Het is nu twee maanden geleden, op 21 juni 2013 om precies te zijn, dat Fons Janssens overleed. Fons was Oostfrontvrijwilliger in de Tweede Wereldoorlog en tot op het laatst voorzitter en bezieler van ‘Graven in het Oosten’, een vzw die zich tot doel stelt de graven van de gesneuvelde kameraden te onderhouden. Verder speurt de vzw naar vermiste kameraden die als ‘onbekende soldaat’ ergens ten velde zijn begraven, om ze terug een naam te geven en ze onder te brengen in een fatsoenlijk graf.
Op het einde van zijn leven maakte Fons nog zijn ‘Politiek testament’ op, waarvan we de tekst hier publiceren. Het is een schreeuw om rechtvaardigheid en een oproep tot begrip voor zij die in hun jonge jaren een keuze maakten die hen later niet in dank werd afgenomen. Veel willen we aan Fons’ tekst niet toevoegen, maar voor zij die de Oostfronters van toen willen vergelijken met de jihadi’s van nu hebben we wel een antwoord klaar. De Oostfrontvrijwilligers, waar Fons toe behoorde, schepten er geen genoegen in om het hoofd af te snijden van een nog levende tegenstander. Noch zijn zij te vereenzelvigen met de kampbeulen in het nationaalsocialistische regime, een regime dat onmogelijk goed te praten valt. En oorlog is een smerig monster, maar de immer beminnelijke Fons en zijn kameraden waren geen misdadigers! Het waren soldaten, punt. Laten we Fons zelf aan het woord:
‘Het is wel verrassend vast te stellen hoe weinig mensen tegenwoordig over onze tijd en achtergronden afweten, zelfs de ouderen niet. Bij de jongeren bestaat er een schier totaal geschiedkundige leemte, afgezien van zekere ‘gruweldaden’, die nog altijd schering en inslag zijn. Maar dat duizenden Vlamingen aan het Oostfront stonden, en de tienduizenden Europese vrijwilligers, dat schijnt nu toch een sensatie te zijn, en velen vragen zich af: daar moet toch iets achter gestoken hebben, dat moet toch een geweldige en overweldigende kracht geweest zijn, die zovele jongeren bezielde en door alle gevaren heen voorwaarts dreef… Het vertrouwde vergeten en alles ruilen voor een grauw uniform en een schamele soldij!
Als jongeling sta je soms op een tweesprong van het leven.
‘HET SOLDAAT WORDEN… HET SOLDAAT ZIJN.’
Zolang het soldaat worden een wens is van de jongeling en de mogelijkheid biedt zich aan, dan wordt je een grote jongen. Alleen als het soldaatje spelen werkelijkheid wordt en je van de volwassen vijand slaag krijgt, dan wordt je eerst een volwassen soldaat! Dit alles kunnen de meesten in onze materialistische tijd niet begrijpen. Niet eens voor grof geld, sensatie of een gemakkelijk leven zijn die verdomde Oostfronters toen opgetrokken… eenvoudig niet te begrijpen! Maar dat alles verzinkt in het niets als ze dan enkele Oostfronters in levende lijve leren kennen, wat soms ook ontgoochelend uitvalt voor wie luidruchtige en bloeddorstige vechtersbazen hoopt te ontmoeten. Er moet toch iets geweest zijn, dat ze niet kunnen doorgronden, dat wellicht niemand ooit volledig zal kunnen bepalen of analyseren en die in de geschiedenis niet zullen verdwijnen noch vergeten geraken, daar ze zonder twijfel bestonden, tragisch en vereffend. Wij zelf weten niet eens meer scherp wat ons duidelijk dreef, maar voelen het nu nog… iedere dag.
Het verleden is dood en begraven, ook onze jaren zijn geteld, maar diep in ons blijft de zekerheid dat onze motieven edel en eerlijk waren. En die zekerheid, na zovele jaren gerijpt, die kan ons niemand nemen… in alle eeuwigheid! De lezer kan oordelen, maar veroordeel niet deze jonge mensen, die met volle overtuiging en idealen (in die tijd van toen) zich hebben ingezet voor een NIEUW EUROPA! Weet de waarde van deze jonge mensen te waarderen, NU, en verder in de toekomst, of… hebben deze jonge idealisten in een vreemde tijd geleefd? Ook zij hadden toekomstplannen in deze laatste fase van hun leven! Zij marcheerden met duizenden, zij aan zij, ‘Jeder hinter seinen Vordermann und Seitenrichtung, immer weiter’, door dit vlakke land, dit schone land! Brandenburg, Meckelenburg, Pommeren, de Uckermarck enz. Deze jonge mensen, of het nu Nederlanders, Noren, Denen of Zweden, Esten en Letten, Walen of Vlamingen waren, ja, zij marcheerden met lichte tred en een lied op hun lippen naar hun doel…
‘WANT DEZE JONGE MENSEN HADDEN EEN DOEL!!!’
