Ooit werd het Franse Front National dood verklaard, maar kijk, het is helemaal terug. De ene verkiezingsoverwinning volgt de andere toppeiling, en internationaal wordt gekeken naar de volgende Presidentsverkiezingen. Daarin zal een belangrijke rol weggelegd zijn voor Marine Le Pen, geboren op 5 augustus 1968 in Neuilly-sur-Seine., één van de drie dochters van Jean-Marie Le Pen, die lange tijd voorzitter en boegbeeld van het Front National was. Ze studeerde rechten en was van 1992 tot 1998 advocate aan de balie van Parijs. Daarna werd ze hoofd van de juridische dienst van het Front National. Datzelfde jaar veroverde ze haar eerste politieke mandaat, in de regioraad van de Nord-Pas de Calais. In 2004 werd ze verkozen als lid van het Europees Parlement, waar ze vandaag nog steeds zetelt. Sinds 2011 is ze voorzitter van het Front National. Tijdens het congres van haar partij in Lyon, eind november, werd ze bij unanimiteit bevestigd in deze functie. Philip Claeys sprak met haar.
U hebt de wind in de zeilen. Bij de Europese verkiezingen van mei jongstleden kwam het Front National als grootste partij uit de bus. Volgens opiniepeilingen bent u de populairste kandidaat voor de presidentsverkiezing van 2017. Gelooft u in uw kansen voor die verkiezing?
Zeer zeker. Als dat niet het geval was, zou ik iets anders doen. Als ik deelneem aan verkiezingen, dan is het om te winnen. Niet voor mezelf, maar voor de Fransen. Ik ben ervan overtuigd dat het Front National binnen de tien jaar aan de macht kan komen. Al meer dan dertig jaar blijft het UMPS-systeem (de feitelijke verstrengeling van de UMP van Sarkozy en de PS, red.) omwille van ideologische verblinding hetzelfde beleid voeren dat economisch en sociaal rampzalig blijkt. De Fransen hebben al die jaren de inefficiëntie en de gevaren van dat beleid aan den lijve moeten ondervinden. Zij willen vandaag hun lot opnieuw in eigen handen nemen, en dat kan door het Front National, de enige beweging die door en voor het volk wil regeren.
Stel dat u verkozen wordt als president van Frankrijk. Wat zou uw eerste maatregel zijn?
Wie een grootmacht als Frankrijk wil besturen, moet over alle hefbomen kunnen beschikken om die macht uit te oefenen. Er komt wat mij betreft geen medebestuur of gedeelde soevereiniteit met supranationale instellingen die het Franse volk niet vertegenwoordigen en waarvan de belangen tegengesteld zijn aan de onze. Mocht ik verkozen worden als president, zou ik namens Frankrijk onderhandelingen aanknopen met Brussel over vier essentiële zaken. De afschaffing van ‘Schengen’, waardoor we onze territoriale soevereiniteit heroveren. De afschaffing van de heerschappij van het Europese recht over het nationale recht, waardoor we onze politieke soevereiniteit heroveren. De afschaffing van de eenheidsmunt, waardoor we onze monetaire soevereiniteit heroveren. Het invoeren van een economisch patriottisme en van een intelligent protectionisme, waardoor we onze economische soevereiniteit heroveren. Ofwel komt Brussel tegemoet aan onze eisen, ofwel nodig ik de Fransen uit om zich bij referendum uit te spreken over het uittreden uit de Europese Unie.
Ongeveer 60% van de arbeiders in Frankrijk hebben bij de Europese verkiezingen voor het Front National gestemd. Verbaast u dat?
Helemaal niet. Het is al jaren een constante. De arbeiders hebben de linkerzijde de rug toegekeerd sinds links hen verraden heeft door zich te bekeren tot het mondialisme en de economische doctrine die daarbij hoort, het ultraliberalisme. Van de besparingen van 1983 tot het besparingsbeleid van vandaag, over de privatiseringen van Lionel Jospin en de onderwerping aan het dogma van de euro… Wat we zien is dertig jaar verraad en misprijzen tegenover de arbeiders. Het aanvaarden door de socialisten, hand in hand met de UMP, van de EU-detacheringsrichtlijn was het orgelpunt van deze overschakeling op de almachtige commercie. Het oude links-rechts-schema heeft overigens volledig afgedaan.
