De regering Charles Michel heeft de eed afgelegd. Vanuit Franstalige kant roept men dat het een regering is bij gratie van Vlaanderen en de N-VA. Met een beleidsnota uitgeschreven volgens de visie van de economische rechterkant van Vlaanderen, waarbij Wallonië zich via het federale niveau gedwongen voelt in te schrijven op een Vlaams beleid. Ze hebben gelijk.
Het is een publiek geheim dat de MR maar al te graag het beleid zou voeren dat Vlaanderen al langer voert en dat de N-VA verder wil uitwerken. Tevens wil de MR vanuit het federale niveau graag wraak nemen op de PS vanwege de vele partijpolitieke dolkstoten die zij de laatste jaren hebben mogen incasseren. Met de grote verkiezingsoverwinning van de N-VA konden de Franstalige liberalen hun kans grijpen en een federale regering betreden zonder de PS en zonder stoorzender FDF. Het prijskaartje daarvoor is dat zij getolereerd worden. Met ministeriële verantwoordelijkheden die wel enig gewicht hebben, maar in het niets vallen bij wat de Vlamingen binnenhalen. Met Defensie (Steven Vandeput), Financiën (Johan Van Overtveldt) en Binnenlandse Zaken (Jan Jambon) heeft de N-VA zelfs datgene bereikt waar men destijds voor vreesde toen de Volksunie in een federale regering stapte: het in handen geven van de sleutelposities en kennis van interne werking van de Belgische staat aan de Vlaams-nationalisten.
De kritiek op de regering vanuit de Vlaamse Beweging is daarbij ook zeer mager. Een Franstalige premier en het communautaire dat begraven zou zijn. Dat laatste is echter helemaal niet het geval, integendeel. Deze regering is op communautair vlak een regelrechte aardverschuiving. Het is de droom van Lode Claes die, terecht en zoals vele anderen, stelde dat de Vlamingen dringend hun minderheidsmentaliteit aan de weg moeten schuiven. Romantisch dromen, en niet meer dan dat overigens, over Catalaanse mensentorens en Schotse whiskey is allemaal heel leuk, maar haalt niets uit. Op de IJzerwake voor een steeds ouder wordend publiek zeggen dat België eindelijk eens moet barsten is leuk voor de achterban, maar dan zijn we ook rond. Voor de jongere generaties tellen cijfers en realpolitik zwaarder door dan het wereldrecord vlaggen leggen, hoe goed bedoeld die initiatieven ook mogen zijn. Vlaanderen heeft nu eenmaal noch de geschiedenis, noch de mentaliteit van een volk dat na een lange, duur bevochten strijd onderworpen werd aan een vreemde macht. Het is een feit dat de Belgische staat niet ten dienste stond van de Vlamingen ten tijde van de stichting, noch in de periode daarna. De demografische en economische realiteit maakten de Vlamingen echter tot de meerderheid in de staat, een meerderheid die men nu lijkt te verzilveren.
Lang genoeg hebben de bestaande elites gedacht dat de Vlaamse macht nooit gebruikt zou kunnen worden tegen hen. De eis tot onafhankelijkheid weigeren, leidde er telkens toe dat Vlaams-nationalisten nooit tot een bestuur zouden kunnen toetreden. Links vond het makkelijk om consequent nee te zeggen, aangezien dat de meestal rechtse Vlaams-nationalisten makkelijk van de macht kon afhouden. Met de toetreding van de N-VA tot de federale regering en zelfs de vitale spil en koningsmaker te zijn, moet er in de Brusselse salons een breuk zijn gekomen. Om nog maar te zwijgen in de rode vakbondsnesten in Wallonië. Voor die laatsten zal België veel minder een “veilige investering” zijn. Een economisch pseudoliberaal (alles rechts van extreem-links wordt immers al snel liberaal genoemd) Vlaanderen dat nu zijn beleid kopieert op federaal niveau en dus ook gedeeltelijk zal opleggen aan Wallonië. Na de koningskwestie waren de Waalse elites zodanig bang van het Vlaamse demografische wapen dat zij economisch federalisme eisten i.t.t. de Vlaamse eis tot cultureel federalisme. Het is dan ook niet ondenkbaar dat de Waalse regering Wallonië zal profileren tegenover de “état belgo-flamande” en een onafhankelijk Wallonië of aansluiting bij Frankrijk ernstig zal bespreken. “België Barst”, maar dan in het Frans.
