Bedenkingen bij de overwinning van extreem-rechts in het Slowaakse Banská Bystrica

Nu er in één van de acht Slowaakse regio’s een extreem-rechtse knaap verkozen werd tot gouverneur, staat het land plots weer in de schijnwerpers. Dat is geleden sinds 1 januari 1993, toen het land zich afsplitste van Tsjechië. Ondertussen behoort Slowakije sinds mei 2004 tot de EU, trad het een maand eerder toe tot de NAVO en verkocht het tenslotte zijn ziel en eigenheid definitief door in 2007 toe te treden tot de Schengen-zone.

Dat het land met zijn net geen 6 miljoen inwoners nu een extreem-rechtse gouverneur heeft in één van de acht Slowaakse regio’s (Bratislava, Trnava, Trenčín, Nitra, Žilina, Banská Bystrica, Prešov en Košice), slaat in als een bom. Ook als nationalist kan je maar beter verwonderd zijn dat deze man de macht naar zich heeft kunnen toetrekken.

Al te gemakkelijk wordt er in rechtse kringen vanuit gegaan dat Marian Kotleba gouverneur kon worden van Banská Bystrica vanwege het grote aantal Roma dat in deze regio de boel verziekt. Eenvierde van alle Roma in Slowakije (402.840!) woont in deze regio, in totaal nemen de Roma 7,5% van de Slowaakse bevolking in. Dat deze Roma de boel verzieken is een feit, dat zal niemand ontkennen, maar of de autochtone bevolking van Slowakije zélf dan zoveel beter en correcter is dan de Roma, is maar de vraag.

Slowakije kende zijn hoogdagen onder Oostenrijks-Hongaars bewind. Deze heersers zorgden voor welvaart, industrie en degelijke landbouw. Samen met de Slowaken leefden toen Duitsers en Oostenrijkers vreedzaam en constructief samen. Om een lang verhaal kort te maken, sinds het verdrijven na de tweede wereldoorlog van de Duitse aanwezigheid uit Slowakije, gaat het land er economisch sterkt op achteruit. Niet enkel de Duitsers werden er verdreven, ook de Slowaken die leefden naar de Oostenrijkse/Duitse normen verdwenen van het toneel. De overgebleven bevolking bestaat met andere woorden overwegend uit een soort ersatz-Duitsers en ver afgegleden Slowaken.

Het land is sociaal-democratisch georiënteerd en zoals we dat elders zien in socialistische regio’s wereldwijd (neem nu Wallonië) is de werkdruk er erg laag en is het profitariaat niet ver weg. Wallonië kan teren op de rijkdom van Vlaanderen, maar Slowakije heeft zo geen rijkere regio. Bijgevolg is het land dan ook nagenoeg failliet.

Neem de elementen ‘sociale onrust’, ‘armoede’, ‘werkloosheid’ en ‘criminaliteit door Roma’ bij elkaar en je weet waarom het niet moeilijk is voor een extreem-rechtse partij van dit slag om verkiezingen te winnen. We blijven bewust bij de term extreem-rechts, omdat deze partij niet te vergelijken valt met deftige inhoudelijke rechtse partijen als het Vlaams Belang, de FPÖ, het Front National en noem maar op. Zelfs de Gouden Dageraad is met gemak de intellectuele meerdere van de ‘Slowaakse Saamhorigheid’, die bij deze verkiezingen opkwam onder de ‘Volkspartij’.

De gouverneurszetel binnenhalen is één zaak, ze met eer en glorie bekleden zal een andere zaak zijn. We maken ons dan ook geen illusies dat het weleens een kort verhaal zou kunnen zijn, met de nodige negatieve gevolgen van dien.