Steeds opnieuw trachten ze het westen een schuldgevoel aan te praten. Met het Ebolavirus hadden we weer prijs. De verbetenheid waarmee de media dat probleem onlangs aankaartte, was bijwijlen ontroerend. Men wil ons absoluut voorhouden dat Afrika er maar niet toe komt de verspreiding van dat dodelijk virus onder controle te krijgen, omdat er te weinig zwarte dokters zouden zijn. Dat is pure onzin!
Afrika heeft dokters, maar ze verblijven in Europa of in de VS. Zij die hun opleiding in Afrika kregen, zochten later comfortabelere oorden op om zich te vestigen. Zij die hun opleiding in Europa kregen – de meesten wellicht – zijn er gebleven. Zo eenvoudig is dat!
Afrika exporteert zijn medisch personeel, daar waar in Afrika minder dan 15 artsen voor 100.000 mensen actief zijn. Bij ons is dat ongeveer 1 arts voor 380 personen. In de veronderstelling dat Afrika onze normen zou kunnen hanteren, zijn er 260 artsen per honderdduizend inwoners te kort.
In 2008 becijferde het onverdachte ‘Center for Global Development’ dat maar liefst 135.000 leden (waarvan 28.000 artsen uit Sub-Saharisch Afrika) van het Afrikaans medische korps (dokters, verpleegsters, enz.) buiten hun regio actief waren. Als er in Mali, Sierra Leone, Guinee of Liberia artsen te weinig zijn, dan komt dat omdat ze hun landen van herkomst in de steek lieten en als een soort humanitair deserteur mogen beschouwd worden.
We spraken ooit met een Malinese arts die zijn opleiding in Brussel had voltooid. Met de dood in het hart – maar hij deed het tenminste – ging hij terug. Pecuniair was dat voor de man een serieuze stap terug. Hij verdiende hier tijdens zijn stage meer dan dat hij als volwaardig arts in zijn eigen land kon verdienen, zelfs als specialist. Het is onbegrijpelijk dat regeringen NGO’s, zoals AZG bijvoorbeeld, subsidiëren, terwijl de afspraak met de Afrikaanse kandidaat artsen zou moeten zijn: ‘kom bij ons studeren, maar ga dan terug om uw volk te steunen’.
Op 26 november jl. riep de EU-commissaris voor Humanitaire Hulp, de Litouwer Vytenis Andriukaitis, de ministers van 14 lidstaten op om 5000 Europese artsen naar de getroffen Ebola-gebieden te sturen.
Waarom moeten dat weeral Europeanen zijn? Waarom overweegt men niet eerst de Afrikaanse dokters, werkzaam in Europa en de VS, naar ginder te sturen. Ze zijn immers – of zouden dat tenminste moeten zijn – beter vertrouwd met de omgeving en met de gebruiken en cultuur van de plaatselijke bevolking.
Ebola is ook geen geïsoleerd geval. Madagaskar, dat momenteel te kampen heeft met een pestepidemie die ze maar niet onder controle krijgen, vraagt ook medische steun in Europa. Nochtans werken er een niet gering aantal Malagassische artsen in onze Europese ziekenhuizen en instellingen. In Frankrijk alleen zijn er dat een kleine 800.
Wellicht vinden de kosmopolieten het prettig om door een zwarte arts of verpleegster verzorgd te worden. Het heeft een knuffelgehalte, zo’n lachend Afrikaantje aan uw bed. Dat ze Afrika daarmee geen dienst bewijzen ontgaat hen volledig. Het is eigenlijk moorddadig dat ze die goed opgeleide mensen niet aansporen om terug te keren. De opgedane kennis ten dienste stellen van hun volk, zou pas humanitaire hulp zijn.
De Senegalese president, Abdoulaye Wade, vertelde in 2008 het volgende: “Het is niet eerlijk onze beste zonen weg te halen waar ze broodnodig zijn” (Ce n’est pas honnête de vouloir prendre nos meilleurs fils).
En of de man gelijk had!
Ook in Afrika, eigen volk eerst!
Ja waarom gaan universitair-medisch geschoolde negers en dito paramedici, die momenteel in de Westers wereld verblijven, hun eigen volk niet ter hulp ter plaatse ? Waarom zouden blanke dokters en verplegers dit dan WEL moeten doen en…..riskeren ???????