Manuel Valls (PS), de Franse premier met Catalaanse roots, haalde vorige week de pers door zijn brutale uitval naar Marion Maréchal-Le Pen (FN). Een goed op dreef zijnde Marion vond dat er maar eens een einde moest komen aan het onophoudelijk stigmatiseren van het FN en zijn kiezers.
Daarbij verwees de jonge volksvertegenwoordiger uit de Vaucluse naar de talrijke schandalen waarbij de PS betrokken was en is, en dat ze van zo’n partij geen lessen te krijgen had! Het chronologisch opsommen van alle duistere zaken waarin de socialisten betrokken waren, werkte als een rode lap op een stier voor de hyperkinetische premier. De voltallige Franse Assemblee was dan ook getuige hoe een trillende, schreeuwende en tierende Valls pijnlijk uit zijn rol viel (lees er hier meer over).
Wie is dat chagrijnig, zenuwachtig en schreeuwerig manneke eigenlijk?
Zijn vader, Xavier Valls (1923-2006), was een schatrijk en hoog gequoteerd kunstschilder, bevriend met Chagall. Zijn naambekendheid verwierf hij tijdens het Franco regime, waar hij in alle grote musea kon en mocht exposeren. Diens vader – de grootvader van Manuel dus – was de oprichter van het tijdschrift El Mati, dat als zeer katholiek-conservatief werd omschreven en dat door de ‘Roden’ – verzamelnaam voor de linkse alliantie in de Spaanse Burgeroorlog – in 1936 verboden werd.
Tijdens deze oorlog verstopte hij priesters die door de trotskisten werden vervolgd en hun leven riskeerden. Magi Valls, zo heette de man, was ook oprichter van de nog bestaande bank ‘Pons I Valls’ (vandaag: Banco Popular en Valls). De moeder van Manuel Valls is een gefortuneerde Zwitserse (Italiaanse regio) waarvan de familie zich – volgens de beste oude koloniale gebruiken – verrijkte met plantages en goudwinning in Sierra-Leone.
Zoals u ziet heeft ‘kleine Manu’ het socialisme met de paplepel binnen gekregen! Het verhaal van de Franse premier, dat zijn familie zich tegen Franco verzette, raakt met andere woorden kant noch wal. A fortiori, het zijn grove leugens waarvoor je in een normaal land zou moeten aftreden. De familie Valls heeft er alles aan gedaan om het regime van El Caudillo te behagen, en dat is nog een zachte benadering.
De schilderijen van vader Valls – aangekocht onder het Franco bewind – zijn te zien in alle grote Spaanse en Catalaanse musea. Vanaf 1949 pendelde de kunstschilder – zoals zoveel kunstenaars – tussen Barcelona en Parijs. In 1951 installeerde hij zich definitief in Frankrijk, maar hij bleef zijn geboorteland regelmatig bezoeken. Vijanden van Franco hebben moeten wachten tot zijn overlijden in 1975, om naar hun land terug te keren. Het zoveelste bewijs dat de waarheid hier serieus geweld wordt aangedaan. Kleine Manuel werd trouwens tijdens een vakantie in 1962 in Barcelona geboren.
Maar onze Manuel is van zijn eerste leugen niet omgekomen. Hij is naar eigen zeggen radicaal antiklerikaal, maar huwde bij zijn eerste huwelijk wel voor de kerk en al zijn kinderen zijn gedoopt! De ene keer neemt hij het op voor Palestina, de andere keer is hij een groot zionist. Men ziet hem een boom planten voor de Palestijnse zaak en de dag daarop zit hij met een keppeltje in de synagoge. Van 1980 tot 1996 was hij bovendien lid van de loge het Groot Oosten van Frankrijk.
Zijn zware uitval naar Marion Le Pen en het FN heeft natuurlijk alles met de stijgende populariteit van het Front National te maken. De departementale verkiezingen van 22 en 29 maart eerstkomende zorgen voor de nodige nervositeit. Vorige woensdag raakte ook bekend dat de 11 FN burgemeesters bij de plaatselijke bevolking 10% beter scoren dan hun collega’s van andere partijen…
Enkele dagen geleden werden er ook verdachtmakingen over gesjoemel van het FN in Europees Parlement gelanceerd. De voorzitter van het EP, de socialist Martin Schulz, wilde zijn kameraad Valls een zetje geven voor de nakende verkiezingen. Deze belachelijke beschuldigingen hielden niet lang stand! De uit de lucht gegrepen beschuldigingen deden Jean-Marie Le Pen besluiten – wie doet hem na – dat Martin Schulz aan seks met dieren doet! Op de vraag hoe hij dat wist antwoordde hij: “ik heb hem naar een hond zien loeren”…
Zondag – na de uitslag van de eerste ronde – weten we meer.
Ha ja want “wie kaatst, mag de bal verwachten !”