6 december vieren wij Sinterklaas. De Hindoes vieren op 6 december het feit dat ze op die dag in 1992 de moed hadden komaf te maken met een islamitisch symbool in het hart van hun religie, de Bardi moskee op de geboortegrond van hun god Rama.
Het is 6 december 1992. Een woedende massa Hindoes verzamelt zich aan de Babri moskee in Ayodhya. De moskee werd gebouwd op de grondvesten van de belangrijkste Ramatempel, vernield in 1528 door generaal Mir Baqi, lid van de moslimsinvallers onder leiding van Zahir-ud-din Muhammad Babur, eerste Mogol in India.
Waar haalden ze het toch, stelt de politiek correcte en dus pro islammedia het, om een moskee te vernielen? Dat is een daad van Hindoe-extremisten (je weet, die mensen die aldus diezelfde pers aan de lopende band verkrachten) en nationalisten en dus absoluut te veroordelen. Het is bijvoorbeeld veel erger dan het vernielen van eeuwenoude Boeddhabeelden door de Taliban (2001, vallei van Bamiyan, Afghanistan), UNESCO werelderfgoed. De Duitse non-gouvernementele organisatie Icomos moest een scherm tegen vallende stenen aanbrengen en deed dit, maar in alle geheim begon het de restauratie (2013) tot de UNESCO dit ontdekte. Deze laatste had in 2011 immers beslist niet tot heropbouw over te gaan en vindt de restauratie ‘grenzend aan het criminele’ want deze restauratie van de gebombardeerde beelden heeft ‘onherstelbare schade aan het erfgoed aangericht’. Zo weten we weeral hoe de UNESCO denkt en handelt (zie de Zwarte Piet discussie…).
Ayodhya
De volkswoede kiemde in 1528 en bleef groeien tot de etterbuil eeuwen later openbarstte en de hindoes het niet langer meer konden aanzien dat op de heilige geboortegrond van Rama, de zevende incarnatie van Vishnoe, een moskee stond. We schrijven 6 december 1992. Nochtans had de Babri moskee haar belang totaal verloren en ze stond al van 1936 leeg, maar ze stond wel op die heilige Rama grond waar geen hindoetempel meer was. In 1949 braken hindoes in de moskee binnen en plaatsten er Rama beelden. Dit bleek niet in de beste aarde te vallen bij de overheid die altijd maar schipperde. Het leidde uiteindelijk tot die fameuze uitbraak van volkswoede waarbij de hindoes de moskee vernielden en de stenen als trofee mee naar huis namen. Later vond men talloze archeologische bewijzen dat er wel degelijk een hindoetempel had gestaan, iets dat officieel ontkend werd. Nog was de klus niet geklaard want de grond bleef betwist en een hindoetempel mocht niet gebouwd worden. De symboliek van dit alles werd zo groot dat er zelfs politieke aardverschuivingen in India plaatsvonden. En niet alleen dat, een hooggerechtshof, samengesteld uit drie rechters, twee hindoes en een moslim, behandelde de zaak ten gronde. Deze uitspraak is gekend onder het Ayhodya Verdict en werd, net als de vernieling van de moskee, wereldnieuws.
Koenraad Elst
De in ons land aan de kant geschoven oriëntalist doctor Koenraad Elst wijdde zijn doctoraatstudie aan de tempelkwestie. Als historicus was het voor hem klaar. Oorspronkelijk was het heilig hindoegebied van het grootste religieus belang, de moskee was verlaten, de hindoes plaatsten in de verlaten moskee beelden van hun god Rama en aanbaden ze daar, dus hadden ze ontegensprekelijk recht op die grond om er een tempel te bouwen. Zijn boek over deze zaak werd in India een bestseller en was voor de rechters een van de belangrijkste – zoniet het belangrijkste – historische onderzoek(en) die duidelijk maakten wie wat toebehoorde. Onze Vlaamse wetenschapper ligt mee aan de basis van een stuk wereldgeschiedenis dat wel degelijk voor Inda, een land van om en bij het miljard inwoners, zo belangrijk is al de Val van de Muur.
Helemaal gelukkig is Koenraad Elst niet met het verdict, maar kan met de uitspraak leven omdat ze een vorm van historisch verantwoorde achtergrond heeft. Het verdict, geveld in 2010, besluit dat 2/3de van de grond voor de hindoes is en 1/3de voor de moslims. De laatsten hebben in feite geen enkele interesse in het voor hen nu onbelangrijk stuk grond. De hindoes hebben de beelden die ze in 1949 in de moskee plaatsten, in tenten ondergebracht. Ook zij hebben nog geen nieuwe tempel gebouwd.
