Het Europees onderwijs baart menig specialist vele kopzorgen. De kwaliteit wordt door kenners als ‘slecht’ omschreven. De opvoedkundige waarde is nihil. De Amerikaanse toestanden sluipen al langer de klassen binnen. De overdreven zucht naar ‘verdraagzaamheid’ zorgt ervoor dat de maatschappelijke piramide op zijn kop staat. Waar vroeger de leerkracht respect afdwong door gezag en ‘slagkracht’, daar dwingen heden chanterende ouders gezag af. Het eerste geval leidde naar goede leerlingen, goede resultaten en veel vreugde. Het tweede en hedendaagse geval leidt naar geen resultaten, slechte onkundige leerlingen gevolgd door veel kommer en kwel.
Een school in Tsjistopol nodigde me uit om er een bezoekje te brengen. Tsjistopol ligt 125 kilometer te noorden van Kazan, de hoofdstad van de Russische republiek Tatarstan.
Bij het binnenkomen was de begroeting hartelijk. Bezoek van iemand uit de Lage Landen krijgen ze daar niet elke dag. Onmiddellijk viel de netheid en de discipline op. Toen rond de middag de leerlingen de klassen verlieten, was de sfeer vrolijk maar toch ordelijk. Alle leerlingen droegen een schooluniform. Ook hun manier van stappen was zeer mooi om te zien. Ze liepen daar mooi recht zonder voorovergebogen romp zoals apen trachten te bewegen. Ook de baseballpetten en andere attributen konden niet terug gevonden worden. Ik miste er de ruige tattoos, piercings en rare oorbellen, evenals de wijde broeken die in het westen overvloedig over de grond slenteren. In de klassen en in de gangen hangen patriottische teksten aan de muren.
Ik mocht enkele klassen binnen stappen om rond te kijken en foto’s te maken. Bij het opengaan van de deur stonden de leerlingen in alle klassen onmiddellijk recht. Zulke beleefdheidsvorm dateert al van toen ikzelf nog kind was. In het Westen maakt heden beleefdheid deel uit van het hoofdstuk prehistorie. De leerlingen zaten allen mooi recht op de schoolbanken. Ik zag er geen scheve hangplanten zoals in het westen.
Toen moest ik buiten omdat ik gevraagd werd om een interview met een niet-onbelangrijk Tataars televisiekanaal.
Nadien werden we uitgenodigd in de grote zaal. Deze was afgeladen vol. Leerlingen en leerkrachten luisterden naar verschillende toespraken. De directrice gaf het startsein door vele dankwoorden aan de gasten richten. Nadien kwamen twee poëten elk een patriottisch gedicht voordragen en een vrouw een patriottisch lied brengen. Gedicht en lied handelden over de grootsheid en de schoonheid van Rusland.
Omdat de toespraken via de Euro-Rus-videokanalen zullen worden uitgezonden, volgt hier enkel een samenvatting van wat ik zei :
„Ik woon op zo’n 25 kilometer van de gebouwen van de NAVO. (Dat vonden ze grappig). Ja, ik ben voor Rusland. Waarom? Ik woon in het Westen. Alles wat ik dagelijks op de TV hoor en in de kranten lees over Rusland, zijn leugens. ’Rusland wil ons allemaal aanvallen, Poetin zou Hitler zijn en de Russen willen van Europa één concentratiekamp maken. In het Westen denken ze dat jullie hier allemaal steeds dronken zijn’ (hilariteit alom in de zaal).
Daarom werd Euro-Rus opgericht. Euro-Rus werkt als een architect. (…) Eerst tekenen, dan bouwen. Ik ben ervan overtuigd dat wij hedendaagse architecten zijn voor Europa en Rusland. Onze slogan is ’Voor een groots Europa van Gibraltar tot Vladivostok.’ (Uit de zaal riep men ’en Poetin gaat met ons akkoord !’.)
Europa kende heel wat gruwelijke oorlogen. Niemand wil deze gruwel opnieuw meemaken. Ik ben ervan overtuigd dat niemand de Tweede Wereldoorlog wil herhalen. Rusland betaalde een hoge prijs. (…)
Waarom ben ik voor Rusland ?
Eerst een objectieve stelling.
De problemen van het Westen zijn dezelfde als die van Rusland. In woonde ooit in Brussel. (…) Brussel en Parijs lijden onder een sterke immigratielast. …
Dan een subjectieve stelling : Indien een man van zijn liefje houdt, waarom houdt hij van haar ? Hij weet het niet. Maar hij houdt van haar. Rusland is een grote macht. Rusland is het grootste land van de wereld. Ik zeg jullie nu : Rusland is het mooiste land van de wereld. Hou van jullie vaderland !”
