Het ‘asielzoekersprobleem’ in Calais stelt zich eigenlijk al een kleine 20 jaar. De politiek – centrumrechts, noch centrumlinks – heeft in heel die tijd geen ‘duurzame’ oplossing weten te bieden. Tot voor kort waren er in Calais 350 politiemensen gemobiliseerd. Door de aanhoudende spanningen werd het aantal manschappen met 100 opgetrokken tot 450. Een uitzonderlijk hoog aantal in verhouding met het aantal inwoners.
Voorlopig beperkt het ‘verzet’ zich tot een gezamenlijk persbericht van de Britse en Franse ministers van Binnenlandse zaken: “We zullen alle maatregelen nemen om illegale migranten te ontraden zich in en rond Calais te verzamelen.” ‘Ontraden’! Deze ‘harde’ taal zal de kandidaat asielzoeker zeker tot andere gedachten brengen. Waar het eerder voornamelijk Afghanen, Koerden, Moldaviërs en Roemenen waren die hun toevlucht in Calais zochten, zijn het nu vooral Oost-Afrikanen. Het enige wat in die periode in Calais écht veranderde is de leiding van de stad: de communistische burgemeester, Jacky Hénin, werd vervangen door de UMP-dame, Natacha Bouchart.
Sinds de sluiting van het opvangcentrum van Sangatte door Sarkozy, in 2009, is de toestand er alleen maar erger op geworden. Waar er vroeger toch nog enige vorm van controle bestond, loopt het nu volledig uit de hand. De toeloop van ‘vluchtelingen’ legt een zware druk op de plaatselijke bevolking, ook al wegens het stijgende aantal misdrijven waarbij migranten zijn betrokken. Een voorbeeld: tussen 1 augustus en 1 november 2013 registreerde men in de havenstad 7 criminele feiten. In dezelfde periode van dit jaar werden er dat 80! Tientallen middenstanders hebben intussen de deuren gesloten en de stad verlaten. Anderen overwegen het te doen.
Enkele maanden terug, in augustus, waren er in Calais nog hevige vechtpartijen tussen verschillende Oost-Afrikaanse gelukzoekers. Zo’n 300 onder hen kregen het daar met mekaar aan de stok. Bij verschillende knokpartijen vielen een 50-tal gewonden, waarvan één zeer ernstig. Er werd zelfs gevochten omdat het (gratis) aangeboden voedsel niet naar de smaak van de migranten was, te weinig kruiding vonden de heren. Telkens moest de oproerpolitie (CRS) de grote middelen inzetten.
Het havengebied (en het centrum van Calais) heeft al jaren last van dat onaangepast gedrag van aangespoelde migranten. Naar schatting lopen er constant zo’n 1500 à 2000 mensen uit Eritrea, Soedan en Ethiopië doelloos door de stad van 75.000 inwoners. De voorbije twee maanden is het aantal nog gevoelig toegenomen, tot ongeveer 2300.
De ‘Sans-papiers’ verblijven in illegale kampen, in afwachting dat ze de oversteek naar het UK kunnen maken door zich te verstoppen in vrachtwagens die in Calais op de boot gaan. Ze worden daarbij nog aangemoedigd door een bende linkse klojo’s die deze mensen vaak valse hoop geven. Velen van hen – zeg maar de meesten – raken immers nooit in het UK. Velen verdwijnen dan ook voorgoed in een of andere Franse regio of proberen het in de nabijgelegen Beneluxlanden, waar een nog laksere wetgeving van kracht is.Dat die mensen in tentenkampen – hygiëne is sowieso niet hun prioriteit en bekommernis – voor ongemakken zorgen, is een understatement. Ratten en ander ongedierte hebben deze kampen intussen ook ontdekt.
Ten laatste volgende maand zou er volgens Bernard Cazeneuve (PS), Frans minister van Binnenlandse Zaken, een dagopvangcentrum geopend worden. Wat is de bedoeling daarvan? Uitwijzingsbevelen (waarvan ze al een collectie bezitten) uitdelen, ze om 18uur de deur wijzen en ze ongecontroleerd de nachtelijke straten van Calais injagen?
De UMP-burgemeester van de stad, Natacha Bouchart, juicht de komst van dat opvangcentrum wel toe, maar wil wel dat ze ‘verder gaan’: het vreemdelingenprobleem moet niet beheerd, maar opgelost worden, zo vindt ze. De Britten – die de massale migratie naar hun niet land meer kunnen (willen) verwerken – financieren onder meer een stalen hekken (25km lang en 3 meter hoog), dat het de gelukzoekers uit Calais onmogelijk (!) moet maken het koninkrijk clandestien te bereiken. Voor dat hekken, dat van links al snel de naam ‘Le Mur de la Honte’ (De Muur der Schande) meekreeg, hebben de Britten 15 miljoen euro over, weliswaar gespreid over drie jaar. Het vermijden van overlast mag wat kosten, zullen de flegmatieke Britten denken.
