Net zoals wij Vlamingen maken ook de Afrikaners in Zuid-Afrika zich op voor verkiezingen. Op 7 mei 2014 wordt de ‘Nationale Vergadering’ verkozen, het 400-koppige parlement met zetel in o.a. Kaapstad (foto). Maar in tegenstelling tot Vlaanderen lijkt er bij de Afrikaners weinig opwinding te zijn over de nakende stembusslag. Wel integendeel: de verdeeldheid lijkt groter dan ook, net als de twijfel over de te volgen weg.
Het zouden nochtans interessante verkiezingen kunnen worden. Toen Zuid-Afrika na een referendum de overgang maakte naar stemrecht voor iedereen zorgden de verkiezingen van 1994 voor een enorme overwinning voor het communistische ANC, dat met 62% van de stemmen een absolute meerderheid van 252 zetels haalde. Het charisma van Nelson Mandela, die president werd, speelde daarbij zeker een rol.
Twintig jaar lang haalde het ANC probleemloos een absolute meerderheid, maar voor het eerst lijkt er een einde te komen aan haar onkwetsbaarheid. Nelson Mandela is dood en begraven. Zijn opvolgers zijn steeds zwakker geworden: de huidige leider, Jacob Zuma, wordt geplaagd door corruptie- en andere schandalen. Wellicht nog erger is dat de gevolgen van het slechte ANC-beleid stilaan voor iedereen zichtbaar worden: onveiligheid, chaos, gebrekkige nutsvoorzieningen, economische onzekerheid door de aankondiging van grondonteigeningen. De gevolgen daarvan worden gedragen door iedereen, blank én zwart.
Twintig jaar na het einde van ‘the struggle’, zoals de zwarten het noemen, wordt het ANC dan ook voor het eerst ernstig uitgedaagd. Er ontstaan zwarte scheurlijsten, de ene al geloofwaardiger dan de andere; zo zijn er op de linkerflank de luidruchtige ‘Economische Vrijheidsstrijders’ (EFF) van de ex-ANC-jongerenchef Julius Malema. Die werd veroordeeld wegens aanzetten tot haat wegens het zingen van het lied ‘Skiet die Boer’, en wil massale onteigening van grond van Afrikanerboeren naar het rampmodel van Zimbabwe. Hoe sterk is zijn lokroep naar de zwarte kiezer?
Een grotere bedreiging voor het ANC vormt echter de Democratische Alliantie (DA) van het blanke ‘Afrikanermeissie’ Hellen Zille. De DA was aanvankelijk een blanke relatief linkse partij, maar slaagde erin haar aanhang geleidelijk aan te vergroten bij de kleurlingen op de Kaap en bij zwarte kiezers, waardoor de partij groeide tot 67 zetels in 2009. De DA heeft duidelijk last van groeipijnen en de wrijving tussen de blanke en zwarte leden is nooit ver weg, maar slaagde erin de provincie Westkaap uit ANC-handen te houden. Dit is dan ook de eerste partij die aantrekkelijk is voor Afrikaners: ook al is de DA naar hun smaak te links, zij beschouwen de formatie als de enige realistische kanshebber om het ANC van de macht te verdrijven.
Een tweede speler is het Vrijheidsfront, intussen na een reeks fusieoperaties bekend als ‘Vrijheidsfront Plus’. De partij verdedigt met haar bekwame voorzitter Pieter Mulder de belangen van de Afrikaners in het parlement, en bleef zowel bij de verkiezingen van 2004 als die van 2009 stabiel op 4 zetels. De koers van het Vrijheidsfront Plus is bijzonder: men bestrijdt de ANC-regering als oppositiepartij, maar maakt er via een vice-minister voor Landbouw toch deel vanuit, in de hoop zo de ergste rotzooi tegen te houden. Het tekent de lijn van het Vrijheidsfront, die zich ook reflecteert in de houding van de Afrikanernederzetting Orania: men wil eigenheid en cultuur bewaren, maar aanvaardt het feit dat men in een door het ANC geregeerd land leeft en probeert door een constructieve opstelling er het beste van te maken. Of de Afrikanerkiezer, geplaagd door plaasmoorde en onveiligheid, die koers nog steunt zal moeten blijken.
De stichting van een derde speler wijst op onvrede. Enkele weken geleden werd het ‘Front Nasionaal’ opgericht, een partij van Afrikaners die ontevreden zijn over de koers van het Vrijheidsfront. In de aanloop naar de verkiezingen sloot het Vrijheidsfront een soort ‘technische alliantie’ met een reeks zwarte partijen, in de hoop zo slagvaardiger tegen het ANC over te komen; bij de stichters van het FN blijkt dat de druppel te zijn die de emmer deed overlopen. Men wil naar het parlement om er het ANC ondubbelzinnig te bestrijden. Stichters van FN zijn Hannes Engelbrecht, de man achter het op Facebook succesvolle ‘Boere Krisis Aksie’, en Dan Roodt, een Zuidafrikaans publicist.
