Terwijl de ‘kwaliteitskrant’ De Standaard de bal helemaal missloeg, en schreef dat het al zo goed als zeker was dat de N-VA in het Europees parlement zou toetreden tot de ALDE-fractie van Guy Verhofstadt, publiceerde ‘t Pallieterke deze week een exacte voorspelling onder de titel: ‘Verhofstadt de grote verliezer?’.
In de voorbije vijf jaar was Guy Verhofstadt in het Europese parlement helemaal zijn vertrouwde zelf. Net als toen hij Eerste Minister was in België deinsde hij niet terug voor een leugen hier of daar; liet hij zich tussendoor rijkelijk betalen door firma’s; hield hij geen rekening met de wil van de Europese volkeren die zijn wijsheid over ‘Eurobonds’ en een ‘federaal Europa’ niet lusten; en maakte hij in het halfrond molenwiekend zoveel misbaar, dat velen geërgerd wegkeken.
In de aanloop naar de Europese verkiezingen solliciteerde Verhofstadt openlijk voor een topjob: het voorzitterschap van de Commissie, of desnoods het voorzitterschap van het Parlement. Maar om dat te verwezenlijken moest hij eerst twee zaken regelen: herkozen worden in België, en in het Europese Parlement van de liberale ALDE-fractie terug de derde grootste fractie maken. Want de derde grootste fractie is de ‘kingmaker’: in cruciale beslissingen beslist die, of de christendemocraten of de socialisten hun slag thuishalen.
In de eerste opgave slaagde hij met brio. De kiezer heeft altijd gelijk, en in Vlaanderen koos die massaal voor Verhofstadt: 20,4% voor Open VLD (tegen slechts 14,1% voor het Vlaams Parlement), en 531000 voorkeurstemmen. Wellicht hebben vele Vlamingen maar gekozen voor ‘de bekendste’, en dat effect wordt veroorzaakt door een kritiekloze Vlaamse pers die blauwe Guy te pas, te onpas en vooral kritiekloos opvoert als Grote Staatsman. Een slimme opvallende campagne (‘Guy VerhEUfstadt’) deed de rest.
Voor de tweede opgave, van ALDE de derde grootste fractie te maken, leek hij op rozen te zitten: De eurosceptische en eurokritische partijen leken erg verdeeld tussen de groepen ECR van de Britse Conservatieven, en de EFD van Nigel Farage. Maar de kiezer strooide in gans Europa roet in het eten. Voor sommige liberalen heeft Verhofstadt het te bont gemaakt; zo besloten de liberalen uit Roemenië aansluiting te zoeken bij de christendemocratische fractie. In Duitsland werd de liberale FDP weggeveegd. Op het ogenblik dat we dit schrijven heeft ALDE 59 zetels, te weinig om de derde grootste te worden. Alhoewel Verhofstadt de ganse kiescampagne van de strijd tegen het nationalisme zijn hoofdthema had gemaakt, ging hij dan maar aankloppen bij… De N-VA. Als de macht van Verhofstadt bedreigd wordt, dan is hij echt tot alles bereid…
De grote winnaar van de fractievorming lijkt, verrassend, de eurokritische ECR-groep rond de Britse Conservatieven te worden. Het chaotische leiderschap van Nigel Farage binnen EFD heeft ertoe geleid, dat die EFD-fractie uit elkaar gespat is; sommigen, zoals Lega Nord, trekken richting Le Pen, maar de Ware Finnen en de Deense Volkspartij hebben zich bij ECR aangesloten. Als klap op de vuurpijl heeft de ECR deze week beslist om ook de verkozenen van AFD in Duitsland toe te laten; tegen de wens van David Cameron in, die een verzoek had gekregen van Angela Merkel om de AFD eruit te houden. Niet dus: in een geheime stemming besliste een meerderheid van ECR nipt om AFD toe te laten. ECR komt zo momenteel op 63 zetels, 4 meer dan de ALDE-groep van Verhofstadt.
En daar kunnen nog zetels bijkomen, want het is intussen duidelijk geworden dat de NV-A niet alleen met ALDE maar ook met ECR spreekt. N-VA zou daarbij ook slim opereren in samenspraak met enkele andere regionalistische partijen, waardoor haar gewicht nog groter wordt. Aansluiting van N-VA bij ECR zou veel meer aansluiten bij de boodschap ‘verandering’ van N-VA, en zou ook stroken met het bezoek dat De Wever jaren geleden al bracht aan Downing Street, bij Cameron. Maar vooral: het zou de ultieme klap zijn voor Verhofstadt, die zich dan definitief van de derde plaats gewipt ziet en genoegen zou moeten nemen met héél wat minder. Wat ons betreft een schitterend scenario!