Maar waarom is het Verenigd Koninkrijk zo aantrekkelijk voor die gelukzoekers? Eens voet aan wal gezet, hebben alleenstaande asielzoekers recht op een wekelijks minimumbedrag van 36,62 pond (€ 46,80). Bovendien mogen ze vrij gebruik maken van de (gratis) gezondheidszorg. In Frankrijk kunnen ze in theorie ook aanspraak maken op 55 euro, maar de Franse bureaucratie zit ingewikkelder in mekaar en is praktisch onhaalbaar. Daarenboven heeft het UK een bloeiende ‘zwarte economie’, naar schatting vier keer zo groot als de Franse. Voor mensen zonder papieren is dat een aantrekkelijk vooruitzicht.
Op donderdag 18 december, uitgeroepen tot de ‘Internationale Dag van de Migrant’, zakte het klassieke, linkse allegaartje af naar Calais om hun steun aan de asielzoekers te betuigen. Ze scandeerden daarbij ook slogans tegen de bouw van de ‘Muur der Schande’. De betoging werd georganiseerd door ‘Emmaüs’, de vereniging die door wijlen l’Abbé Pierre werd opgericht. Tachtig (80!) verenigingen sloten zich daarbij aan. Die 80 verenigingen kregen amper enkele honderden manifestanten op de been. De enige bekende Franse figuur die daar aan deelnam was de 80-jarige beroepsgauchist en komiek, Guy Bedos. De irrealistische eisen van de linkerzijde – asiel voor iedereen – geeft die migranten valse hoop. Het is mensonterend dat ze hun mei-68 ideologie misbruiken om die stakkerds, die vaak hun laatste cent aan mensensmokkelaars overhandigden, in de waan te laten dat ze de oversteek op een legale manier zullen kunnen waarmaken.
Och, kan men het die asielzoekers kwalijk nemen dat ze hun geluk elders gaan zoeken wanneer de kans zich voordoet? De politici daarentegen, verantwoordelijk voor het waanzinnige open grenzenbeleid, zou men echter voor een volkstribunaal moeten brengen. Het optrekken van barricades en metalen hekken, bewijst dat ze die waanzin niet onder controle hebben. Een democratie werkt met verblijfsvergunningen en uitwijzingen die gerespecteerd worden. Zo en niet anders.
Bij het maken van dit stukje, zorgde de eerste serieuze winterprik (27 dec) dat een deel van de ‘Muur der Schande’ tegen de grond ging. Of dat een voorteken is weten we niet. En de VRT, die bij monde van journalist Ivan Ollevier, een verslag over de toestand in Calais bracht, beperkte zich door twee Afghanen in beeld te brengen die het UK illegaal bereikten en er toch in slaagden om er een mooie carrière op te bouwen. Van de miserie, de overlast en de onmenselijke toestanden geen woord. Hoelang gaan ze hun hoofd nog in het zand blijven steken?
De ‘Jingle bells’ die dit jaar door de winkelstraten van Calais galmden, bracht niemand in kerststemming. Daarvoor stonden de zenuwen te gespannen.
Vorige nacht, van 2 op 3 januari, zijn er weer een 200-tal asielzoekers op de vuist gegaan. Resultat des courses: 7 gewonden
Struisvogels, die door onwetenden de eigenschap toegedicht kregen dat ze bij gevaar hun kop in het zand steken, doen dat niet. Zelfs met hun kleine herseninhoud, zijn die veel slimmer dan dat. De enige zoogdierensoort die dat wel doet, zijn de multicullerige en progressistische politiekers, Europese en nationale. Ze zullen koste wat het kost, hun waandenkbeeld van “open grenzen” waarmaken, en alle miserie en overlast die daar het gevolg van is, wordt afgewenteld op de lokale bevolking waar al die ongewensten zich verzamelen. Zoals ook in veel andere dossiers, huldigen ze het adagio: NIMBY, not in my back yard dus, maar wel in de “back yard” van anderen. Wanneer zal de “bevolking” eindelijk hun buik vol hebben van dat zootje ongeregeld, zich geen moer meer aantrekken van hun gekend “racisme” gehuil, en ze door verkiezingen, of door demonstraties terug naar hellegat sturen waaruit ze nooit hadden mogen ontsnappen?