Eurocommissaris voor Europese Zaken Cecilia Malmström en Philippe Fargues directeur van het Migratiebeleidscentrum, hebben samen onderzoek verricht naar immigratie. Het rapport dat hieruit naar voren kwam, dient ter ondersteuning van meer immigratie en tegen de verkeerde beeldvorming die volgens de Eurocommissaris hieromtrent is ontstaan. Het rapport heeft als titel de ‘Is wat wij horen over immigratie werkelijk waar? Acht stereotypen in vraag gesteld.’

Nu is het gewoon dat een overheidsfunctionaris het gevoerde beleid onderbouwd en dit ter verantwoording overlegd naar de volksvertegenwoordigers die hier dan – namens het volk – op kunnen reageren. Echter Malmström gaat in deze rechtstreeks naar de bevolking toe, dan met name naar het deel dat volgens haar verkeerd is geïnformeerd, om vervolgens met stellingen te komen die volgens haar onjuist zijn en deze onderuit te halen.

In een artikel elders werd al opgesomd dat het hier om acht punten gaat waarover u volgens Malmström niet juist bent geïnformeerd. En dat zijn; we hebben geen migranten nodig, migranten stelen onze banen, we hebben geen laagopgeleide immigranten nodig in de EU, migranten ondermijnen ons sociale zekerheidsstelsel, immigratie houdt innovatie tegen, onze zuidelijke kustlijn wordt overspoeld door asielzoekers, gelukszoekers maken gebruik van ons asielsysteem, onze kinderen hebben last van migranten in de klas.

De discussie over immigratie is uiteraard – en zou dat ook moeten zijn – onderdeel van het maatschappelijke debat en gezien het aantal boeken en artikels dat er jaarlijks verschijnen is er ook een grote bulk aan informatie die deze stellingen van het rapport juist onderbouwen. Het is bijvoorbeeld economisch logisch dat goedkope arbeidskrachten van elders, die naar een land worden gehaald, vervolgens de lonen drukken voor de aanwezige werkkrachten. Een simpel vraag en aanbod verhaal, dat dus betekent dat immigratie wél banen kost van Europeanen.

Malmström verdedigt in het rapport weer precies de argumenten van het bedrijfsleven, zoals de Europese Unie in zijn geheel in dienst lijkt te staan van de 1 procent. Bedrijven willen niet investeren in de Europeanen, middels scholing, opvoeding van kinderen en wat nog meer. Maar men verkiest, zoals eerder met de gastarbeiders uit de jaren zestig, voor de goedkope mensen van elders, om daarna de maatschappelijke problemen op het bordje van de lokale bevolking te schuiven.

Maar het is wellicht nog wel ernstiger, Malmström beledigt hier en daar in vraaggesprekken haar critici die volgens haar ‘eng zijn’. Ze bedoelt hiermee dan vooral de verkozen volksvertegenwoordigers van de EU-kritische partijen. Het is dus een ferme reactie op het Franse signaal met de verkiezing van het Front Nationaal, waaruit bleek dat men hierop stemde vanwege de enorme instroom en aanwezigheid van immigranten. Want het einddoel is het Europa van de open grenzen, ten dienste van de handel.