Rechts Actueel kruiste deze week het pad van een paar bekende namen: van links naar rechts Nick Griffin, de oud-voorzitter van de British National Party – BNP, Jean-Marie Le Pen, stichter en erevoorzitter van het Franse Front National, Udo Voigt, oud-voorzitter en Europees parlementslid van de Duitse NPD en Roberto Fiore, voorzitter van de Italiaanse Forza Nueva (FN).
Uiteraard gebruikten we de gelegenheid om kort enkele vragen te stellen aan Jean-Marie Le Pen over zijn recente aanvaring met zijn dochter, Marine Le Pen.
Mijnheer Le Pen, u bevindt zich in zwaar weer na een vraaggesprek met het rechtse blad Rivarol?
Dat is nog zacht uitgedrukt. Het is een tsunami die over me heen rolt.
Oorzaak is een uitspraak die u ook vroeger al gedaan hebt: ‘de holocaust is een detail in de geschiedenis’. U wordt daarvoor nu ook, opnieuw, vervolgd… Wat bedoelt u met die uitspraak?
Mijn uitspraak is niet ‘de holocaust is een detail’, dus ik ontken de holocaust geenszins, maar wel: ‘de gaskamers zijn een detail in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog’. Dat is de evidentie zelf: het verhaal van een geheel is opgebouwd uit details, en daarvan zijn er vele. Zelfs de landing van de geallieerden op D-Day in Normandië is een detail in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Maar naarmate de tijd verstrijkt, en de mensen die erbij waren verdwijnen, wordt het blijkbaar steeds moeilijker om dingen te zeggen die gewoon evident zijn. De geschiedschrijving van de Tweede Wereldoorlog wordt nu overgenomen door de hysterie van mensen die hem niet beleefd hebben. Ik was erbij en in die zin ben ik vandaag een lastige getuige geworden.
U had met die uitspraak al eerder problemen gehad. Maar toch herhaalt u ze?
Ik zweeg vroeger niet, en ik ben niet van plan dat nu te doen. Ik ben een man van de strijd.
Het lijkt erop dat het u in een zwaar conflict brengt met uw dochter, Marine Le Pen, en de leiding van het Front National. Wat denkt de basis daarvan?
Bij de basis van het FN geniet ik nog steeds veel steun en respect. Maar achter de schermen spelen invloeden, waarvan de bron en de bedoelingen duister zijn. Ik heb vrijwillig mijn kandidatuur voor de volgende regionale verkiezingen teruggetrokken, maar ik heb de indruk, dat dat voor sommigen niet voldoende is. We zullen moeten afwachten wat de toekomst brengt.
Mijnheer Le Pen, dank voor dit gesprek!
Later in de week volgt een belangrijk debat in het FN over de positie van Jean-Marie Le Pen.
Waarom betwistbare uitspraken doen die (bijna) iedereen in de gordijnen jaagt en geen enkele positieve bijdrage levert? Dat geldt voor iedereen.
Men zou kunnen zeggen, die uitspraak van J-L Pen is dom, maar Le Pen is natuurlijk geen dommerik. Verre van. Dat hij die uitspraak doet, en vooral ze blijft herhalen is dus niet zonder reden. Ik vermoed dat de reden tweeledig is. Toen hij voor het eerst deze uitspraak deed kon hij niet weten hoe hard ze ze tegen hem gingen gebruiken. Nadien heeft hij zich dan in bochten gewrongen om ze toch maar niet te moeten inslikken. En zo is die uitspraak een eigen leven gaan leiden, maar vooral, ze is een enorm wapen in handen van tegenstanders geworden. De tweede reden dat hij ze blijft herhalen is voor intern partijgebruik. (Uit narcisme misschien ook) Maar, wat ze ook is, ze geeft Marine de perfecte gelegenheid te tonen we nu de echte baas is. En dat is het belangrijkste.
Nu goed, J-M Le Pen zelf heeft er zijn eigen graf niet mee gegraven. In dat graf zat hij al lang. Hij heeft, wie het FN volgt weet dat, zijn eigen partij groot gemaakt en daarmee, zoals Gerolf Annemans het stelde, belangrijk politieke beweging mogelijk gemaakt. Zijn verdienste is enorm. Maar, hij heeft zijn partij nadien door zijn eigengereide optreden op het randje van om zeep geholpen. Politiek is hij sedertdien verleden tijd. En ja, ik durf gerust een parallel trekken met iemand uit Ekeren.
