Nederland heeft een ambivalent verleden met pedofielen. In de jaren tachtig werden ze altijd een hand boven het hoofd gehouden. Of ze nu in de kerk zaten of in de politiek, het kon allemaal onder het kopje ‘seksuele vrijheid’. Dat daarmee de onschuld van kinderen werd afgenomen, moest er maar bijgenomen worden.

Tegenwoordig is het taboe om kritiek te uiten op deze verwerpelijke seksuele moraal doorbroken. Pedofielen worden aangepakt, al is het voorlopig nog met fluwelen handschoentjes. Voor het traumatiseren van de jeugd van een kind krijg je, als je al gepakt wordt, een paar maanden celstraf. Zo is er bijvoorbeeld Benno Larue. Deze zwemleraar uit Den Bosch heeft een celstraf van vier jaar uitgezeten voor misbruik van tientallen zwakbegaafde meisjes. Dat is – zeg maar – één maand cel per misbruikt kind. Benno Larue zit nu weer achter slot en grendel, sinds hij zich niet langer hield aan de afspraken die gemaakt werden na zijn vrijlating. Een vrijlating die al veel tumult teweeg bracht in het stadje Venray waar hij zich tijdelijk moest vestigen. Mede dankzij de actiegroep Venray Pedovrij werden er strenge afspraken gemaakt voor de eerste maanden. Deze werden nog eens aangescherpt toen hij met korte broek en enkelband een dag doorbracht bij de poort van een basisschool…

Actueel vindt er een rechtszaak plaats tussen de burgemeester van Veenendaal Wouter Kolff en een pas vrijgelaten pedofiel. Deze laatste zou immers graag terugkeren naar de wijk waar hij woonde en waar hij werd opgepakt en veroordeeld voor het misbruiken van zijn neefje en de distributie van kinderporno.  Niet minder dan 350.000 foto’s en filmpjes werden bij dit heerschap gevonden. Burgemeester Wouter Kolff meent dat de “balans tussen het leefgenot van de buurtbewoners en de vrijheid van de pedofiel niet in evenwicht is.” Hij spande dan ook een rechtszaak aan die de pedofiel de toegang tot bepaalde plaatsen in zijn gemeente zou moeten ontzeggen. De pedofiel in kwestie meent echter dat hij kan gaan en staan waar hij wil en weigert dan ook afspraken te maken met de burgemeester.

“Als een zedendelinquent zijn straf heeft uitgezeten, mag hij terugkeren in de wijk”, zegt Kolff volgens het AD. “Maar zijn terugkeer zorgt voor veel onrust. En dat begrijp ik heel goed. Een burgemeester heeft maar weinig mogelijkheden om iets te doen. De man heeft het recht om naar zijn oude woning terug te keren. Maar ik wil met hem afspraken maken en daar wil hij niet aan meewerken.” Maar dan is de burgemeester toch niet goed geïnformeerd, zo blijkt. “Burgemeesters kunnen een ongewenste terugkeer van een zedendelinquent naar zijn oude wijk wel degelijk via de rechter blokkeren,” zegt professor doctorandus Jan Brouwer van de Rijksuniversiteit in Groningen, “Er kan meer dan burgemeesters nu beseffen.”

“Een reeds bestaand wetsartikel dat het mogelijk maakt, is echter nog niet benut,” stelde de hoogleraar Algemene Rechtswetenschap vast. Een burgemeester kan, in zijn rol als belangenbehartiger, via de rechter trachten specifieke zedendelinquenten uit de oude omgeving te weren. Vooral als er daar onrust dreigt zou dat een goede kans maken. “Omdat de mogelijkheid op papier al bestaat, hoeft de bestaande wetgeving zelfs niet te worden aangepast,” vertelt Brouwer.

Dat geeft te denken. Dus als er onrust ontstaat ontstaat er de mogelijkheid een zedendelinquent te weren uit de wijk…? Oplossingen zijn er wel, edoch houden Nederlandse politici meer van pappen en nat houden dan van aanpakken. Veroordeelde pedofielen kunnen geweerd worden naar dorpen die te kampen hebben met vergrijzing. Ze worden daar niet aan verlokkingen in het echte leven blootgesteld en zijn gemakkelijker te volgen door het gerecht.