Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken zit samen met Gerolf Annemans en voormalig Europees parlementslid Philip Claeys in Lampedusa. Geen toeristisch uitje, maar wel een reis met een politieke agenda. Met deze trip en vanop deze symbolische plaats, willen ze een halt toeroepen aan de massale instroom van illegale gelukszoekers via de Middellandse zee richting Europa.

“Uit de cijfers van het Europees grensbewakingsagentschap Frontex blijkt dat er momenteel tot één miljoen mensen in Libië klaarstaan om te vertrekken naar Europa. De immigranten komen voor alle duidelijkheid niet alleen uit Syrië maar ook (en vooral) uit de Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. Hierdoor komen in heel Europa sociale voorzieningen onder druk te staan, terwijl de verzorgingsstaten nu reeds zuchten onder torenhoge werkloosheid, armoede en sociale achterstelling,” aldus de Vlaams-nationalistische partij.

In Australië, waar ook heel wat illegalen poogden asiel te vinden, trok men enkele jaren geleden wél aan de alarmbel: “Het Oceanische land bewees met zijn operatie ‘Sovereign Borders’ nochtans dat een kordaat grensbeleid werkt. Sinds de lancering van de Australische operatie eind 2013 kwamen er nauwelijks boten met asielzoekers aan en vielen er op zee geen mensenlevens meer te betreuren. Dit in schril contrast met Europa. Vorig jaar verloren niet minder dan 3000 mensen het leven op de Middellandse zee in hun poging om het beloofde land te bereiken.“

Volgens het VB gaat het immers niet meer om ‘enkele’ vluchtelingen uit crisisgebieden: “Tussen West-Afrika en het Midden-Oosten wachten geen tienduizenden of zelfs honderdduizenden, maar miljoenen op een gunstige gelegenheid om naar onze contreien af te zakken. Europa kan deze mensenmassa onmogelijk opvangen zonder zijn eigen fundamenten, stabiliteit, welvaart en veiligheid in het gedrang te brengen.“

Van Grieken en Co zijn het grondig beu en lanceren daarom, om enerzijds menselijk leed te besparen en anderzijds om onze welvaart te redden, een tienpuntenplan:

Heroriëntering van de hulp

De gelden die momenteel besteed worden aan opvang, integratieprojecten en uitkeringen in de EU-lidstaten, kunnen beter gebruikt worden voor de opvang in veilige havens in de eigen regio. Met de  vele middelen die de EU nu in eigen lidstaten uitgeeft aan asielzoekers kunnen bovendien ter plaatse veel meer vluchtelingen worden geholpen; niet enkel degenen die in de mogelijkheid zijn om grote sommen geld te betalen aan gewetenloze mensensmokkelaars.

Opvang in eigen regio

Internationale verdragen (conventie van Genève) moeten herbekeken worden. Het uitgangspunt moet zijn dat asielzoekers in eigen regio worden opgevangen. In samenwerking met de internationale gemeenschap moeten volwaardige opvangcentra in de regio, zo dicht mogelijk bij huis, worden uitgebouwd – met Europese (financiële, materiële en logistieke) ondersteuning. Opvang in eigen regio leidt niet alleen tot een efficiëntere besteding van de beschikbare middelen, het maakt ook de terugkeer naar eigen land – eens de problemen zijn opgelost – gemakkelijker.

Effectieve en efficiënte bewaking van de buitengrenzen

De lakse aanpak van de aanzwellende illegale immigratiegolf naar Europa heeft de indruk gewekt dat het lonend is de oversteek te wagen. In de praktijk werd Frontex gedegradeerd tot een soort veerdienst voor de illegale immigratie naar Europa, wat voor de georganiseerde mensensmokkel geweldige opportuniteiten en winsten heeft geschapen. De gevolgen zijn ernaar. Nog nooit zetten zoveel illegalen koers naar Europa en nog nooit was de dodentol zo hoog. De inzet van de Europese marineschepen mag niet langer dienen om de illegale immigratie te faciliteren, maar moet erop gericht zijn te beletten dat mensen aan hun gevaarlijke overtocht beginnen. Bovendien dient militair te worden ingegrepen in de strijd tegen de mensensmokkelaars, net zoals dat gebeurd is in de strijd tegen de piraterij voor de kusten van Somalië.

Herinvoering grenscontroles

Een efficiënte en effectieve beveiliging van de Europese buitengrenzen was destijds de voorwaarde voor het wegvallen van de binnengrenzen. Vandaag kan iedereen zien wat daarvan terecht gekomen is: terwijl het laatste onmiskenbaar gelukt is, is van het eerste niets in huis gekomen. Het is geen geheim dat landen zoals Griekenland en Italië reeds geruime tijd fungeren als doorreislanden voor de illegale immigratie naar Noord-Europa. Al even bekend is het feit dat de autoriteiten in betrokken landen bijzonder weinig moeite aan de dag leggen om ‘irreguliere immigranten’ van hun verdere reisplannen te doen afzien. Dat gebeurt niet, wel integendeel. Geconfronteerd met deze permanente rechtsbreuk is het de logica zelve dat het verdrag van Schengen voor betrokken landen (tijdelijk) buiten werking wordt gesteld en wordt overgegaan tot de herinvoering van gerichte grenscontroles om de illegale instroom vanuit Griekenland en Italië een halt toe te roepen.