Wil ik hiermee zeggen dat J-M Le Pen moet plooien voor het politieke correcte denken en zijn mond houden? Neen, niet noodzakelijk. Maar, als je je partij gebruikt als je eigen persoonlijk verlengstuk dan komen daar altijd vodden van. Wie wil provoceren moet eerst de partij zelf mee hebben. Als je maar gewoon altijd je eigen ding doet zonder rekening te houden met anderen gooi je finaal je eigen ruiten in. Zeker omdat Marine nu eenmaal een nieuw geluid laat horen, een nieuw geluid dat succes heeft. En nog geen klein beetje. Als je dan het oude geluid koste wat kost wil laten horen door de volume-knop volledig open te draaien tja…
En de uitspraak zelf? Ik denk dat de inhoud bijzaak is. Ze is zelfs een beetje dwaas. Lees het boek de Holocaust-industrie van Norman Finkelstein maar eens. De reden dat de schaduw van WO II vandaag nog over de politiek hangt is te vinden in de gaskamers. En die schaduw is niet te versmaden. Integendeel! Wie de gaskamers een detail noemt, noemt ook die schaduw een detail. En wie dat doet zet zichzelf politiek schaakmat. Hij geeft links zelf de munitie om op hem te schieten. Sterker, hij gaat een gevecht aan dat hij niet kan winnen. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet weet.
De Duitsers gaan nog steeds gebukt onder de afschuwelijke gaskamers. Wie die gaskamers een detail noemt is niet goed bij zijn zinnen en niet geschikt voor de politiek.
Alles hangt er van af hoe men de betekenis van “detail” zou wensen in te vullen en te interpreteren ! “Detail” kan OOK “onderdeel van” W.O. II betekenen, net zoals de volgende onderdelen van W.O. II ; het Beleg van Leningrad (met de massa verhongerden), de A-bommen op Japanse steden, de fosforbommen op burgers in Dresden, de milioenen Sovjet-Unie onderdanen die omkwamen tijdens WO II, de doodgvroren Duitse soldaten en Vlaamse vrijwilligers bij Stalingrad (het huidige Volgograd) , de bommen die verkeerdelijk op een school in Mortsel vielen, de tragedie van Pearl Harbour etc..;etc…etc… Maar de notie “detail” kan ook soms synoniem zijn van “futiliteit”(sic) wat de jacht op politieke-dissidenten, partizanen, holebi’s , Roma en Joden tijdens W.O. II uiteraard NIET was, rekening houdende met de massa’s die het leven lieten op uiteenlopende wijzen op verscheidene locaties.
Het feit dat Jean Marie Le Pen een zeker aantal jonge kiezers van rechts afstoot, maakt het moeilijk voor het Front National om hun doorstoot verder te maken. Het teruggrijpen naar een periode van 70 jaar geleden maakt een gedeelte van hun kiezers kapot en wordt ook in België gebruikt om een politieke partij monddood te maken. In België wordt dit gebruikt door de MSM terwijl Jean-Marie hetzelfde doet in Frankrijk.
Kennelijk stoort Le Pen zich niet aan de nog te verwachten repliek van de filosemietische pro-Zionistische Lobby, op zijn nogmaals herhaalde bewering , waar Marine Le Pen WEL zich wel aan stoort uit pragmatisme om het FN niet te doen krimpen.
Ongeacht de uitspraken van Dhr. Le Pen provocerend zijn, of niet, moeten vertegenwoordigers van partijen als FN (en bij ons Vlaams Belang) hun woorden ‘wikken en wegen’, om niet als opgejaagd wild verder te moeten opboksen tegen de correctheidswaanzin van links.
Buigen voor de politieke correctheid dus? Niet datgene zeggen wat gezegd hoort te worden vanwege het risico dat je woorden uit de context gerukt en verdraaid zullen worden?
Nationalisten moeten vooral uit hun bange, defensieve positie komen en terug in de tegenaanval gaan, lijkt mij.