Geregeld bereiken ons beelden vanuit Italië of Spanje van groepen vooral zwarte vluchtelingen die met gammele bootjes de Europese kust trachten te bereiken vanuit Noord-Afrika. De gevaarlijke overtocht zorgt voor ongelukken en doden, waarna links steevast een gehuil van verontwaardiging aanheft: kijk eens tot wat de ‘harteloze houding’ van ‘Fort Europa’ leidt! Een onderzoeksteam van het Europees parlement trok zopas naar de zuidgrens van Spanje, sprak er met militairen en politiemensen en voer mee met een patrouilleboot van de Spaanse ‘Guardia Civil’. Wij waren erbij – en stelden rare dingen vast.
We ontmoeten de baas van de Guardia Civil, een goedlachse man van rond de 60, in de Zuidspaanse stad Algeciras. Hij leidt ons binnen in een filmzaal met sjieke zetels, en laat op het scherm aan de muur de onderdelen van de Spaanse grensbewaking verschijnen. De ganse kust is bezaaid met uiterst krachtige radars, die vanop de zuidpunt van Spanje kunnen detecteren wanneer een verdacht bootje de Marokkaanse kust verlaat. De ervaring leert dat de lading bestaat uit twee zaken: illegale vreemdelingen of drugs, en vaak zelfs allebei.
De radars geven de informatie door aan de Marokkaanse kustwacht, die de bootjes soms kan onderscheppen, en anders aan de eigen patrouilleboten. Die snelle schepen opereren vanuit diverse havens en dekken niet enkel de Spaanse kust af, maar ook de internationale wateren. Indien nodig komt er ook steun vanuit de lucht: observatievliegtuigen en helicopters staan klaar voor snelle interventies. Spanje krijgt ondersteuning van het Europese grensbewakingsagentschap Frontex, dat opereert vanuit Madrid, met verbindingsofficieren in de Spaanse havensteden. Zo krijgen de Spanjaarden steun van een Ijslands schip en van een Slovaaks vliegtuig. Op dit ogenblik voert men operatie ‘Indalo’ uit: een Europese operatie tijdens de zomermaanden die in theorie ‘de illegale immigratie moet tegengaan’.
De Guardia Civil-baas neemt ons vervolgens mee naar het heilige der heiligen: een commandokamer van zowat 50 vierkante meter waar alle informatie van radars, vliegtuigen en schepen wordt gecombineerd met die van machtige camera’s en telelenzen. Die zijn opgesteld langsheen de kust, en worden verplaatst met vrachtwagens of gemonteerd op schepen en vliegtuigen. Met een joystick die zo van een Playstation lijkt geplukt toont een agent ons de werking: zonder probleem wordt ingezoomd op een gezelschap dat een pleziertochtje op het water maakt. Elk lichaamsdeel is herkenbaar, elke beweging is te volgen – terwijl het bootje twee kilometer uit de kust vaart, en de mensen aan boord er geen idee van hebben dat ze bekeken worden. Privacy anno 2013 is een erg relatief begrip geworden… ‘Zelfs bij nacht zien we alles’, zegt de man. ‘ Onze warmtegevoelige camera’s kunnen vanop de Spaanse kust tot op de Marokkaanse kust kijken, 14 kilometer verder.’
Technisch gezien is ‘Fort Europa’ dus mogelijk. Maar uit de toelichtingen door de politie-officieren blijkt dat een kordaat optreden hier hoegenaamd geen prioriteit is. De illegalen zijn allemaal ‘slachtoffers’, die vooral moeten ‘geholpen’ worden, en vooral veel ‘respect’ verdienen. Over de noodzaak om immigratie te beteugelen wordt niet gesproken. Des te meer nadruk wordt gelegd op het feit dat men absoluut meteen moet tussenkomen in ‘een noodsituatie’. Maar wat is een noodsituatie? Elke situatie, zo klinkt het, waar men met een niet-zeewaardig schip de zee opgaat. De illegalen weten dat, en doen dit dus met opzet: ze beginnen de overtocht met een overladen rubberen speelgoedboot. Zo weten ze zeker dat de Guardia Civil hen niet mag wegjagen, maar aan boord moet nemen; om zeker gevonden te worden bellen de illegalen zélf de alarmcentrale zodra ze de Marokkaanse kust verlaten…
Zo wordt de overtocht dus niet ontmoedigd, maar net aangemoedigd. In 2012 werden 1500 illegalen opgepikt; ze blijven dus komen. ‘Maar dit jaar zijn het er veel minder’, zegt de Guardia Civil-baas opgewekt, ‘ de Europese aanpak werkt dus.’ Als we even later onder vier ogen met een lagere Guardia-officier spreken is die voorzichtiger. ‘Het weer is dit jaar tot nogtoe erg slecht geweest’, zegt die. ‘Ik verwacht dat zodra het weer betert de overtocht weer zal beginnen.’