Herziening samenwerking met derde landen

De EU moet kordater optreden tegen derde landen die weigeren mee te werken aan het indammen van de illegale immigratie en de strijd tegen de mensensmokkel. Het Vlaams Belang pleit ervoor om ontwikkelingshulp en andere samenwerkingsverbanden (zoals handelsovereenkomsten en andere verdragen) te koppelen aan de bereidheid van derde landen om afgewezen asielzoekers en illegalen terug te nemen; een voorstel dat in landen zoals Denemarken en Zwitserland beleid is. Omgekeerd moeten landen die meewerken worden beloond.

Stopzetting van de toetredingsonderhandelingen met Turkije

Deze kordate(re) houding moet ook (en vooral) worden aangenomen tegen kandidaat EU-lidstaat Turkije. Turkije weigert niet alleen zijn grens met Griekenland afdoende te bewaken, maar versoepelde ook nog eens drastisch de visumverplichtingen voor verschillende landen uit het Midden-Oosten en Centraal-Azië, wat het natuurlijk nog aantrekkelijker maakt voor illegalen op doorreis naar het Beloofde Land. Hetzelfde geldt voor de Turkse weigering om illegale immigranten terug te nemen. Vorig jaar kwamen niet minder dan 50.000 illegale immigranten via Turkije Griekenland binnen, dubbel zoveel als het jaar voordien. De Turkse onwil om met Europa samen te werken in een vitale kwestie als de bescherming van zijn grenzen kan niet langer zonder gevolgen blijven. Het beste antwoord is zonder twijfel de stopzetting van de toetredingsonderhandelingen. Dergelijke onderhandelingen met een land dat op zulke manier de Europese belangen schaadt, zijn immers zinloos. Het minste wat moet gebeuren, is dat de Europese geldkraan voor Turkije wordt dichtgedraaid. Al vele jaren kan het land rekenen op Europese subsidies om zich voor te bereiden op zijn toetreding tot de EU (zo’n 900 miljoen euro per jaar). Gezien de Turkse onwil, is het niet meer dan logisch dat deze middelen voortaan worden besteed aan nuttiger doelen zoals de versterking van Frontex en de opvang van vluchtelingen in eigen regio.

Geen verdere liberalisering van de Europese visapolitiek

In plaats van  werk te maken van een betere beveiliging van de Europese buitengrenzen, koos de EU er de voorbije jaren voor de grenzen steeds verder open te zetten. Eind vorig jaar nog stelde de EU zelfs de afschaffing van de visumplicht voor Turkse staatsburgers in het vooruitzicht, wat zal leiden tot een extra aanzuigeffect. De aanhoudende versoepeling van de visapolitiek heeft de illegale immigratie gefaciliteerd in plaats van ze tegen te gaan, en moet dan ook worden stopgezet.

Illegaliteit niet belonen

Illegaal verblijf mag niet langer beloond worden met een verblijfsvergunning, zoals de voorbije jaren in verschillende landen – waaronder ‘uiteraard’ ook België – gebeurde. In plaats van het huidige gedoogbeleid tegenover illegale immigratie moet een actief opsporings- en uitzettingsbeleid gevoerd worden.

Effectief uitwijzingsbeleid en drastische uitbreiding van de capaciteit in de gesloten instellingen

De achilleshiel van elke geloofwaardige immigratie- en asielpolitiek is en blijft een effectief en efficiënt uitwijzingsbeleid. Daarvan is nog steeds geen sprake. Een en ander werd recentelijk door niemand minder dan staatssecretaris Theo Francken bevestigd toen hij erkende dat slechts tien procent van de illegalen effectief gerepatrieerd wordt. De gevolgen zijn ernaar: in dit land verblijven naar schatting meer dan 100.000 illegalen. Zolang een uitwijzingsbevel niet wordt gevolgd  door een effectieve repatriëring blijft zich via ‘radio trottoir’ het bericht verspreiden dat men in dit land – eens voet aan wal gezet – ook kan blijven. De aangekondigde 100 extra plaatsen in de gesloten instellingen zijn in dit verband slechts een druppel op een ondertussen oververhitte plaat. In plaats van te  besparen op het budget voor de gedwongen terugkeer, moeten de middelen drastisch worden opgetrokken.

Geen extra immigratiekanaal

Het Vlaams Belang verzet zich tegen een versoepeling van de regels voor ‘economische immigratie’ (als oplossing om de illegale immigratie een halt toe te roepen.) De bewering dat ‘economische immigratie’ de illegale zal verminderen, mist elke onderbouwing en wordt door de feiten tegengesproken: landen met een ‘actief immigratiebeleid’, zoals de VS, zijn niet van het euvel van de illegale immigratie verlost. De bewering dat de achterpoort van de illegale immigratie kan worden gesloten door de voordeur open te zetten, getuigt van een ongeziene wereldvreemdheid. De economische immigratie waarvan sprake zal gewoon een extra toegangspoort vormen, maar zal de andere immigratiekanalen geenszins ontlasten.