De wereldbeker voetbal is afgelopen vrijdag definitief van start gegaan. Verwacht van ons geen voetbalnieuws, maar in de rand willen we wel het één en ander opmerken.

Voetbal betekent volksvreugde. Dat is althans al sinds jaren zo in bijvoorbeeld Nederland, waar hele straten oranje kleuren om Van Persie en anderen aan te moedigen. Sinds Marc Wilmots zijn Rode Duivels tot winnen wist aan te moedigen, bestaat er in dit onland een opgeklopt gevoel van samenhorigheid wanneer het over het nationale voetbal gaat. Plotseling zien we (net iets teveel naar onze goesting) vlaggen aan de gevels van huizen en over de achteruitkijkspiegels opduiken in de driekleur die we het minst graag zien.

Een vreemd fenomeen, maar daarom niet minder hol en weinig betekenend. Want als een land bijeengehouden moet worden door bier, frieten en Koning Voetbal, dan kan je er maar beter mee ophouden. En of die Rode Duivels al dan niet goed presteren op het veld, zouden we niet kunnen zeggen. We hebben er nog nooit één wedstrijd van gezien. Uit principe. Want ook daar merken we een bevreemdende, maar niettemin voorspelbare tendens op. De vele kiezers die stemden voor de zogeheten grootste nationalistische partij van Vlaanderen, de N-VA, lopen nu even hard mee met de Rode Duivels dan dat ze dweepten met Bart De Wever. En ongetwijfeld zijn er ook een aantal Vlaams Belangers die dezelfde fout maken.

En uiteraard kan Bart zijn kiezers niet kiezen, maar dat is een ander verhaal wanneer het over zijn verkozenen gaat. Ook bij die mensen duiken bij de regelmaat van de klok op facebook en in het echte leven driekleuren op, die niet datgene voorstaan waar de N-VA voor staat. Maar goed, daar mag je als nationalist geen opmerkingen over geven, want dan ben je een bekrompen en verzuurde Vlaming. Het had toch mooi geweest wanneer de N-VA haar getalssterkte zou inzetten voor het promoten van een Vlaams bewustzijnsgevoel. Het is nog afwachten uiteraard, maar het buitenspel zetten van iemand als een Matthias Storme en het binnenhalen van een Jan Becaus doet ons een ander scenario vermoeden.

Als we dan toch voor één keer de les mogen spellen: nationalisten, kijk gerust naar het WK voetbal, maar laat elke uiting van Belgisch nationalisme achterwege. Waarvoor dank!