In de studentencodex staat er een lied “Zelfbestuur” waarbij de eerste strofe (beschrijving van de Vlaamse situatie) de basis vormt voor de conclusie in het refrein (Vlaanderen eist zelfbestuur) en de tweede strofe (Vlaanderen wil zichzelf regeren). De eerste strofe gaat als volgt:
Wij hebben lang gestreden, gebedeld en geklaagd;
En nog zijn wij verschopten, de knechten in de staat.
Wij leven niet van loos gebaren, van ijdel hopen en geduld;
De voogden moeten weten: de tijden zijn vervuld.
In plaats van te klagen over een Franstalig premier, die daar zit bij de gratie van Vlaanderen en een beleid zal moeten voeren dat in Vlaanderen bepaald wordt, zou men beter juichen dat de voogden zijn verworden tot knechten in de staat.
Dat is de triomf van de geest van Lode Claes (en op institutioneel vlak Joris Van Severen). De N-VA heeft de Vlaamse partijen gedwongen om af te stappen van de mentaliteit van een nederlaagpartij en over te stappen naar een machtspartij (en niet zomaar een beleidspartij). Laten we hopen dat de Vlaamse Beweging, die momenteel grotendeels grossiert in starre bekrompenheid en karikaturale bezigheidstherapie, leert dat Vlaamse kracht vertaald moet worden in Vlaamse macht en dat enkel daaruit een sterker Vlaanderen zal komen.
Het kan aan mij liggen, maar ik zie toch niet helemaal dat daar een ‘Waalse eerste minister zit die een beleid moet voeren dat bepaald is door Vlaanderen’ … Laat staan dat ik zie dat de ‘voogden’ nu plots ‘knechten’ zijn! Komaan zeg!!!
Nu goed, dat wil niet zeggen dat deze regering alleen maar slechte maatregelen zal treffen. Neen, ze zal ook rechts zijn waar een deel van de Waalse kiezers altijd al rechts is geweest en het dus mag van Michel en Reynders. De auteur heeft dus een punt als hij stelt dat de MR diep vanbinnen het programma van de nva wel weet te smaken. Maar, dat is nog iets heel anders dan dat de MR Vlaanderen moet volgen. De MR is mijns inziens veeleer de echte grote winnaar van deze regering, niet Vlaanderen. Want we krijgen vooral een liberale regering, zoals de MR het wil. We krijgen echt geen Vlaamse regering, en al zeker geen nationalistische regering. Trouwens, defensie een sleutelpositie? Defensie is altijd het departement geweest waar politici hun schouders voor ophaalden. En die nieuwe minister daarvan, lees zijn interview vandaag in hbvl, zou ik zeker geen Vlaams nationalist noemen. Integendeel, die man kijkt naar het ‘internationale niveau’ om onze weermacht aan uit te verkopen!
De doctrine van Claes is ook niet echt wat ik hier zie, want daartoe moet men toch ook de daadwerkelijke hefbomen in Vlaamse handen krijgen. Vlaamse macht, is echt de macht van het getal om bevoegdheden in handen te krijgen. Hij had het over elite, met als sleutelwoord ‘identiteit’. En neen, daarvan is nu geen sprake hoor. Verre van. Zo een Van Overtveldt zijn identiteit is blauw, eerder dan nationalistische.
Trouwens, het regeerakkoord begint niet voor niets met wijze woorden van institutionele stabiliteit en loyale uitvoering van de zesde staatshervorming. Dat is de facto anti-Vlaams. Bovendien loopt de vergelijking met Claes mank op de vaststelling dat Claes niet mee is met de huidige institutionele realiteit. Claes schreef zijn boek in 1985, toen er nog 4 ( ! ) staatshervormingen moesten komen! Ondertussen hebben de feiten tig keer bewezen dat in Belgique de macht van het Vlaamse getal na al die andere staatshervormingen definitief gebroken is. Of ben ik niet goed wakker en is deze regering plots niet meer paritair? Of vertel mij eens, die wederkerigheid, die het alfa en omega van Claes was, is daaraan voldaan? En BHV, dat hebben we ook gewoon parlementair kunnen splitsen zeker? Haha. Neen. Ik zie één kleine, in eigen land (Wallonië) uitgerangeerde partij, die de helft van het kernkabinet beheerst tegen verdeelde Vlaamse partijen… tegen partijen die niet eens Vlaams denken, laat staan Vlaams handelen.
