De Franse UMP – Union pour un Mouvement Populaire – is al maanden verscheurd door een interne broedertwist, of beter broedermoord. Kemphaantjes zoals Sarkozy, Fillon, Copé of Juppé gunnen elkaar het zonlicht niet meer. Het voorzitterschap (lees en denk: presidentschap van Frankrijk) van de centrumrechtse politieke formatie staat op het spel. Dat ze alle vier (gerechtelijke) boter op het hoofd hebben deert hen blijkbaar niet.
Eigenlijk is de UMP een samenraapsel van allerlei strekkingen: Conservatieve liberalen, Gaullisten, Links-liberalen, Centristen&christendemocraten, Blauwe (!) ecologisten en Neo-Gaullisten. Om al die strekkingen te paaien is er uiteraard veel bochtenwerk nodig. Zo’n mengelmoes trekt uiteraard ‘rare vogels’ aan die bij een goed gedefinieerde partij niet aan hun trekken komen.
De burgemeester van Rueil-Malmaison (departement Hauts-de-Seine, 73.469 inwoners), Patrick Ollier, is zo’n buitenbeentje. De man, nochtans in concubinaat met een van de meest uitgesproken rechtse figuren uit de UMP, Michèle Alliot-Marie, bijgenaamd ‘Le Colonel’, heeft de overleden terrorist, Nelson Mandela, in de bloemetjes gezet. De ‘grote zwarte leider’ kreeg zelfs een plein naar hem genoemd.
De uitnodiging om de inhuldiging bij te wonen vermelde: “Venez assister à l’hommage rendu à un homme qui, au prix de sa propre liberté, a défendu celle de tout un peuple.”
Nu, in tegenstelling met Vlaanderen, waren er in het naoorlogse Frankrijk vele steden en gemeente in handen van communistische burgemeesters (er zijn er trouwens nog). Daardoor kregen vele straten de namen van Karl Marx, Yoeri Gagarin (Russisch kosmonaut) of Ernesto Ché Guevara, enz. Maar goed, dat lag in de lijn van de verwachtingen.
We komen in een andere situatie terecht wanneer zogenaamde ‘rechtse’ figuren, straten en pleinen naar communistische moordenaars gaan noemen. Zelfs Mandela zou hierbij zijn wenkbrauwen hebben gefronst.
Een persmededeling van de SACP (South African Communist Party) van 6 december 2013 leert ons – voor zij die het nog niet mochten (of wilden) weten – dat ‘kameraad’ Nelson Mandela een hoger communistisch kaderlid was. Hij was zelfs lid van het Centraal Comité van de Zuid-Afrikaanse CP. Over de misdaden van de man gaan we het niet hebben, die zijn in onze kringen voldoende gekend en beschreven. Maar waarom werd het lidmaatschap van de CP altijd als een leugen afgedaan? Het ontkennen wordt door die persmededeling van SACP volledig ontkracht: Nelson Mandela was wel degelijk een communist, een kaderlid zelfs!
Wat de burgemeester van Rueil-Malmaison, Patrick Ollier, van de centrumrechtse UMP, zover drijft om een plein de naam van een zwarte terrorist mee te geven, blijft een raadsel. Heeft hij een vijs los of heeft hij teveel aan de Beaujolais Nouveau gezeten? Wie zal het zeggen. In elk geval komt het de geloofwaardigheid van de man, zijn partij en de Franse politiek niet ten goede.
Niemand is gebaat met ‘rechtse’ politici die de linkse snaar bespelen!
Terloops, wat zou er gebeuren indien een FN-burgemeester een straat of plein naar le Maréchal Pétain zou noemen? Juist… Pétain was nochtans geen moordenaar, geen terrorist en geen communist!