Protesten in Italië – links tot rechts tegen de regering en de EU

In Italië is het hommeles. Duizenden studenten, werklozen, communisten én fascisten hebben zich achter de Hooivork-beweging geschaard. Deze (oorspronkelijke) boerenbeweging is het beleid in Italië grondig beu en wil meer aandacht voor democratie, waardigheid en solidariteit. Ook de ECB, de grootbanken en de EU worden geviseerd. Dat de linkse beweging in Vlaanderen nog geen letter heeft besteed aan deze opstand, terwijl hun broeders communisten er aan mee doen, hoeft niet te verbazen. Hun morele wereld is immers ingestort nu blijkt dat een verbond van fascisten én communisten zich geschaard heeft achter enkele gezamenlijke standpunten. Een kleine toelichting.

Wat is de Hooivorkbeweging?

In Italië startten vorige week de boeren met hun fysiek protest tegen de plannen van de regering om zwaar te besparen. Elke dag sinds 8 december werd er wel ergens in Italië fysiek protest gevoerd. We schrijven fysiek, want de boeren protesteren al sinds 2011, toen bleek dat ze hun handelswaar zelfs niet meer aan de straatstenen kwijt geraakten. De eerste tekenen van verzet waren toen waarneembaar in Sicilië, in het minst welvarende deel van Italië met andere woorden.

Momenteel worden de grensovergangen tussen Italië en Frankrijk in Noord-Italië aan Ventimiglia geblokkeerd, net als andere belangrijk verkeersassen en spoorwegen. De verschillende acties kennen vele vormen, maar hebben één gezamenlijk doel: de Italiaanse regering omverwerpen.

Net zoals in ons land worden door de besparingen voornamelijk de gewone burgers getroffen. De regering levert niets in, integendeel. De lonen van regeringsleiders stijgen en de grote bedrijven kunnen dankzij het lakse regeringsbeleid massale winsten opstrijken, doorgaans zonder daarvoor langs de belastingen te passeren. Daarbovenop hebben we specifiek bij ons het Belgisch koningshuis, dat miljoenen kost en mag blijven profiteren van een gratis bestaan.

Wij Vlamingen kijken ernaar, maar doen verder niets. Eens het verkiezingen zijn, blijven we zelfs stemmen op de partijen die deze malafide praktijken in leven houden. Italianen zijn daar net iets anders in, zij zijn woedend en komen bijgevolg op straat. De Hooivork-beweging verzamelt met andere woorden ‘het volk’ dat opkomt tegen de Italiaans regering.

Rechts en links verenigd tegen ‘de staat’

Toen een jaar geleden de NSV! en het Vlaams Belang mee opstapten tijdens een vakbondsbetoging van De Lijn, werden ze meteen fysiek bedreigd door enkele linkse elementen. De betoging verliep verder zonder incidenten, ondanks de aanwezigheid van deze ‘racisten en neo-nazi’s’ zoals ze (door leden van de agressieve orde(!)dienst) werden genoemd. Dewinter, die erbij was, mocht de hand schudden van meerdere vakbondsdelegees die naar eigen zeggen blij waren dat het Vlaams Belang openlijk hun steun betuigde voor de verzuchtingen van de reizigers én personeel van De Lijn. Het waren dus nationalisten die voor de eerste keer in dit land bewezen dat een gemeenschappelijk front mogelijk is, wat enkele verzuurde vakbondshooligans er die dag ook van vonden.

Dat bij deze ‘Italiaanse revolutie’ ideologische conflicten even aan de kant worden geschoven is immers noodzakelijk om tot een sterk front te komen. Jammer dat onze politieke tegenstanders hier in Vlaanderen te kneuterig zijn om tot hetzelfde besef te komen. Het toont anderzijds ook aan dat ze duidelijk een andere agenda hebben, eentje die we ongetwijfeld niet mogen kennen. Het is nochtans begrijpelijk dat zowel communisten als fascisten ijveren voor een meer sociaal beleid, daar dit als het ware in hun ideologische beginselen staat gebetonneerd. Antifa zal dit ongetwijfeld proberen te weerleggen en afkomen met loze argumenten dat nationalisme of fascisme “verdeelt” en meer van die dooddoeners. Aangezien nationalisme en ook het fascisme vertrekken vanuit het ‘volk’ en bijgevolg het individu en de staat ondergeschikt hieraan achten, is het echter logisch dat een sociale evenwichtige cohesie van levensbelang is voor het welzijn van de maatschappij.

De verdere invulling van de staat door communisten en fascisten ligt echter wel mijlenver uit elkaar, maar dat is niet het punt waar nu over betoogd wordt. Daar zullen verkiezingen wel over oordelen, al zijn die ook niet heiligmakend, maar ook daar wordt dezer dagen tegen geprotesteerd.

Een ander punt waar beide strekkingen elkaar in vinden is de strijd tegen de EU. Om die reden heeft Mario Borghezio, Europees Parlementslid voor het rechts-nationalistische Lega Nord, donderdag de directeur van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, zijn vet gegeven. De ECB is door zijn liberaal beleid mede schuldig aan de armoede in verschillende Europese landen.

Ook de heren en dames van het door antifa verguisde CasaPound (CPI) laten onder andere hun anti-EU-stem horen bij deze protesten. Eergisteren, 14 december, trok een delegatie van deze organisatie naar de zetel van de Italiaanse leden van de Europese Commissie in Rome. Met een gigantische ladder klom Simone Di Stefano, ondervoorzitter van CPI op het balkon en verwijderde er de Europese vlag, die hij vervolgens naar beneden wierp. Beneden werden ondertussen zijn kameraden, die toch voor enige tijd de politie op een afstand konden houden, afgeranseld door deze politie. Di Stefano werd na zijn actie meteen gearresteerd op beschuldiging van diefstal (!) en werd tot vandaag 11 uur vastgehouden.

Mars op Rome

De acties die nu al een week bezig zijn moeten op 18 december uitmonden in een Mars op Rome. Met dit gebeuren wil de Hooivork-beweging het ganse land platleggen. Het zal geen echte mars zijn, maar wel een stilstaand protest op het Plein van het Volk (piazza del Popolo) in het centrum van Rome. De laatste die ooit een Mars op Rome – en met succes – hield, was… Benito Mussolini. Of de mars overmorgen zal slagen hangt natuurlijk van de mobilisatiekracht van de actievoerders af. Het is alvast een goed begin dat de ideologische grenzen voor dit gemeenschappelijk doel gesneuveld zijn.

Een ander obstakel voor het slagen ervan is tegelijkertijd één van de redenen tot protest. De EU zal namelijk alles in het werk stellen om de protesten én de Mars op Rome neer te slaan. De EU, die de soevereiniteit van de onafhankelijke staten aan banden wil leggen, gaat er immers niet mee kunnen lachen dat hun positie wordt aangetast. Dat de regering in Rome valt zal hun worst wezen, maar dat de EU hierdoor besmeurd wordt, is een ander paar mouwen.

We kunnen enkel maar genietend toekijken hoe deze anti-liberale acties en betogingen Italië op zijn kop zetten en hoe de EU gegeseld wordt door het gewone volk. Dit is wat in Vlaanderen ook zou moeten gebeuren, maar helaas voor onze idealistische dromen zullen we daar nog even op moeten wachten. Zeker nu de Rode Duivels naar de wereldbeker gaan, want daarmee zijn plots alle zorgen van de baan, zo lijkt het wel. Arm Vlaanderen!