In 2014 is het 1200 jaar geleden dat Karel de Grote stierf. Dat feit wordt op verschillende plaatsen in Europa uitgebreid herdacht, met tentoonstellingen en andere interessante bijeenkomsten. Zowel in Nederland als in Vlaanderen (en uiteraard Duitsland) is dit het geval, op de plekken waar de Karel de Grote zijn sporen heeft nagelaten.
Karel werd in 771 koning van het Rijk der Franken. Hij maakte het Frankische Rijk veel groter, bijna net zo groot als heel Europa. Hij hechtte groot belang aan onderwijs, cultuur en wetenschap. Hoewel hij zelf nauwelijks zijn eigen naam kon schrijven, was hij wel bedreven in rekenen en sterrenkunde, en sprak hij verschillende talen. Hij werd zo machtig dat de paus hem in het jaar 800 tot keizer over het Westen kroonde. Op 28 januari 814 in Aken overleed hij.
Karel de Grote wordt beschouwd als een persoonlijkheid die het collectief Europees historisch bewustzijn heeft vormgegeven.
Te Nijmegen
Vanaf einde maart 2014 is hier het Karel de Grote Jaar van start gegaan. Vooral in en rondom het museum en het park de Valkhof van de stad. In Nijmegen liet Karel de Grote in 777 op de plek van de vroegere Romeinse versterking in het huidige Valkhofpark een palts optrekken. Een palts bestond op de eerste plaats uit een paleis, maar kende ook gebouwen voor hofpersoneel en militairen.
Te Ename
In het Provinciaal Erfgoedcentrum te Ename-Oudenaarde vindt vanaf 10 mei tot en met 30 november van dit jaar de tentoonstelling: “De erfenis van Karel de Grote” plaats. Die vertelt met unieke objecten en vernieuwende technieken het onvertelde verhaal van Karels erfenis. Ename zelf, gaat na het overlijden van Karel de Grote een rol spelen, wanneer het rijk in drieën wordt opgesplitst en het een belangrijke versterking wordt voor de verdediging van de rijksgrens.
Te Aken
Karel de Grote overleed op 28 januari 814 in Aken. Precies 1200 jaar later presenteert de stad Aken drie prominente tentoonstellingen over het leven en de tijd van deze Frankische keizer. Onder de titel „Karel de Grote. Macht Kunst Schatten“ zullen van 20 juni tot 21 september op drie verschillende locaties binnen het gebied van de voormalige keizerlijke palts meesterwerken uit de Karolingische hofateliers, unieke voorwerpen uit de middeleeuwse kerkschat en een cultuurhistorisch overzicht over de machtscentra van Karel de Grote te zien zijn.
Sommige tenen zijn blijkbaar bijzonder lang. herlees de vrij korte zin die ik ab initio had geschreven. Ik spreek hierin geen oordeel uit en geef uitsluitend een historisch niet betwistgebeuren weer. Namelijk het uitmoorden door Karel de Frank van 4.000 heidense Saksers omdat ze zich niet tot het christendom wilden bekeren. Vanuit een christelijk perspectief beken zou het om 4.000 martelaars gaan vermits ze voor hun geloof stierven.. Een toemaatje::indien het klopt dat de Kerk toen ook al deze slachting heeft afgekeurd mag er van uitgegaan dat dit toen al niet in overeenstemming was met de toenmalige morele normen. .
Men moet zich ervan onthouden om historische gebeurtenissen steeds te beoordelen vanuit onze moderne visie van tolerantie en mensenrechten. Die begrippen zijn pas een duizendtal jaren later in zwang gekomen en niet van toepassing op hetgeen zich rond 800 n.C. in Europa afspeelde. En ook niet op wat zich nu in een groot deel van de wereld afspeelt. Wie dat niet gelooft moet eens van meer dichtbij de situatie in de arabische en Afrikaanse wereld bekijken, zonder de roze multicul bril dan. En nadien kan er een boom opgezet worden over mensenrechten.
Karel De grote is ook de vorst die in Werden 4.000 heidense Saksers liet terecht stellen omdat ze weigerden zich tot het christendom te bekeren.
* De Kerk, bij monde van Alcuin, vond deze daad verwerpelijk en liet aan Karel De Grote weten dat een bekering door het zwaard geen enkele waarde heeft. Zoals zo vaak heeft de wereldlijke macht het zwaard gehanteerd, maar de Kerk heeft de Saksen onderwijs en cultuur gebracht.
* Dit is een fait divers in het grote project dat Karel de Grote heeft uitgebouwd. Zonder hem en zijn dynastie zaten de moslims nog steeds in Spanje en Zuid-Frankrijk. Die zelfhaat van het eigen verleden en de eigen geschiedenis mag wel eens stoppen.