Gisteren vond in het Antwerpse district Berchem de Dag van de Militant plaats. De Vlaams Belang Jongeren hadden als opzet de “kennismaking met het militante deel van de Vlaamse beweging” voor ogen. Enkele sprekers, een panelgesprek, een zanger en een aantal promotiestandjes vulden de dag en de zaal.
Dienstdoend VBJ-voorzitter Reccino Van Lommel leidde de namiddag in, waarna meteen Michael Discart als jongerenvoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) zijn opwachting maakte. Hij analyseerde de huidige interesse bij de jeugd voor de Vlaamse zaak en zag correct dat het op dat vlak wel erg triest gesteld is.
Zijn conclusie was hard, maar terecht: biefstuk-frietavonden zijn leuk en goed voor de kameraadschappelijke banden, maar op straat onder het gewone volk de boodschap uitdragen geniet meer dan ooit prioriteit. Hij wil daar dan ook met de VVB-jongeren op inzetten de komende jaren en vond dat iedere VBJ’er die nog geen VVB’er was, dat maar snel diende te worden.
De volgende spreker die aantrad was de Zuid-Tiroler Patrick Kostner. Hij legde in grote lijnen uit hoe het Italiaanse gedeelte van Tirol sinds jaar en dag onder de knoet wordt gehouden door bezetters allerhande. Hij beschreef op animerende wijze de Zuid-Tiroolse verzetsbeweging met de nodige anekdotes. Afsluiten deed hij met een heel vurig (bijna explosief) pleidooi voor de afscheuring van Italië en uiteraard de aanhechting bij de rest van Tirol in Oostenrijk.
Tot slot werden twee nationalistische studenten op de rooster gelegd door Reccino. Zowel de KVHV’er als de NSV’er deelden hun visie op de militante onafhankelijkheidsbeweging. Soms grimmig, soms ludiek, maar de slotconclusie was dezelfde: Vlaanderen zal enkel door parlementaire krachten onafhankelijk kunnen worden. NSV! ziet voor zichzelf een rol weggelegd als zweepbeweging terwijl KVHV liever via een elite-vormende kracht te werk wil gaan.
Afsluiten deed VBJ met een zanger uit Vlaams-Brabant. Bekende Vlaamse schlagers rolden door de boxen en de man slaagde er wonderwel in om het bedroevend laag aantal aanwezigen een polonaise te laten dansen. Onze conclusie: de insteek van de dag was zeker goed en de uitgenodigde sprekers waren meer dan de moeite waard om voor aanwezig te zijn, maar waarom er bijna meer medewerkers en standhouders waren dan toehoorders is ons niet helemaal duidelijk, al hebben we wel onze vermoedens natuurlijk.
Ik vraag mij af waarom een homoseksuele salonnationalist van N-VA-signatuur als Michael Discart gevraagd wordt om te spreken op een themadag van de VBJ. Erger nog vind ik het dat die man (of wat er moet voor doorgaan) het kennelijk nodig achtte om menig lid af te snoepen(!) door te stellen dat -en ik citeer- “iedere VBJ’er die nog geen VVB’er was, dat maar snel diende te worden”. Om er vervolgens trouwe N-VA’ertjes van te maken, uiteraard.
Dit is een vraag die je uiteraard beter aan VBJ zelf stelt, maar ik vermoed dat de functie van de spreker eerder een reden was om hem te laten spreken, dan wel dat hij een “homofiele salonflamigant” zou zijn.
Dat hij oproept om lid te worden van een partijonafhankelijke drukkingsgroep is mijn inziens geen enkel probleem.
Partijonafhankelijk? De VVB heeft zich in het verleden reeds meermaals uitgelaten tégen de rest van de Vlaamse Beweging (waaronder ook Voorpost) of ben je de woorden van toenmalig voorzitter Defoort -en hij is en was zeker niet de enige- al vergeten?
Enkele citaten van Defoort in zijn hoedanigheid als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging:
“Als B-H-V straks gesplitst is, waar gaan Voorpost en die ouderwetse taalflaminganten dan nog staan roepen? Die zullen in bezigheidstherapie kunnen gaan.”
En nog: “De VVB moet zich omturnen [SIC] tot een heuse lobbygroep [SIC] en aanwezig zijn in het maatschappelijke weefsel. Ik heb linkse Vlaams-nationalisten als Bernard Daelemans opgenomen in mijn politiek bestuur, om duidelijk te maken dat Vlaamsgezindheid en rechts geen synoniemen hoeven te zijn.”
Nog niet genoeg gehoord? Welaan dan! (Over de door Valkenier aangereikte hand teneinde een ‘Forza Flandria’ te bewerkstelligen) “Hij heeft me kwaad gemaakt, Bruno Valkeniers, toen hij daar weer mee op de proppen kwam. Als ik nu zou zeggen dat ik ijver voor de bundeling van alle homoseksuele krachten voor Vlaanderen – dan denkt u toch dat ik aan de drank zit? Maar Valkeniers redeneert zo.”
En wat de reden voor het uitnodigen van Discart ook was, dat verandert nog steeds niets aan het gegeven dat de man gewoon een N-VA’er (vandaar mijn keuze voor het woord ‘salonnationalist’) en een homofiel ís. Of je dat nu graag hebt of niet. Die “man” (of wat daar voor moet doorgaan) had daar helemaal NIETS te zoeken! En dan had hij nog de pretentie om vanop het spreekgestoelte wat VBJ’ers naar zijn politiek correcte bezigheidsclubje te lokken, als een pederast die aan de schoolpoort kinderen staat te lokken met een doosje vol zoete kandij en broek vol ziekelijke goesting.
“Bekendmaking” DAT is het sleutelwoord. “Onbekend is onbemind” , geoogst uit de rijke Vlaamse Spreuken- & Gezegdenschat.