Legt u dat eens uit?
De keuze die de Fransen vandaag hebben is niet meer die tussen de voorbijgestreefde concepten van links en rechts, maar die tussen de verdedigers van de natie en degenen die niet meer in Frankrijk geloven en zich vastklampen aan een supranationale en antidemocratische techno-structuur. We moeten af van het ultra-liberale extremisme en van het dogma dat de financiële markten hun wetten moeten stellen. We moeten terug naar het gezond verstand, naar wat het specifieke van de Franse economische identiteit uitmaakt: een evenwicht tussen economische vrijheid en de mogelijkheid voor de strategische staat om de spelregels te bepalen, om onze kleine en middelgrote ondernemingen – en dus ook onze werknemers – te beschermen tegen de wet van de jungle.
Wat bedoelt u met een strategische staat?
De staat betekent niets meer wanneer hij zijn volle soevereiniteit niet kan uitoefenen, wanneer hij bijvoorbeeld niet meer beschikt over de legitieme macht en de mogelijkheid om het handelsverkeer te regelen en te controleren. Het is de taak van de strategische staat om in te gaan tegen de wilde mondialisering en het daaraan verbonden dogma van de totale vrijhandel. Het is van vitaal belang dat de staat het recht heeft om een economische sector te beschermen wanneer die sector essentieel is voor zijn onafhankelijkheid, of een strategische nood lenigt. De UMPS heeft de staat beroofd van zijn actiemiddelen door stelselmatig grote delen van onze soevereiniteit naar Brussel over te hevelen. Er moet dus een tegenovergestelde beweging op gang worden gebracht. Op elk mogelijk vlak moet duidelijk gemaakt worden dat het nationaal recht en de soevereiniteit van het volk voorrang moeten krijgen op supranationale wetgeving en instellingen. Neem het recente voorbeeld van de verkoop van de luchthaven van Toulouse. Het versjacheren van dergelijke strategische activa aan buitenlandse investeerders is het tegenovergestelde van nationale onafhankelijkheid en van een economisch beleid op lange termijn. Dat is des te meer het geval in Toulouse, waar Airbus gevestigd is en waar dus nog meer waakzaamheid geboden is. De staat moet de luchthaven van Toulouse niet privatiseren, en moet ophouden met ons nationaal patrimonium in de uitverkoop te plaatsen, het logische gevolg van een besparingsbeleid zonder doel en zonder efficiëntie.
De Franse regering overweegt om de mogelijkheden tot zondagswerk uit te breiden. Wat vindt u daarvan?
Dat is een vorm van bedrog die geen enkele nieuwe job zal scheppen. Ik ben tegen die wet, die voortspruit uit de grillen van de Europese Unie en die de Fransen veroordeelt om zeven dagen op zeven ofwel consumenten, ofwel producenten te zijn. Eens temeer worden de belangen van de machtigen, van de grootwarenhuizen belangrijker geacht dan die van de kleinhandel en van de buurtwinkels, die juist zouden moeten beschermd worden. Als er toelatingen qua openingsuren worden toegekend, dan zou dat voor de kleine en middelgrote winkels moeten zijn.
In Béziers, waar een door het Front National gesteunde burgemeester aan de macht is, is een polemiek ontstaan na de klacht van een links gemeenteraadslid tegen het plaatsen van een kerstkribbe in het stadhuis. Ook de prefect van het departement is van oordeel dat die kerstkribbe strijdig is met de seculiere staat…
Deze polemiek had er nooit mogen geweest zijn. De Fransen zijn sterk gehecht aan het eerbiedigen van hun tradities, wat onlangs nog door een opiniepeiling bevestigd werd. Honderd jaar lang vormde het principe van de scheiding tussen kerk en staat geen enkel probleem, omdat het op een intelligente manier werd toegepast. Waarom moet dat nu plots veranderen? Een kerstkribbe is een uiting van cultuur, een uiting van traditie. Mensen die daar een probleem mee hebben, zullen de lijst met feestdagen moeten veranderen, omdat veel van die feestdagen godsdienstig van oorsprong zijn. Kerstkribbes zijn een symbool van onze seculaire tradities en cultuur, die sterk doordrongen zijn van de joods-christelijke waarden. Er mag geen sprake van zijn om daaraan te verzaken in naam van het cultuurrelativisme en onder druk van politiek-godsdienstige organisaties. Gaan we morgen de lijst met verlofdagen aanpassen omdat die geïnspireerd zijn door het katholicisme? Moeten we de kalender zelf niet veranderen, want zijn we tenslotte niet in het jaar 2015 na Jezus Christus?