Noteer gerust dat dr. Koenraad Elst een spilfiguur in heel de afwikkeling van deze zaak is. Hij gaf er op uitnodiging lezingen over in India, de VS en in Sint-Petersburg. In december 2013 ontving hij uit handen van toenmalig oppositieleider en intussen premier Narendra Modi een uniek beeldje als erkenning. We mogen trots op onze Vlaamse Zoon zijn!
De politieke gevolgen
Kort na de vernieling van de Bardi moskee groeide de BJP (Bharatiya Janata-partij) tot een politieke factor van formaat. In 1996 werd ze de grootste partij en bij de verkiezingen van 1998 leidde de BJP de regering in een coalitie gekend als de NDA, National Democratic Alliance onder premierschap van Atal Bihari Vajpayee die aan de macht bleef tot de verkiezingen van 2004. 10 jaar oppositie én het verdict brachten de partij begin dit jaar terug aan het bewind en deze keer niet in een soort nationale coalitie maar in een absolute meerderheid. Narendra Modi, onderaan de ladder begonnen als eenvoudige theejongen die het tot premier bracht van de deelstaat Gujarat, leidt een regering met als enige partij de BJP die bij verkiezingen in zeven deelstaten (november 2014) de meerderheid ook in deze staten verkreeg. Dit nieuws werd uiteraard vergeten te vermelden in de EU-’vrije pers’.
Je kan de partij van de gezond denkende en handelende Modi zowat het Vlaams Belang van India noemen. Alleen is de partij niet zo uitgerekend anti-islam al wordt alle aandacht nu gegeven aan het hindoenationalisme. Dit heropleven van de eigen identiteit staat in schril contrast met de EU decadentie en verval. Het is niet zomaar dat de intelligente Modi en de Russische president Putin zich bijzonder goed verstaan en samen met China en de andere BRICS landen een tegenmacht vormen voor de VS die op alle fronten tegelijk het mooie weer menen te mogen maken door hun model als het enig ware zaligmakende op te dringen.
Ik raad u sterk aan om de zes elkaar opvolgende filmpjes op Youtube te bekijken. Dr. Koenraad Elst komt uitgebreid aan het woord over de kwestie Ayodhya in een interview afgenomen door de Indian Nationalistic Post.
https://www.youtube.com/watch?v=C9FmXTKGPrg
https://www.youtube.com/watch?v=xR4jrHA7qAY
https://www.youtube.com/watch?v=g2-EUwqI1MY
https://www.youtube.com/watch?v=CWbqDky7-zs
Dank voor deze zeldzame behandeling van de Ayodhya-betwisting. Kleine correctie: het is Babri moskee. Het leerzame aan deze zaak was dat een handvol mensen onder wie ikzelf heeft stand gehouden tegen een enorme overmacht aan Indiase en westerse academici, die als kerstekinderen de marxistisch-cum-islamitische partijlijn volgden. Nochtans was het tot midden de jaren 80 gewoon een consensus tussen alle partijen dat de moskee in gewelddadige vervanging van een hindoe tempel gebouwd was. Maar dan ontstond de betwisting, en alle trendy intellectuelen verklaarden opeens dat dit een “hindoe-fundmentalistische mythe” was. Het ging zo ver dat een Hollandse professor die zelf bewijsmateriaal voor de traditie van tempelverwoesting had aangedragen, nu zijn eigen woorden ging inslikken om zich bij de partijlijn te voegen. Wel, zij staan allen met de billen bloot nu zowel het archeologisch onderzoek als de rechtbank de aloude consensus bevestigd heeft. Dat vele geleerden al die tijd wel beter geweten maar zich om carriereredenen gedeisd gehouden hadden, bleek uit de algemene gelukwensen die mij te beurt vielen op de jaarvergadering van de machtige American Academy of Religion in 2010, kort na het Verdict. Het devies van India is Satyameva jayate, “alleen waarheid overwint”, maar de praktijk wijst uit dat zij vaak veel te laat overwint, wanneer de leugenaars reeds een leven lang geprofiteerd hebben. In dit geval kwam zij de laat voor de meeste betrokkenen, die tussen het door de regering verordende debat in 1990-91 en het verdict in 2010 gestorven zijn, maar voor mij was ze nog op tijd. Hoewel, de media houden zo veel mogelijk het deksel op de verpletterende nederlaag van de politiek welgevallige, pro-islamitische partij in dit debat. Gelukkig is Kauwgum er nog.