Hij krijgt gelijk. De volgende ochtend varen we mee met een patrouilleboot en zien zo de machtige rots van Gibraltar, die nog steeds door Spanje opgeëist maar door Groot-Brittannië in bezit gehouden wordt. Nog voor we de haven terug binnenvaren komt de melding binnen dat een ander schip 20 illegale Afrikanen op zee heeft opgepikt vanop een gammele roeiboot. We spreken de illegalen een uurtje later in een opvangcentrum aan wal: een groep mannen en één vrouw. Hun verhaal splijt de Europese inspectiegroep meteen in tweeën. De Afrikanen zijn duidelijk: zij zijn geen politieke vluchtelingen, maar louter economische gelukzoekers. ‘Meteen terugsturen dus’, zegt Europees parlementslid Philip Claeys (Vlaams Belang), ‘want ze vallen niet onder de bepalingen van de Conventie van Genève inzake asiel.’ ‘Nee hoor, we hebben zelfs nog meer van die immigranten nodig om bij ons het werk te doen’, verklaart een Zweeds liberaal parlementslid uit de groep van Guy Verhofstadt (VLD). En waar zouden de Afrikanen naartoe willen? ‘Italië, België of Nederland’, zo klinkt het.
De Guardia Civil legt wat later uitvoerig uit hoe men zich uitslooft om het de illegalen naar de zin te maken, en hen begeleidt in de aanvraagprocedure voor asiel. Als er naar cijfers wordt gevraagd wordt men ongemakkelijk. Van alle illegalen die de Guardia Civil aan wal brengt, zijn er maar 10% die asiel aanvragen. Nog eens 10% wordt afgewezen en teruggestuurd. En de 80% anderen dan? Die kunnen niet geïdentificeerd worden omdat de ambassades van de Afrikaanse landen elke hulp weigeren. Na zowat 60 dagen in een gesloten centrum worden ze gewoon… vrijgelaten. Voor de Spanjaarden is het probleem dan opgelost, want de Afrikanen vertrekken naar familie in o.a. België. ‘Gelieve die cijfers niet publiek te maken’, vraagt de Guardia Civil-chef, ‘want als de Afrikanen dat weten komen ze allemaal’. Alsof ze dat nog niet weten, en alsof ze nog niet massaal komen…
Als we uiteindelijk afscheid nemen van de Guardia Civil en terugrijden naar de luchthaven van Malaga, waar ons nog een Slovaaks vliegtuig wordt voorgesteld opnieuw gewapend met machtige telelenzen, blijven we toch met een lastig gevoel zitten. Peperdure en technisch perfect uitgeruste schepen, vliegtuigen en helicopters worden dus uitgestuurd om illegalen te zoeken. Als ze gevonden worden, worden ze vertroeteld door het Rode Kruis en na 60 dagen gratis kost en inwoon gewoon vrijgelaten. De kustwacht van de Guardia Civil, en ook het Europese agentschap Frontex, zijn dus eigenlijk een dure veerdienst geworden. ‘De EU zou die vluchtelingen beter in Afrika bijeenbrengen en dan met vliegtuigen naar alle Europese landen brengen’, verklaart de Zweedse liberale vrolijk. In haar gekke open grenzen-logica past dat perfect. Maar in een normale wereld zou men verwachten dat de kustbewaking illegalen opspoort, aanhoudt en terugbrengt naar de kust van waar ze vertrokken zijn. In het beleid van de EU van vandaag, verlamd door te ver doorgeschoten heilige ‘mensenrechten’, blijkt dat helaas onmogelijk geworden.
Dit artikel verscheen eerder in ‘t Pallieterke, naar aanleiding van de tragische ramp nabij Lampedusa waarbij honderden illegalen probeerden onwettig de EU binnen te dringen publiceren we het hier opnieuw.
Waar blijven hier “de Rechten ven de EUROPESE Mens” i.v.m. ONSCHENDBAARHEID en soevereiniteit van zijn/haar grondgebied ???? Alles wat “de Rechten van de Mens” betreft lijkt wel reeds lang genaast en daarna geconfisceerd door PoCo’s en mei-68-fossielen en voor ideologische en politiek beoogde doeleinden MISbruikt. Dermate dol is het geworden dat blijkbaar een POLITIEK-PROCES tegen een rechtse partij in een vermeende democratie een…..”mensenrecht” zou zijn ! Cfr. de uitspraak van de gewezen voorzitter van de “Liga vd Rechten vd PoCo-Mens” in een notoir weekblad interview een decenium geleden, waarbij dit individu zonder blikken of blozen bekende (en wel tot tweemaal toe in het interview) dat het anti-VB-proces dat zijn Liga samen met het C.G.K.R. (toen nog o.l.v. islamofiel “katholiek” pater Johan L.) een POLITIEK PROCES was. Dat dit zo zou zijn in Stalin’s USSR, Pol Pot’s Cambodja, Ho Chi Min’s Vietnam, Mao’s China en Fidel Catsro’s Cuba lijkt evident. Maar dat dit ook zo is in “ons” Belzjikistan ??????
De Italianen betalen belasting om onder andere hun maritieme grenzen door hun Marine te laten verdedigen tegen indringers. Waarom gebeurt dat niet op een adequate manier door bootjes van crapuleuze mensensmokkelaars te praaien en de passagiers, illegale immigranten, terug naar Noord-Afrika te (laten) sturen of brengen ? Italie is van de Italianen, het is toch HUN land !
Wat vroeger de rol was van de zgn.”gastarbeiders”, is nu voor deze,overwegend, economische vluchtelingen weggelegd. De liberale rijke sme. . . . . pen gebruiken ze om de lonen te ontwrichten, de pastoors hopen nieuwe zieltjes te winnen, en de rode profiteurs zien de nieuwe stemmen al komen, en wij staan min of meer machteloos.