in het oosten het geval is. Toch zijn in deze demonstratie ook niet al te veel jonge mensen. Volgens zijn vriend, zijn ze aan het werken of met andere zaken bezig.

Wel is mijn indruk dat het ook hier snel achteruit gaat. Wie de televisie aanzet wordt overvallen door Amerikaanse series, matig nagesynchroniseerd in het Duits. Boekhandels zijn er in Dresden nauwelijks en zijn ze er al, dan zijn ze volgestouwd met rommelromans en biografieën van moderne helden van het regime. (zoals Hillary Clinton en Nelson Mandela) Een andere demonstrant, die met een boord tegen dierenleed (halal-slachten) loopt, wil dat PEGIDA ook activiteiten gaat organiseren om de Duitse cultuur te doen herleven en vind dat ik dat in Nederland ook moet doen.

Het verschilt dan ook niet van andere landen in West-Europa, volkscultuur wordt de gewone man onthouden en is er enkel voor een bescheiden bovenlaag die het kan betalen, net als de gezellige buitenlandse eettenten waar ze graag komen. De rest van de bevolking mag het doen met moskeeën en ‘hangjongeren’ en Amerikaanse series. Toch is Dresden zeer zeker anders dan elders in West-Europa, hier doorzien grote groepen mensen wel de Russofobie propaganda en de leugens van de multiculturele droom en men schrijft dit toe aan de huidige regering en het systeem waarbinnen ze functioneert.

Maar sterker nog; men wenst solidair te zijn met andere Europeanen, die gebukt gaan onder o.a. de gefaciliteerde islamisering. Hier geen gemakzuchtige uitspraken over Grieken, maar wel over de Euro en bankiers. Hier geen gescheld op immigranten, maar kritiek op de opengrenzenpolitiek van de EU en de eigen Duitse regering. Men keert zich dus tegen de heersende klasse. Net als in 1989.