Nadien volgende een vragenuurtje. Ik sprak over mijn twee dochters die in het Westen naar school gaan. Ik vertelde de Russische studenten dat gay-parade heel normaal is. De schok dit te horen was enorm. Ik vertelde hen dat ’verdraagzaamheid’ mode is. Ik vermeldde terloops dat religie in het westen iets vies is geworden, dat het christelijk onderwijs vieze films laat zien die Christus vernederen door van hem een ’Rockstar’ te maken.
Toen ik testend vroeg : „Wie houdt er hier van Rusland?”, staken zowaar ALLE studenten tegelijkertijd de hand op en riepen ’Allemaal!’. Het patriottisch accent in het Russisch onderwijs brengt vele mooie vruchten voort.
Ik dacht dat de leerlingen na de voorstelling zoals voorspelbaar de zaal zouden verlaten maar dat was een misvatting. Ik werd zowat onmiddellijk omringd en bestormd door vele tientallen studenten die me vragen stelden over hoe het er in het Westen aan toegaat. Mijn antwoordden schokten hen. Ik vertelden hen over de decadentie, de massa-immigratie, over de ’gelijke rechten voor homo’s’, over adoptie door van alles en nog wat van kinderen door niet-hetero’s. Ik vertelde hen dat de NAVO plannen heeft Rusland aan te vallen en dat als het zover komt, het voor iedereen heel erg zal worden.
Nadien bezochten we een klas. Er was een veteraan aan het spreken. De lerares gaf les over vaderlandsliefde. Ze sprak over de grootsheid van Rusland doorheen de geschiedenis.
In West-Europa is dit ondenkbaar.
Een jongen speelde Russische patriottische liedjes op een accordeon.
In die klas mocht ik opnieuw het woord nemen. Ik vertelde hen hetzelfde als wat ik zei in de grote zaal. Deze klas was jonger en toch begrepen ze me. Het hoofd van de gemeentelijke administratie was ook aanwezig.
Nadien werden we door de directie ontvangen met een rijke maaltijd en (uitzonderlijk) bijhorende drank die begeleid werden met verschillende toosten.
Ik was eigenlijk geschokt. Ik begreep nu nog beter in wat voor Westers nest mijn eigen kinderen alsook de andere kinderen in West-Euopa naar school laat gaan. Tijd om in te grijpen.
4 reacties op “[OPINIE] Russisch onderwijs versus Europees onderwijs”
‘Ik vertelde hen dat de NAVO plannen heeft Rusland aan te vallen’ !? Als je Rechts Actueel belachelijk wil maken, dan is dit de ideale manier.
Rusland is dan ook het beschaafd land dat de mei-68-AIDS-epidemie niet hun geest liet intoxiceren, vandaar dat Rusland nooit zal bezwijken aan politiek-correctheid vermits geestelijk gezond gebleven , in schril contrast tot de tricolore farce, de staatskundige fictie Belzeike.
Ik hoop dat de Russische kindjes nog een andere Europese klok horen om een correct beeeld te krijgen van Europa, en dat de lezer hier mutatis mutandis ook voldoende geconfronteerd wordt met andere Russofiele meningen.
In veel opzichten vind ik Rusland en de daar wonende volkeren sympathiek. Het is een feit dat Europa (vooral de EU) een broeinest geworden is van moslim extremisme en over het paard getilde “verdraagzaamheid” die stelt dat elke abberatie (homofilie bijv.) gelijk is aan het normale (een heterofiele relatie). Het onderwijs is door alle progressieve gezwam en voortdurende “hervormingen” verworden tot een broeinest voor allerhande onaangepaste jongeren die geen bijdrage meer leveren tot deze maatschappij. De politiek van Rusland in Syrië bijvoorbeeld getuigt m.i. van veel meer gezond verstand dan de apenstreken van Amerikanen en de Navo die totaal contraproductief is voor het Westen. Alleen vraag ik me af of de acties in Oekraïne ons niet gevaarlijk in de richting van een wereldconflict duwen. Poetin speculeert op de zwakheid van het westen. Vraag is of hij zijn troeven niet te hoog gaat inschatten. Voor de rest kan ik me veel beter vereenzelvigen met de Russische manier van denken en werken dan met dit moderne Europese gebral.