Het profiel van Christiane Taubira (1952), de zwarte Franse minister van Justitie afkomstig uit het overzeese gebied Guyana, hebben we in Rechts Actueel reeds uitvoerig belicht.

De uit haar geest ontsproten juridische misbaksels stapelen zich op en zorgen voor veel wrevel, ergernis en ontevredenheid. Is het incompetentie of is het linkse provocatie? Wie zal het zeggen. Het is een feit dat vele juristen en magistraten, liever haar hielen dan haar tenen zien.

Een wetswijziging met betrekking tot het recidivisme – vorig jaar besproken en goedgekeurd door de linkse partijen in de Franse Assemblee – werd onlangs in uitvoeringsbesluiten en vervolgens in richtlijnen omgezet. De wet zorgt ervoor dat veelplegers van dezelfde voordelen als de occasionele delinquenten kunnen genieten.

‘Il faut aligner le régime des récidivistes sur celui des non-récidivistes en matière de réductions supplémentaires de peines (RSP)’.

Het komt erop neer dat de magistraten van de uitvoeringsrechtbanken geen rekening mogen houden met het gerechtelijk verleden van veelplegers. Bij de aanvraag voor een vroegtijdige vrijlating, is iedereen dus een ‘occasionele’ misdadiger. Taubira ziet geen heil in lange gevangenisstraffen, welke niets zouden uithalen en bovendien voor overvolle gevangenissen zorgen.

“Gevangenen worden niet beter in de gevangenis,” zegt Christiane Taubira.

Dat laatste willen we nog aannemen. Maar wanneer misdadigers achter de tralies zitten, kunnen ze de maatschappij ten minste geen schade toebrengen. Taubira verkiest re-integratie van gedetineerden boven opsluiting. Enfin, het gekende adagio van de linkerzijde.

Het cynische aan het verhaal is dat Taubira die richtlijnen op 9 januari verspreidde, moment waarop de Malinees, Amédy Coulibaly, in een koosjere supermarkt in Parijs vier mensen neerknalde, een dag na de moord op een politieagente in Montrouge en twee dagen na de slachtpartij bij Charlie Hebdo. Als uitgekozen tijdstip kan dat tellen.

De auteurs van de slachtpartijen in Parijs en Montrouge, de gebroeders Kouafi en de Coulibaly, waren recidivisten die vroegtijdig vrijkwamen. Had dat tuig zijn straf uitgezeten, dan waren er nu nog 17 mensen in leven en was er de nabestaanden veel leed bespaard.

Terwijl de GIGN en de RAID er alles aan doen om moslimextremisten te vatten, het leger gemobiliseerd werd en de veiligheidsdiensten niet weten waar ze staan, is de bekommernis van de Gyaanse het schorremorrie vroegtijdig op de bevolking los te laten. Dat daar ook Jihadisten tussenzitten, bleek al enige tijd terug.

De miljoenen Fransen die op 11 januari in Parijs en elders betoogden, zullen – eens de emoties zijn weggeëbd – dat naar waarde weten in te schatten.