Gisteren vonden in de deelstaat Saksen in Duitsland verkiezingen plaats. De CDU won deze slag met een grote voorsprong op alle andere partijen. Net geen 40% van de opgedaagde kiezers koos voor de Duitse Christendemocraten. De NPD ligt helaas uit het plaatselijke parlement, dankzij een miniem tekort van amper 800 stemmen… Sinds de opkomst van het AfD, vertaald het ‘Duitse Alternatief’, krijgt de rechtsnationale NPD hier en daar flinke klappen. Je kan de situatie enigszins vergelijken met het Vlaams Belang dat in een wurggreep gehouden wordt door de N-VA.
De NPD dat uit een diep dal komt en op een gegeven moment meer in de rechtbank zat dan in het parlement, uiteraard dankzij de Verdraagzamen en Grote Democraten ter linkerzijde, heeft de afgelopen jaren haar blazoen weten op te kuisen en is een relatief volwassen partij geworden. Uiteraard zullen de meest radicale Duitsers ter rechterzijde zich meer verwant blijven voelen met de NPD dan met eender welke andere partij in Duitsland. Dat hoeft niet perse een indicatie te zijn voor waar de NPD voor staat. Radicaal zijn is nu eenmaal geen schande en is zelfs nodig van tijd tot tijd. Anderzijds is Duitsland Vlaanderen niet en omgekeerd. Bij het minste vleugje nationalisme wordt men in Duitsland al gevolgd met argusogen. Dat de NPD alsnog weet te overleven is dan ook een goede zaak en een bewijs dat er nood is aan een eerlijke nationalistische partij bij onze Oosterburen.
Het Vlaams Belang beweert geheel terecht de grondlegger te zijn geweest van een zekere flamigantistische onderstroom in Vlaanderen. Ook klopt het deels dat de N-VA daarvan heeft kunnen profiteren om haar opmars te kunnen bewerkstelligen. Niettemin kijkt de N-VA meewarig neer op het Vlaams Belang en ook daar zijn bij momenten gegronde redenen voor als je de politiek vanaf de zijlijn bekijkt. Desalniettemin is de situatie AfD-NPD perfect te vergelijken met die van N-VA-Vlaams Belang.
Zoals gezegd werd de NPD gerechtelijk opgejaagd na jarenlange hetzes gestuurd door (extreem)links. Ook het Vlaams Blok en daarna het Vlaams Belang waren tot persona non grata gebombardeerd zowel in de politieke assemblees als in de maatschappij. Gezien de volledig andere politieke organisatie in Duitsland is de NPD er echter nooit in geslaagd om landelijk even hoge toppen te scheren als het Vlaams Blok dat in 2004 24,5% wist te behalen. Net zoals de NPD kreeg het Vlaams Belang de afgelopen jaren zware concurrentie op de rechterflank. De N-VA zoog de partij letterlijk leeg en behaalde de ene overwinning na de andere bij verkiezingen.
Ook het AfD is met deze opmars bezig. De NPD werd bij de Europese verkiezingen op sommige plaatsen volledig van de kaart geveegd terwijl op diezelfde plaatsen het AfD als communicerende vaten met de NPD de stemmen binnenrijfde. Op mediavlak worden zowel de N-VA als het AfD met gemengde gevoelens behandeld. De ene keer poeslief, als zijnde een middel om het VB of de NPD zwart te kunnen maken, maar anderzijds toch vrij hard, aangezien deze ‘rechtse’ partijen ingaan tegen de gevestigde ordes waar de media van afhangen.
Nog een vergelijk is de weg die de NPD en het VB intern bewandelden. De NPD kreeg te maken met opgezette infiltratieacties van de Duitse staatsveiligheid, waardoor de partij bijna uiteenviel door interne ruzies. Ook het VB weet wat het is om binnenskamers vechtend over de vloer te rollen. De partijvoorzitter die het uiteindelijk afstapte en zelfs opriep om te stemmen voor de grootste concurrent, was het absolute hoogtepunt. Dat de concurrenten in Duitsland en bij ons in Vlaanderen een liberale koers varen deert ‘het volk’ duidelijk niet. Een partij die zich volwassen gedraagt en in de winning mood zit trekt nu eenmaal meer kiezers aan dan ruziemakers en politieke verliezers.