Wat met het immigratieprobleem?
Ons land wordt geconfronteerd met een immigratievloedgolf die de bron vormt van sociaal-economische spanningen, maar ook spanningen voor onze veiligheid en onze identiteit. We moeten af van die naïviteit die aan de onverantwoordelijkheid grenst en die de mensen wil laten geloven dat we, in een land dat 6 miljoen werklozen en 9 miljoen armen telt, nog de middelen hebben om elk jaar honderdduizenden al dan niet legale vreemdelingen te verwelkomen. Wij willen de massa-immigratie die noch voor de landen van herkomst, noch voor de ontvangende landen een goede zaak is, stoppen. Daarom moeten we de nationale grenzen in ere herstellen en moeten we uit de Schengen-ruimte treden, aangezien die de migratiestromen alleen maar groter maakt. De naturalisatiewetgeving moet hervormd worden, en het ius soli moet worden afgeschaft. Een dergelijk beleid vereist onder meer dat er een einde wordt gemaakt aan de gezinsherenigingen en aan alle sociale impulsen voor de massa-immigratie, door het invoeren van het principe van de nationale voorkeur.
U staat onder vuur omwille van een lening die het Front National is aangegaan bij een Russische bank. Waarom ging u niet aankloppen bij een Franse bank?
Niet één enkele Franse bank heeft ons een lening willen toestaan. Dat is democratisch gezien een waar schandaal. De Franse banken ondersteunen de economie niet meer, en ze ondersteunen de democratie evenmin. Er moet worden opgemerkt dat de deuren gesloten blijven om een lening toe te staan aan het Front National, maar dat ze wel open gaan als het over de kolossale schulden van de UMP gaat. Wij moeten geld lenen om de zware financiële last van verkiezingscampagnes te kunnen dragen en om onze kiezers bij elke stembusgang te kunnen vertegenwoordigen.
Het levert u allemaal wel de beschuldiging op dat u afhankelijk bent van Rusland.
Dat is een groteske en ongegronde beschuldiging. Als partij hebben we tegenover die Russische privébank geen enkele andere verplichting dan het geleende bedrag terug te betalen, tegen een hoge rentevoet overigens. Het Front National kan door geen enkele buitenlandse regering gegijzeld worden en is immuun voor elke invloed. Het enige streven van mijn beweging is ons land opnieuw de machtspositie te geven die telt en weegt in de vaart der volkeren.
U bent er niet in geslaagd een fractie op te richten in het Europees Parlement. Wat nu?
Wij hebben er beter gezegd de voorkeur aan gegeven om tijdelijk af te zien van het vormen van een fractie, in plaats van ons te binden aan bewegingen waar we het niet mee eens zijn. Het gaat dus niet om een mislukking, maar gewoon om een tegenvaller. De onderhandelingen gaan door en ze zullen met succes bekroond worden, maar onze leidraad blijft het eerbiedigen van onze kiezers en van onze overtuiging. Het ontbreken van die fractie verhindert trouwens niet dat we de patriotten verdedigen en hun stem laten horen in het Europees Parlement. We coördineren onze werkzaamheden binnen het kader van de coördinatie ‘Europa van Naties en Vrijheden’. Ik had het genoegen om op ons congres in Lyon onze vrienden van de FPÖ, de PVV, het Vlaams Belang en de Lega Nord te verwelkomen. Het was voor mij trouwens de gelegenheid om kennis te maken met jullie nieuwe voorzitter Tom Van Grieken. Ik wens hem veel succes!
Opgetekend door Philip Claeys, eerder verschenen in ‘Vlaams Belang’.
In GANS Europa wordt het Europees Eigen Volk zich immers bewuster en bewuster !
Een zeer interessant artikel, doch ik had graag de vraag beantwoord gezien met wat er met de door Frankrijk opgekochte Vlaamse/belgische overheidsbedrijven moet gebeuren.