En hoe gaat het intussen bij de rechtse nationalisten rond Marine Le Pen, waaronder Vlaams Belang? Dat blijft koffiedik kijken. Her en der wordt enigszins lichtzinnig geschreven dat de fractie al rond is; in werkelijkheid is en blijft ze geblokkeerd op vijf landen, in plaats van de vereiste zeven. De verkozenen uit de landen die nog twijfelen zijn meestal ook welkom bij de ECR; waarom kiezen voor de omstreden groep rond Le Pen, waarvan de vader alweer twijfelachtige ovengrapjes maakte, als je ook kan kiezen voor ECR, die veel minder omstreden is en voortaan de derde grootste fractie van het parlement is? Het wordt dus spannend voor Le Pen en het Vlaams Belang om de zaak rond te krijgen.
Hans De Groot
Dit artikel verscheen eerder deze week in ‘t Pallieterke
Alle middelen dienen aangewend om dat Gent’s coleirig ventje in zijn opgang te dwarsbomen, ALLE !
Noch bloemen noch kransen maar WEL champagne nu hij dat top jobbeke op zijn liberaal blauwe buik mag schrijven !
Met de laatste verkiezingen zocht BDW steun van prominente conservatieven in het buitenland (heel opvallend ook dat men niet ging aankloppen bij volksnationalistische partijen, wat vraagtekens oproept mbt het nationalistisch gehalte van de NVA), met op kop de onbehouwen machtsgeile burgemeester van Groot-Londen, Boris Johnson, die niet alleen het land heeft aan Schotse onafhankelijkheid, maar wiens Londen ik in een engelstalig forum in de volgende ronkende en prozaïsche worden omschreef als ‘…a conservative-liberal wet dream. A spiky wart of whoreish glitz in the heart, dull Georgian-type allotments for the sclerosed (upper) middle class of walking stiffs, the multicultural slums where a handful decent Britons in their death throes are squeezed to pulp by austerity measures and working like slaves for a beggar’s wage, while chavs entranced in their gluttonous bacchanales stamp on their faces and the yalahs sharpen their knives for the coming cannibal holocaust…’. Onbetaalbare huizenmarkt, sociale ghetto’s, hele wijken ingepalmd door Islamisten waar de Sharia heerst, oogluikend toegestaan door de bewindslieden, en waar je als Europese man en vrouw best niet rondloopt als je niet het risico wil lopen slachtoffer te worden van intimidatie en molestering, opgefokte arbeidsomstandigheden en enorme inkomensongelijkheid, enz.. Als dit BDW’s natte droom is van een nieuw Vlaanderen, dan bedank ik ervoor, het is niet mijn toekomstbeeld. Destitute Britain is geen model dat navolging verdient; de armoedecijfers van dit land zijn ongemeen dramatisch en kwalificeert het ei zo na als een derdewereldland: https://uk.news.qep1.global.media.yahoo.com/destitute-britain-uk-poorest-people-western-europe-study-151252390.html#Lnmdoi0
En dan spreek ik me niet eens uit over de autochtone Britten die allerwegen de multiraciale en multiculturele catachismus de strot in wordt geduwd, terwijl migrantenbevolkingen er gedijen en hun ding mogen doen zonder dat hen iets strobreed in de weg wordt gelegd.
Wat opvalt, bijna de helft van de partijraad van de niveaantjes stemde voor toetreding tot de groenen… maar neen, De Wever gaat de andere kant uit, naar een ‘conservatie’ fractie die gedomineerd wordt door de Conservative party die eigenlijk minstens even erg liberaal is als Verhofstadt. Met het verschil dat Verhofstadt een super EU staat wil, en de Conservative party dat niet kan omdat Farage zo hard op hen inbeukt. Le Pen zal Vlaamse onafhankelijkheid tenminste steunen en Wilders zal de deur van de Nederlandse gedachte openen… maar de conservative party? Die aanpapt met de Ulster Unionist party? Hoop daar maar niet op. Die zit met bovendien zwaar Schotland in zijn maag. Ook leuk om weten, Jan Jambon en Van Overtveld waren het die met Verhofdstadt zoete broodjes gingen bakken. Uitgerekend Jambon! Dus, beter dan ALDE? Ja, maar nog altijd geen spek voor de bek van de nationalisten. Waarbij ik mij dus ook maar meteen afvraag waarom de Ware Finnen en DF daar zitten? En misschien nog meer? Waarom De Wever daar wel, en met VB niet, wil samenwerken?
een derde stemde voor de groenen, twee derde voor de conservatieven, Maar ‘bijna de helft’ klinkt natuurlijk beter, maar laat de feiten uw betoog vooral niet in de weg staan.