De minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk is momenteel bezig nog eens goed te kijken naar de topinkomens in de publieke sector. Die worden volledig betaald van uw belastingcenten en dus lijkt enige normering wel op zijn plek, om niet al te veel geld uit te gaan geven. Men wil namelijk dat topfunctionarissen in de (semi)publieke sector niet meer mogen verdienen dan 130% van het salaris van een minister. Maar wil je hier toch onderuit komen? Dan ga je gewoon voor de socialisten bij de Publieke Omroep werken.
Nog wat specifieker geduid, bij de ‘Vereeniging Arbeiders Radio Amateurs’, de V.A.R.A. Het is wellicht de vraag welk woord van de deze afkorting het minst van toepassing is op de huidige activiteiten. Het is bij deze omroep waar het beste wordt betaald van alle overheidsbanen, één presentator haalt er meer dan een half miljoen binnen en een andere zit op vierenhalve ton. Nee, ik ken toch niet zo héél veel arbeiders die met dergelijke bedragen thuiskomen.
https://twitter.com/laura_kersten/status/524437136146452480
Het inkomen van een topfunctionaris in de (semi)publieke sector mag dus maximaal 130% van een ministerssalaris zijn. De WNT-norm (wet normering topinkomens) voor 2014 is dus € 230.474. Dat zijn natuurlijk internationaal gezien geen schokkende bedragen, zeker niet wanneer men aan een maatschappelijke toppositie denkt. Ook in licht van wat men in de private sector kan verdienen zijn dit eerder wat lage salarissen.
Hoewel de publieke zaak dienen zeker ook gezien mag worden als een positieve inzet voor de maatschappij, wordt dit vaak ook door mensen zo gewaardeerd en is dit natuurlijk een positieve aanduiding op de carrièrekaart. Niet alleen geld hoeft hier dus te tellen. Echter daarom is het wellicht zo bizar dat er bij de Publieke Omroep zulke enorme salarissen worden betaald. Niet alleen bij de VARA dus, maar ook andere presentatoren bij andere omroepen krijgen vorstelijke salarissen.
Nog nooit heb ik ergens een deugdelijke onderbouwing gelezen waarom een presentator die wat zinnetjes voorleest en wat mensen met elkaar laat praten een dergelijke geldelijke waardering zou moeten verdienen. Hoge posten op ministeries, of ministers zelf, of kopstukken van belangrijke overheidsinstellingen mogen best wat meer geld ontvangen. Zeker wanneer ze al jarenlang goed functioneren.
Maar er mag dus ook wel eens met een morele bril gekeken worden naar waarderingen in de publieke sector. Sommige functies zijn gewoon wat belangrijker voor de maatschappij dan een journalist die op doordeweekse avond een beetje zit te kletsen.