Europees Parlement 2009-2014: het rapport

De verkiezingen zijn in aantocht en dus vinden onze zelfverklaarde ‘kwaliteitsmedia’ dat zij het recht hebben een ‘rapport’ op te stellen over onze verkozenen in de diverse parlementen. In De Standaard mocht journalist Bart Beirlant, verkozen door niemand, zijn punten uitdelen. Hoge scores waren er voor alle verkozenen van de traditionele partijen en Groen; zelfs de meest luie Europarlementair ooit, Jean-Luc Dehaene, haalt 6,5 op 10.  Slechte scores waren er voor alle rechtse en/of Vlaamsnationale verkozenen:  6 voor Derk-Jan Eppink (LDD), 5 voor Mark Demesmaeker (NVA) en Philip Claeys (VB), 2 op 10 voor Frank Vanhecke (ex-VB). Wat een toeval toch: alle traditionele Europese parlementsleden blijken klasbakken, alle rechtse verkozenen blijken onbekwaam. Zou het misschien kunnen dat mijnheer Beirlant gewoon zijn eigen politieke voorkeur heeft omgezet in punten? Dat zou best kunnen, want welke criteria hij toepast voor zijn quotering komen we helaas niet te weten. Heel dit rapport is dus waardeloos: de mening van één journalist is evenveel waard als de mening van Julia van achter ‘t hoekske.

Ons rapport

Wat De Standaard kan, dat kunnen wij beter. En wij zullen iets doen dat ze bij De Standaard blijkbaar niet kunnen: erbij vertellen hoe wij onze punten op 10 toekennen. 5 punten kennen wij toe voor werkkracht: van parlementsleden die maandelijks minstens 6000 euro netto op hun bankrekening bijschrijven verwachten wij parlementaire aanwezigheid en initiatieven, punt uit. Wie zegt dat hij met andere, veel belangrijkere dingen bezig was moet maar een andere job zoeken. Twee punten geven we voor een geslaagde aanwezigheid in Mediargus, de databank van alle persartikelen. Een extra punt kennen we toe voor wie nationaal iets betekent in zijn partij. Twee bonuspunten geven we voor een Europees parlementslid dat erin slaagt ook internationaal een rol te spelen. Helder, niet?

De berekening

Voor werklust haalt Bart Staes (Groen) het maximum van 5 punten binnen, op de voet gevolgd met 4 punten door Philip Claeys (VB) en Ivo Belet (CD&V); ook Mark Demesmaeker (N-VA) krijgt 4, want hij zetelde slechts een jaar maar was in die tijd erg actief. Op basis van hun aantal activiteiten gaan 3 punten naar Vanhecke (ex-VB), Philippe De Backer (VLD), Guy Verhofstadt (VLD), Saïd El Khadraoui (SP.a) en Kathleen Van Brempt (SP.a). Twee puntjes zijn er voor Eppink (LDD) en Marianne Thyssen (CD&V), en een dikke nul voor Dehaene die alweer vijf jaar lang geen klap uitvoerde. Het punt voor nationale betekenis gaat naar Thyssen, Dehaene, Verhofstadt en Vanhecke: zij waren partijvoorzitters. De twee bonuspunten voor een internationale rol gaan naar Verhofstadt; één punt kennen we toe aan Claeys als mede-architect van de rechtse samenwerking in Europa, aan Vanhecke als ondervoorzitter van de fractie van Nigel Farage (UKIP) en aan Eppink vanwege zijn rol in de VS en Nederland. Inzake communicatie gaan 2 punten naar Thyssen, De Backer, Verhofstadt en Staes; een punt is er voor Belet, Van Brempt, Demesmaeker, Claeys, Vanhecke en Eppink.

De score

Deze berekening geeft volgend eindresultaat, zeg maar ‘het rapport van ‘t Pallieterke’:
1. Guy Verhofstadt 8/10
2. Bart Staes (Groen) 7/10
3. Philip Claeys (VB) 6/10
3. Frank Vanhecke (VB) 6/10
4. Mark Demesmaeker (NVA) 5/10
4. Ivo Belet (CD&V) 5/10
4. Marianne Thyssen (CD&V) 5/10
4. Philippe De Backer (VLD) 5/10
5. Kathleen Van Brempt 4/10
5. Derk-Jan Eppinck (LDD) 4/10
6. Saïd El Khadraoui (SP.a) 3/10
7. Annemie Neyts (VLD) 2/10
8. Jean-Luc Dehaene (CD&V) 1/10

Wij maken ons sterk dat dit rapport een véél eerlijker en correcter beeld geeft van ‘onze’ Europese parlementsleden in de voorbije vijf jaar. Wij zijn geen fans van Verhofstadt of Staes, verre van, maar men moet durven erkennen dat zij voor hun kiezers resultaten geleverd hebben. Dat zij op de hielen gezeten worden door Claeys (VB) en Vanhecke (ex-VB) is correct: die zaten weliswaar opgesloten in een ‘cordon’, maar compenseerden dat met een spervuur aan kritische vragen en initiatieven, zoals hun kiezers ook van hen verwachtten. Meteen daarna volgt een peloton van bekwame, degelijke mensen: Demesmaeker, Belet, Thyssen, De Backer. Na dat peloton volgen de gebuisden. De SP.a-fractie was inderdaad erg zwak, Van Brempt en El Khadraoui zakten stevig door het ijs, en ook Eppink leverde niet helemaal wat ervan verwacht werd – wat ook te maken heeft met het uit elkaar vallen van LDD. Neyts en Dehaene deden inderdaad niets nuttigs, een waarheid die De Standaard niet durft schrijven. De traditionele partijen leverden zo de meeste gebuisden (4 van de 5), de Vlaamsnationalisten bezetten drie plaatsen in de top-vijf. Wie nuttig wil stemmen stemt dus ook voor Europa Vlaamsnationaal – alle onzin van De Standaard ten spijt.

HDG

Hans De Groot

Dit artikel verscheen eerder in ‘t Pallieterke