Het is maar de vraag waar dit alles gaat eindigen. De NPD is al aan de terugweg bezig, ondanks de verliezen. De motor werd terug afgesteld en geolied en de dieseltank werd bijgevuld. De NPD weet duidelijk waar het naartoe wil en dat merk je erg goed aan de verfijnde en goed afgewerkte campagnes. Jong en oud trekt daar aan één zeel. Over het Vlaams Belang willen we nog geen oordeel vellen, maar als een man op hoge leeftijd zich kandidaat stelt om tijdelijk voorzitter te worden omdat naar eigen zeggen “de jeugd er niet klaar voor is”, dan kan je bedenkingen hebben bij de overlevingskansen van deze partij. We hopen uiteraard het tegenovergestelde, want elk land heeft zijn Vlaams Belang of NPD nodig.
De NVA heeft ongetwijfeld grote successen geboekt. Net zoals met de VU onzaliger gedachtenis, wordt het nationalistisch gedachtengoed steeds zwakker naarmate het stemmenaantal stijgt. Zoals de meeste Europeanen zijn de Vlamingen bang van hun eigen schaduw, en vooral bang om als extremistisch bestempeld te worden. Dus elke partij die zich als gematigd kan profileren wint. Op langere termijn zullen veel kiezers terugkeren naar hun oorspronkelijke partij, maar ondertussen is er weer een generatie verloren gegaan en de Vlaamse zaak weer eens ondergeschikt gemaakt aan de Belgische. Zoals Hugo Schilz het ooit zo mooi wist te zeggen: “Leve België”! En zoals Karel Dillen het zei: Het confederalisme, c’est le Fédéralisme des cons!
Misschien was het VB te gretig om het over een andere boeg te gooien door de jongeren te vroeg in de strijd te werpen. Als men de aanwezigheid bekijkt bij organisaties van het VB, dan kan men niet anders dan vaststellen dat hun “die hards” behoren tot de 50-plussers. Ik herinner mij het streven van FDW in de jaren negentig om oude rotten aan de kant te schuiven voor jongeren. Het spreekt vanzelf dat bij een ongunstige peiling de financiële zekerheid primeert, zodat het meestal de nieuwere leden zijn die overstappen. De financiële kater van de laatste verkiezingen dient dan ook te worden genezen door personen met ervaring. Waarschijnlijk zullen er opnieuw enkele lidkaarten sneuvelen bij het aantreden (voor één jaar) van FVG, doch slechts uit een financieel gezonde partij kan er gestreefd worden naar nieuwe successen, welke zullen verschijnen als de NVA zijn Grote Ommekeer een mislukking zal blijken te zijn, en de roep naar een onafhankelijk Vlaanderen luider zal weerklinken.
Goede tekst. Inderdaad jammer dat NPD het niet gehaald heeft. Maar, ondanks de infiltraties zou ik de partijtop aldaar toch ook weer niet al te veel krediet geven. Het Vlaams Belang heeft toch over het algemeen in de top meer valabel politiek personeel dan NPD. Iedereen kent de verhaaltjes van de NPD top wel, en ook het feit dat ze het ‘nationalisme’ aldaar niet altijd zo beleven als het moet.(Bij het VB heb/had je er zo ook, maar toch minder uitgesproken.) Betreft AfD ben ik, ondanks de propaganda in JF, heel sceptisch. Dat is inderdaad een soort NVA partij. Vertrouwen kun je zoiets niet.
Nog dit, dat FVG zich kandidaat voorzitter van het VB heeft gesteld vind ik noch gek, noch erg. Ik denk dat het meer een verhaal in de marge is. Laat ons hopen dat Tom Van Grieken zijn kans gaat. Hij heeft een goed profiel, is geen Dewinter-mannetje ( ! ) en kan, indien hij zijn NSV-ideologie getrouw blijft uitdiepen, de partij terug de nodige dynamiek geven. Hij heeft het lef om te leiden. Mijn tip voor hem is om goed te kijken, niet alleen naar het FN, maar veel meer naar het profiel van Strache.