“Hola, alweer op Rechts Actueel een artikel over de Roma?”, zo hoor ik al wat mensen al dan niet luidop denken en ja, toch wel. Een objectiverend artikel dat (extreem) linkste blabla én, jawel, ook (radicaal) rechtse blabla onderuit haalt. Waarom? Omdat wij nationalisten zijn en dus de dingen zo objectief mogelijk horen te benaderen.

Anderhalf jaar geleden schreef ik het artikel “Waarom zijn jullie kwaad als wij pikken?” . Sommigen vonden het artikel niet kunnen, anderen vonden het goed. Uit reacties bleek dat ‘wij’ ‘ze’ niet kennen of toch zeker onvoldoende. Met al wat aan soortementen volkeren ons land en Europa overspoelt, is het belangrijk dat wij, nationalisten, haast een antropologisch inzicht verwerven in al die verscheidenheid om verantwoord te kunnen handelen en standpunten te verdedigen zonder de tegenpartij daar nog op enig zinvolle wijze iets kan tegenover stellen. Dat is van primordiaal belang en het ontbreekt bij ‘rechts’ nogal wel eens aan argumentatie. Te veel wordt nog gereageerd vanuit alleen maar het buikgevoel – op zich een zeer juist gevoel waar ik niets op tegen heb, wel integendeel – en niet genoeg vanuit de rede die dat buikgevoel intelligent zou moeten vertalen.

Hoe ik ‘ze’ ken – een kort overzicht

Door de loop des levens heb ik al meer dan 20 jaar contact met Roma in of komende uit enkele Balkanlanden. Het begon met iemand een lift te geven, toevallig twee keer op een week tijd. “Ik ben Joegoslaaf,” zei hij mij en dat was interessant. De oorlogsrook was nog niet helemaal weggetrokken in Bosnië en nu zou ik meer vernemen van zo’n gewone gast van ginder, een tiener. “Kom binnen een koffie drinken, gij zijt een goede mens”. Hops, het is goed hoor, voor één keer. Holala, wat een indruk. Véél te klein huisje voor véél te talrijke familie. Vader was een levende stripfiguur uit Hergé zijn Skepter van Ottokar: imposante man, lang zwart haar, enorme snor, een vent om schrik van te krijgen. Moeder een zwaarlijvige vrouw en er zat een hele resem kinderen, van 17 tot 3,5. Heel mooie kinderen, grote fonkel bruine ogen, mooi blinkend zwart haar, mooie lach.

Vader kwam meteen met een indrukwekkend, adembenemend verhaal en een krantenartikel om het te staven. Hij was gevlucht want weigerde met de Serviërs tegen de Bosniërs te vechten en had plannen van het leger, waar hij officier was, gestolen en aan de NAVO in Brussel overhandigd. Hola ! Zo’n verhaal moest ik net vernemen. Dat boeide me geen klein beetje. Ik zou meer te weten komen over de communistische en dus slechte Serviërs en meer over de anderen en dus de ‘goeden’.  Zou te weten komen. En ik kwam te weten. Wees gerust, maar wàt ik te weten kwam? Dàt was heel andere koek.

Mijn nieuwsgierigheid was de oorzaak van blijvend contact. Of het een goede zaak was en is, laat ik in het midden. Het heeft me wel de gelegenheid gegeven om een genuanceerd zicht op niet alleen de Roma te krijgen, om veel te leren over de geschiedenis van ‘de zigeuners’, om te weten wat er allemaal aan de hand is in de Balkan én om te weten dat we van ‘die Roma’ eigenlijk niets weten en van de Linkse Kerk nooit eerlijke informatie zullen krijgen. En omdat ze hier zitten en niet snel zullen verdwijnen, is het van belang mijn kennis te delen zodat een juiste stellingname en aanpak mogelijk kan worden.

Al na enkele maanden wist ik dat heel het verhaal van de vader verzonnen was. De grotere kinderen hebben me stuk voor stuk in alle geheim in vertrouwen genomen en de waarheid verteld. Zo gaat dat dan. Intussen zijn ze in de grote regularisatiegolf van het jaar 2000 geregulariseerd en enkelen zijn genationaliseerd. Het is mij redelijk gelukt er goede flaminganten van te maken en overal verdedigen ze de Vlaamse zaak. Ze zien ook het migratieprobleem in, maar ja, “Wat kunnen wij in Macedonië gaan doen? Er is daar geen werk. Wij zijn ‘te Vlaams’ geworden. Het is daar ook zo crimineel geworden, alles Albanees. Het is er gevaarlijk.” Dat weten we dan ook alweer. Maar goed, het verhaal van papa was verzonnen, hij was ooit wel milicien geweest maar lang voor die oorlog. Het ging hier om Roma, zo verklikte me een andere Joegoslaaf die hen bij mij zwart wilde maken. Bleek hij zelf een te zijn, maar dan van een andere stam. Aha, stam? Ja, stam. Zo leven ze nog, in stamverband, al mindert het.

