Wat heeft die Florian Philippot (1981-), ondervoorzitter van het Front National, wat een ander niet heeft? Men kan geen Frans tv-station openen of men ziet Florian Phillippot. Men ziet hem meer dan Marine, Marion en vele andere mandatarissen of kaderleden samen.
De man die bij het FN een blitzcarrière maakte, heeft niet écht een betrouwbaar politiek verleden. Eerst gaullist en vervolgens aanhanger van Chevènement (linkse euroscepticus). In 2005 is hij als militant aanwezig in de Zénith in Parijs voor een meeting van de extreemlinkse Jean-Luc Mélonchon. Het is pas in 2009 dat hij Marine Le Pen voor het eerst ontmoet. Deze ontmoeting werd georganiseerd door Paul-Marie Coûteaux, auteur en souvereinistisch politicus. In 2010 (!) wordt Philippot lid van het FN.
Waarom is hij zo geliefd bij de media? Zien ze in hem de man die het Front National van binnenuit kan vernietigen? Of is het omdat hij geen goed woord voor Jean-Marie Le Pen over heeft?
Feit is dat hij er alles aan doet om het ‘systeem’ te behagen. De politiekcorrecte geschiedenis neemt hij klakkeloos over en ‘le mariage pour tous’ – heikel punt in Frankrijk (zeker bij de nationalistische achterban) – is voor hem geen probleem. In het vreemdelingenthema volgt hij nog de partijlijn. De vraag is: hoelang nog?
Men kan er gif op innemen dat hij de architect is van de vadermoord binnen de familie Le Pen. Hij maakt er geen geheim van dat hij de stichter van het FN uit de partij wil zetten. Op de webstek van het FN werd elke verwijzing naar JMLP gebannen. Zijn tussenkomsten in het Europees Parlement worden eveneens geweerd en zelfs zijn wekelijks videootje, Journal de Bord, is niet meer te bekijken. Stalin kan er nog iets van opsteken. Als reactie heeft JMLP van Philippot een werkwoord gemaakt: philipotter. Ma fille (Marine) philipotte!
Jean-Marie Le Pen had zich zijn ‘fin de parcours’ ongetwijfeld anders voorgesteld, en wij met hem. De vaudeville die de vorige weken werd opgevoerd was niet fraai, en dat is nog het minste wat men daarover kan zeggen. De verscheurende keuze tussen een radicaal en salonfähig imago speelt veel nationalistische partijen in Europa parten. Maar dat een verdienstelijk man zoals vader Le Pen – ook al is hij niet volledig vrij van zonden – via de achterdeur moet verdwijnen, blijft een pijnlijke zaak voor de rechtsnationale familie. De toekomst zal uitwijzen of dat interne sporen zal nalaten.
Dat Jean-Marie nooit om een provocerend uitspraakje verlegen zat (zit), bewijst zijn eerste gewaagde uitlating uit 1955 toen hij verklaarde dat: “La France est gouvernée par des pédérastes comme Sartre, Camus et Mauriac.” (l’Express, 18 maart 1955). Dat verhinderde hem niet zijn stempel op de politiek te drukken.
Maar goed, de openlijke oorlog binnen de familie Le Pen heeft blijkbaar weinig of geen invloed op het stemgedrag van onze zuiderburen. Volgens verschillende peilingen zou één op drie Fransen zijn/haar stem op de voorzitster van het Front National uitbrengen.
Premier Valls, die een grote luxeloft in de buurt van La Bastille betrekt – een socialist waardig – ziet dat met lede ogen aan! De Catalaan met uiterlijke stemmingsstoornissen tracht het Front National nu juridisch te pakken. Tijdens het laatste partijbestuur van het Front National maakte Marine Le Pen bekend dat premier Manuel Valls de mogelijkheden laat onderzoeken om het FN te vervolgen en te laten verbieden. “J’ai appris que Manuel Valls étudie la question de l’interdiction du Front national », (Marine Le Pen)
Het zachter imago dat het Front National zich wil aanmeten zorgt blijkbaar niet voor rust, erkenning en aanvaarding. De vraag is natuurlijk of het PS-regime het zover zal laten komen. Herinner u de verkiezingsuitslag van het Vlaams Belang in 2004! Het Hof van Beroep had het Vlaams Blok veroordeeld, maar de kiezer sprak de partij vrij.