Bij de stichting van dit FN weerklinkt scepsis bij een vierde belangrijke groep Afrikaners: zij die er allemaal het nut niet van inzien, en niet gaan stemmen. ‘In de Zuidafrikaanse context, met tientallen miljoenen zwarten tegen slechts 3 miljoen Afrikaners, heeft gaan stemmen geen zin’, zo klinkt het. Bovendien is na 20 jaar ANC-bewind de moedeloosheid groot: ‘Gaan stemmen verandert toch niets’.
Die houding was begrijpelijk in een constellatie waar het ANC onbetwist altijd een absolute meerderheid leverde. Maar voor het eerst in twintig jaar zou wel eens de situatie kunnen ontstaan dat het ANC op zoek moet naar coalitiepartners. Als de rivaliteit met de DA dan zo groot is dat samenwerking onmogelijk is kunnen kleinere partijen noodzakelijk worden om een regering te vormen – en in een sleutelpositie komen om toegevingen af te dwingen. Het Vrijheidsfront Plus zou dan wel eens in een situatie kunnen terecht komen dat het een paar fouten uit 1994 kan rechtzetten: door een concrete invulling te geven aan het begrip ‘zelfbeschikking’, dat nu wel in de Grondwet staat maar dode letter blijft, bijvoorbeeld. Maar dan moet de partij wel eerst stemmen en verkozenen halen, natuurlijk.
Net zoals een Vlaanderen-Vrijstaat nodig is ! “Baie” succes aan de Boers !
My dank aan vriend Rob Verreycken vir bo-staande artikel. Ek dink hy het dit heel diplomaties gestel. ‘n Plaaslike joernalis sou miskien bevooroordeeld gewees het, en meer krediet vir die een party, en minder krediet vir die ander party gegee het. Rob het daarin geslaag om die toestande in Suid-Afrika vir die leser in Europa baie mooi gebalanseerd oor te dra.
Ek, persoonlik, sou graag wou sien dat daar ‘n referendum onder blankes (of miskien nie onder alle blankes nie, maar slegs onder Afrikaanssprekende blankes) gehou moet word, waarin daar vir of teen ‘n Afrikanerrepubliek gestem kan word.
Soos wat die politieke toneel tans daar uitsien, waar Afrikaners in 4 of meer groepe verdeel is, kan die Afrikaner net verloor. Die Afrikaner skiet homself in die voet!
My persoonlike siening is dat die meeste Afrikaners wat vir die DA stem, dit om strategiese redes doen – om die ANC te keer! Die DA is die sterkste opposisieparty, en daarom die beste party om te steun wanneer dit gaan om die ANC te keer.
* ‘n Referendum onder Afrikaners sal bepaal hoe sterk of swak die steun vir ‘n eie, soevereine volksrepubliek is. Die swart meerderheid van sowat 50-miljoen, teenoor die blanke minderheid se 4-miljoen, is bewys daarvan dat die Afrikanervolk nooit weer enige faktor in Suid-Afrika sal wees nie. Daar is dus slegs een uit 3 keuses om te maak: 1. Vlug uit die land; 2. Verhuis na ‘n vryheidsgebied (volkstaat); of 3. Bly waar jy is, en verdwyn tussen die massas.
Waar die Afrikanervolk in 1970 ‘n ekonomies sterk groep in Suid-Afrika was, en daar vrede, veiligheid, voorspoed en vooruitgang in die land was, behoort die Afrikanervolk nou tot die status van bedelaar in sy eie land.
Sowat 1-miljoen Afrikaners leef onder die broodlyn; vele is dakloos (en verloor daagliks hul huise); vele is werkloos (en verloor daagliks hul werk); vele dreig om die land te verlaat; vele leef in vrees (misdaad groei daagliks, en elke week word een of meer volksgenote vermoor); bejaardes is die sagte teikens van misdadigers, en hulle leef in vrees; boere verloor hul plase (boerdereijen), maar die swart boere wat hul plase erf, is onproduktief en die grond lê onbewerk; korrupsie onder swart politici, amptenare, en ander wat in openbare dienste werksaam is, is die hoogste ter wereld; en vele meer. Blankes voel soos skape wat ter slagting gelei word, terwyl hul hande en voete vasgebind is, en hul monde gesnoer is. Klagtes (binnelands en buitelands) val op dowe ore.
Daar is dus SLEGS EEN oplossing – ‘n eie, onafhanklike vryheidsgebied vir die Afrikaner-Boerevolk. (Orania en Kleinfontein is twee embrios van so ‘n vryheidsgebied (of -gebiede).