Roma uit de Balkan de Balkan uit

De Joegoslavië-oorlog van de jaren ’90 vorige eeuw was een godsgeschenk voor vele Roma die plots allemaal Kroaat of Bosniër werden – hun papieren uiteraard in de oorlog verbrand door de vijand – en naar de EU, vnl. Duitsland, Oostenrijk, België, Nederland, Zweden, Frankrijk en Italië trokken en er over het algemeen ook bleven. Zoals het gaat met migratiegolven, trokken ook zij die in eigen land de vingers verbrand hadden, naar de EU om er de arme politieke vluchteling uit te hangen, de verschrikkelijkste verhalen uit de hoge hoed toverend. Zeer veel verzonnen, gelogen, verdraaid. Soms ook niet, de latere vluchtelingen uit o.m. Kosovo die met gammele bootjes de Adriatische Zee poogden over te steken (ontelbaren zijn verdronken) hebben wél drama’s meegemaakt. Da’s een ander verhaal, meer dan een artikel op zich waard. Het komt er wel eens van dat ik hier meer over schrijf.

De Roma uit ex-Joegoslavië trokken in hun kielzog heel wat volksverwanten uit voornamelijk Roemenië mee maar ook aantallen uit Hongarije en Slovenië. De Bulgaarse Roma kwamen met dank aan de Kosovo-crisis en erna. Allemaal wilden en willen ze de Balkan uit, de EU in. De lokroep van het geld dat ze zomaar krijgen, de huisvesting, verwarming, eten, kleding, medische zorg en wat nog meer klinkt al jaren zo luid dat de laatste lichtingen ook nu, terwijl ik dit schrijf, hun koffers maken en vertrekken naar een hopelijk ‘rijk’ leven in Duitsland (momenteel land van voorkeur). En dit ondanks hun familie en vrienden die eerder vertrokken langzaamaan terugkeren. Duitsland stuurt hen terug. Dat land zet de deuren open voor ‘de’ Syriërs. De Balkanroma wil men nu niet meer onthalen en opvangen. Velen blijven nog dankzij linkse advocaten die honderden Roma asielzoekers verdedigen tegen betaling van een forfait van gemiddeld € 200 per maand zolang die Roma in het land verblijven. Links verdedigt dus niet zomaar die ‘arme Zigeuner’ die door de Nazi’s vervolgd werden. Links doet het uit financieel eigenbelang – had je anders verwacht? – en om de maatschappij te ontwrichten – ook dat had je niet anders verwacht en gelijk heb je.

Waarheen met die Roma?

Het lot is de Roma, als we even smeuïg mogen zijn, niet welgezind. Al eeuwen lang zijn ze op de vlucht en nergens vonden ze buiten het land van oorsprong (India/Pakistan) hun draai. Ze bleven gesloten gemeenschappen, levend in stamverband met elk een eigen specialiteit en eigen dialect. Onder hen de hier zo goed gekende gauwdieven/bedelaars en inbrekers (die van niets anders leven), maar ook paardenmenners, metaalbewerkers, slijpers en noem maar op. Veel van hun ambachtelijkheden zijn vandaag niet meer van tel. We kopen immers liever goedkope nieuwe rommel uit China als er iets stuk gaat dan het te laten herstellen. De paarden zijn vervangen door auto’s, tracktoren, lichte vrachtwagens… Door de oorlogen, het vallen van de muur en door het lid worden van een aantal landen van de EU, werden de Roma meer dan ooit in de Balkanlanden naar het achterplan gedrukt. Het heeft de exodus alleen maar in een versnelling gebracht.

In de Frankfurter Rundschau lezen we ‘Die Verlierer der Wende’, een artikel over het drama van de Roma in voornamelijk Roemenië. Journalist Norbert Mappes-Niediek geeft in een artikel weer hoe het onder meer een Roemeens Romagezin vergaan is sinds de val van dictator Nicolae Ceauşescu. Zo zijn er 1.001 ware verhalen, zeker over diegenen die gebleven zijn.

