Cyaankali voor het FDF. Et alors?

In de zaal waar de Gentse N-VA op verkiezingszondag de uitslagen aan het volgen was, begonnen enkele studenten van het Gentse KVHV in de roes van overwinning die zich van hen had meester gemaakt en misschien ook wel in een roes van een andere aard, plots: ‘Cyaankali voor het FDF’ te scanderen. Een slogan die sinds het begin van de jaren zeventig steevast in Vlaamse betogingen te horen is geweest, zeg maar een evergreen van de Vlaamse manifestanten.

Er was in de zaal echter iemand aanwezig die in opdracht van de’ inquisitie der weldenkenden’ deze verdachte bijeenkomst scherp in het oog moest houden. Het ‘incident’ werd dan ook prompt, met de kwezelachtigheid die deze gazet eigen is, gerapporteerd in De Morgen. U weet wel de Osservatore Romano van de Linkse Kerk in Vlaanderen. Er zou een paar dagen later ook in Knack gewag van zijn gemaakt. Niets om verbaasd over te doen,iedereen weet dat die krant noch dat weekblad er zelfs maar enigszins kunnen van verdacht worden ter goeder trouw te zijn wanneer ze iets brengen dat van ver of dichtbij met de Vlaamse Beweging te maken heeft.

Ik zou er dan ook niet bij stil gestaan hebben, ware het niet dat ik vernomen heb dat een aantal mensen uit de beweging zich hier door hebben laten imponeren en op hun beurt afkeurend commentaar uitgebracht hebben. In die mate zelfs dat de studenten die de vreselijke ‘misdaad’ op hun geweten hebben even later deemoedig in een persmededeling tot bekentenissen zijn overgegaan en tegelijkertijd verzachtende omstandigheden hebben ingeroepen. Zijn wij nu een beweging van zachte treezebeezekes geworden?

Ik zou toch graag de aandacht van die mensen die een betuttelend vingertje hebben menen te moeten opsteken en ook die van de studenten die hier blijkbaar van onder de indruk zijn geweest, dat de slogan geen betrekking heeft op een snood plan om alle FDFers te vergiftigen maar louter en alleen een verwensing inhoudt tegen hun partij die zich vanaf haar prilste ontstaan als een racistische anti-Vlaamse politieke formatie heeft gedragen en steeds weer ongeremd en zonder complexen uiting heeft gegeven aan haar minachting voor al wat Vlaams is.

Ik herinner me nog de immense affiches waarop in Gotische letters te lezen stond: ‘Brüssel (met een umlaut dus) Vlaams, ça jamais!’. Zelfs een Wilfried Martens schreef in zijn memoires: ‘Een extremistische partij zoals het FDF kon niemand onverschillig laten. Vooral tijdens verkiezingsperiodes raakte men van Vlaamse kant onder de indruk van haar onverdraagzaamheid t.o.v. de Vlaamse Brusselaars en haar onbegrensde expansiedrang.’

Dat FDF is niet zo maar een politieke tegenstander. Het is doodgewoon een VIJAND en bijgevolg zal ik – althans alle journalisten van De Morgen ten spijt – CYAANKALI VOOR HET FDF blijven roepen.