Kortom: Deze regering gaat een anti-Vlaamse staatsmisvorming uitvoeren, gaat Vlaanderen institutioneel dus verder verminken. Ik zie echt geen reden waarom die platte vijgen van de N-VA, die daar emotioneel Belgisch ministertje gaan spelen, op cruciale momenten non-confirmistisch zouden gaan optreden als (Zoals in’t Pallieterke beschreven) de PS vanuit het zuiden op de poorten van de staatshervorming zou komen beuken? Ja, de Waalse begroting is slecht en de besparingsoperatie die de zesde staatshervorming is doet haar geen goed. Maar, dat wil niet zeggen dat ze daarom zitten te smachten naar een vergroting van de bevoegdheden… het kan ook heel iets anders zijn wat ze zullen eisen! Het kan ook een hele andere druk worden die ze zullen uitoefenen. En, MR, hoe dan ook, moet in 2019 haar stemmen halen in Wallonië, niet in Vlaanderen.
En dan, de macht van de vakbonden? De wens van de auteur is hier duidelijk de vader van de gedachte. Alles zal dra blijken op het sociaal overleg. En, nog meer, het is al voor een stuk gebleken bij ARCO…. dat gaat men ‘regelen’ zonder het ACV pijn te doen. Let trouwens maar op dat de vakbonden straks daadwerkelijk geen garen spinnen bij al dat liberaal geweld! Het is bovendien niet omdat de linkse partijen zich compleet belachelijk maken met hun hysterisch gekrijs dat de modale Vlaming al die besparingen fantastisch gaat vinden.
Voor het overige mag de auteur ook eens heel dringend uitleggen wat hij wil zeggen met de zin dat hier op institutioneel vlak Joris Van Severen gevolgd werd??? Welke Joris Van Severen? De latere? Ik ben benieuwd naar de uitleg! Liefst met bronverwijzingen!!!
Neen, deze tekst is dromerij van de n-va plank. Niets voor mij. ‘Realpolitik’ of niet: Bovendien heel denigrerend ten opzichte van de mensen van de Ijzerwake. Mensen die tenminste wel nog de vlam die levendig moet gehouden worden levendig houden en de koffie van Laken aan zich laten voorbijgaan. Want, n-va zal Belgique veel minder veranderen, dan Belgique de n-va zal veranderen: Macht corrumpeert absoluut. Let maar op!
Tot slot nog dit, Claes citeert in zijn boek (p.161) Ernst Jünger. De auteur van bovenstaande tekst is er geenszins in geslaagd mij aan te tonen dat die geweldige De Wever in zijn geweldige Belgische regering niet voorbij het ‘punt’ gegaan is wat Claes beschreven heeft!
Wat baat het als de transferstromen naar Wallonië niet eens te sprake komen. Als aan het zesde staatshervormingsdebacle geen aanpassingen worden gemaakt. Als de justitiemisrekening in BHV niets wordt verandert. Als de gebrainwashte ex-VB de resultaten zal zien van hun een aangekondigde regeringsbeleid zal hij dan ongefundeerd bij de NVA blijven of stap hij over naar de OVLD zoals bij de vroegere volksunie
Leuke poging. ‘De verloren meerderheid’ van Lode Claes betekent vooral het structureel opgeven van het meerderheidsbeginsel. Dat er nu een regering is die op een Vlaamse meerderheid steunt verandert daar geen jota aan. Als er volgende keer terug een PS-bestuur komt kunnen we dit even revolutionair beschouwen als de eerste paarse meerderheid.
Los daarvan het Belgisch kluwen is nogal resistent en is meer dan het parlement. Dat los je niet op met één verkiezing en je moet je vooral niet de illusie maken dat die echt onder de indruk zijn van een eedaflegging met de vingertjes in een ‘V’-vorm. Nee, geen structuurhervormingen betekent voor die kringen hét even uitzweten. Zoals de Fortuyn-revolutie in Nederland nu stilaan is uitgezweet en dat was van een andere orde.
En ja, de kritiek van de Vlaamse Beweging is flauwtjes. Die beweging heeft zich dan ook volledig achter de N-VA geschaard – uitzonderingen niet te na – en moet nu vaststellen dat de pen van het akkoord niet in hun potje is gedoopt maar wel dat in VOKA en andere donkerblauwe nieuwkomers.
En oh ja, ‘t is whisky in Schotland.
We zullen zien, zei de blinde.