Enorme armoede is het gevolg van het wegvallen van hun economische sectoren. De uitzichtloze ellende die ik in landen als Servië, Macedonië, Bulgarije, Roemenië en Hongarije zag, is dermate dat ieder normaal mens meteen begrijpt waarom deze mensen die walgelijke toestand waarin ze leven, willen ontvluchten. Nochtans is die afstotelijke situatie niet altijd en zeker niet alleen de schuld van de overheden of de plaatselijke bevolking die meestal de Roma met een scheef oog bekijkt en hen liever kwijt dan rijk is. De Roma hebben zelf mee schuld aan hun erbarmelijkheid. Ze hebben nog al te veel de hindoe-mentaliteit, ook al zijn ze zogezegd orthodox, moslim, protestant of katholiek.

Zoals hun taal nog veel overeenkomst heeft met het moderne Hindi, zo heeft hun cultuur nog veel overeenkomsten met het oude vaderland. Daar ze afstammen van de laagste kaste, de onaanraakbaren, zijn ze erg gesloten gebleven en zijn ze ook blijven leven, erg nihilistisch ingesteld, zoals ze 1.000 jaar geleden leefden. Ooit vroeg ik het een van mijn Romavrienden waarom ze daar in hun Mahalla’s zo leven. “Dat moet zo van God. Wij zijn Roma, snap je? Jij bent een Vlaming, een Europeaan, jullie zijn anders.” En daar moest ik vrede mee nemen en heb dat ook gedaan. Leef maar verder met de ratten en kakkerlakken. Leef maar verder zonder wc, zonder badkamer, zonder keuken, halfrot vlees, uitgedroogd brood, maar wél met een (kramakkelige) TV en de nieuwste smartphone.

Als ik ze zo zie, in hun krotten die ze als krot optrekken met bouwafval, begrijp ik dat de plaatselijke bevolkingen en ook de overheden die er zo weinig vat op hebben – de kinderen gaan zo nu en dan naar school of helemaal niet – ze liever kwijt dan rijk zijn, ook als ze niet stelen. Want niet allemaal zijn het dieven. Velen leven nog van het verzamelen van allerlei afval die ze sorteren en verkopen. Plastiek, papier en metaal: het brengt soms veel geld op. Het is niet omdat je een gezin ziet leven in totale armoede dat het altijd ook zo arm is. Sommigen boeren goed met hun handeltje en verdienen in het beste geval – zeer uitzonderlijk, dat wel – een paar duizend euro per maand.

In onze samenleving passen ze niet. Enkelingen kunnen zich aanpassen, groepen niet. Dat geldt niet alleen voor de Roma, dat geldt voor alle volkeren die migreren in grote groepen. De Europeanen zijn geen indianen geworden ! En onderling hebben we in de Nieuwe Wereld nog flink wat gevochten om de reusachtig grote nieuwe gronden in te palmen. We moeten in eigen boezem durven zien, zowel het goede als het kwade. En zo dus ook met die Roma, al de verschillende stammen die zoveel van elkaar kunnen verschillen als een Noor van een Griek, bij wijze van spreken.

Waar moeten ze dan heen? Deze mensen die zelfs in een villa leven als nomaden, alles zo gestapeld dat ze meteen kunnen verder trekken, hebben in feite geen thuisland. Ze zijn massaal moeten vluchten uit hun thuislanden na onophoudelijk raids van de lieve moslims die hun zoontjes ontvoerden om als slaven veel te hard te werken tot ze er letterlijk bij doodvielen en de meisjes vanaf een jaar of 9 ontvoerden om ze als seksslavinnen te gebruiken tot ze bezwangerd waren. Dan moesten ook zij opgeruimd worden. Roma zijn geen vechters, ze hebben geen militaire discipline. En dus trokken ze weg. Door de eeuwen heen op zoek naar iets en niets. Sommigen werden steenrijk met handel drijven, met kunstjes verkopen – zonder hen geen circus – met paardenmennen en ambachten allerlei, anderen doolden maar verder rond in groep. Aten wat ze vonden, leefden van de ene dag in de andere. Zo leven ze nog, zonder toekomstplannen, zonder vooruitzichten.

Ja, waarheen met die mensen? De Balkanlanden waar ze uit wegtrekken, zijn in feite een zoveelste tussenstop in hun langdurende exodus. Zelfs als ze massaal teruggestuurd worden, zullen ze niet in de Balkan blijven. Daar is het vandaag de dag voor hen slechter leven dan onder het communisme. Ja, waarheen? De oplossing kan ik niet bieden. Ik weet alleen dat ze niet in onze maatschappij passen, op die enkele uitzonderingen niet te na gesproken. Niemand van al diegenen die de verschillende Romastammen beter kennen, ziet een oplossing. Wat wil je ook, als de Roma zelf niet aan een oplossing denken en zich wentelen in hun hindoestaans fatalisme. Terug naar India zoals Tito het wenste? En wat dan daar? … Wordt vervolgd, allicht nog enkele eeuwen lang…