Het kan gebeuren dat een mens moet spreken, schreeuwen, anders barst hij! Misschien draaien de huidige (zogezegde) geschiedkundigen een bladzijde om, zodat de volgende generatie meer de positieve zijde, alsook de motivatie van diverse Europese vrijwilligers te kennen zullen geven! Het rad van de geschiedenis draait, en WIE zal het hun ZEGGEN?
IK was één van hen!’
wat nog steeds niet vermeld wordt is dat de meeste van de oostfronters werden aangespoord om te gaan vechten tegen de communisten van op de preekstoel in onze Vlaamse kerken, na de oorlog wisten de pastoors van niks en steunden ze de repressie van een generatie diepgelovige mannen die dachten dat ze voor god en Vlaanderen streden. eens aan het front streden ze zoals elke soldaat weet voor hun kameraden die samen met hun trachten de waanzin te overleven.
MIJN VADER WAS EEN OOSTFRONTER EN DAAR BEN IK FIER OP
Een mooie gelegenheid om ook eens stil te staan bij de misdaden die de geallieerden gepleegd hebben.
Verkrachting, foltering, moord, atoombommen, deportaties, enz enz, allemaal gepleegd door de Sovjet-Unie en z’n handlangers. En dan heb ik nog niets gezegd over de concentratiekampen van de Sovjets.
Wie meer wil weten over wat onze “bevrijders” allemaal gedaan hebben, volg deze link:
http://en.wikipedia.org/wiki/Allied_war_crimes_during_World_War_II
Trouwens, wisten jullie al dat de amerikanen en de sovjets ook medische experimenten uitvoerden op onschuldige slachtoffers? en dat zelfs tot ver NA de tweede wereldoorlog:
http://en.wikipedia.org/wiki/Unethical_human_experimentation_in_the_United_States
Ongeboren kinderen inspuiten met radioactieve stoffen?, Yep Uncle Sam did it…
De geschiedenis heeft ook haar rechten
Inderdaad, Fons, Wie zal het hun zeggen?! Wie kan dat anders zijn dan onze kinderen, onze kleinkinderen, onze achterkleinkinderen, en alle generaties Vlamingen die nog begrijpen wat dat betekent voor het hart van een soldaat : EEN IDEAAL HEBBEN waarvoor hij zijn leven veil heeft. ! ZIJ moeten er voor zorgen dat deze ook voor U, Fons, trieste periode uit de collectieve Vlaamse memorie nooit verdwijnt.
Een gewezen lid van het Ostvolk, die er nog altijd trots op is dat hij het was. Meine Ehre heiszt Treue. Tot de dood, zoals gij het hebt voorgedaan, Fons!
Interessant. Fons Janssens bleef tot het einde van zijn dagen volhouden dat zijn idealen “edel en eerljk waren”. Dat ideaal was de strijd voor een “nieuw Europa”. Daarvoor zijn 27 miljoen inwoners van de Sovjet-Unie gesneuveld of, indien het om burgers ging, uitgemoord of uitgehongerd (alleen al de omsingeling van Leningrad gedurende 2 1/2 jaar kostte aan één miljoen burgers het leven …). Wat zou dat nieuwe Europa ingehouden hebben? Alvast geen burgerlijke vrijheden meer, wel onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan één leider en één ideologie, voortdurende psychologische en fysieke strijd tegen dissidenten, tegen joden, zigeuners, homo’s, gehandicapten, getuigen van Jehovah, “volksvijandige” kunstenaars enz. Wat de “positieve” zijde hiervan is, begrijp ik – als geschiedkundige – niet.
Als Stalin gewonnen had in Europa was het met het zelfde resultaat geweest, waarschijnlijk nog veel slechter
Al een geluk dat Stalin zo goed was voor zijn mensen, vooral voor de tussen de 7 en 8 miljoen Oekraïners die tussen 32 en 33 de hongerdood stierven als straf voor hun weerstand…
Waar haalde U de titel “geschiedkundige”? bIj mij was U gebuisd!
De overwinnaars hebben de geschiedenis geschreven. De kranten staan ook vol leugens en misvattingen. Ik denk niet dat de communisten en imperialisten hebben ondergedaan in wreedheden.
Misschien ook goed om te vermelden dat Fons na de oorlog ook zijn kameraden niet vergat die hij aan de Oder moest achterlaten, gesneuveld op vreemde grond, en dat hij er zijn levenswerk van heeft gemaakt om te zorgen dat zij niet vergeten werden.
Op talloze plaatsen in het Odergebied werden door zijn organisatie, Graven in het Oosten, gedenkstenen opgericht. Tot op heden worden deze onderhouden.
Zelfs nu worden er soms nog gesneuvelde Oostfronters teruggevonden, en kan men de familie van deze mensen eindelijk bericht geven dat hun vermiste een laatste rustplaats heeft gekregen.
In het buitenland worden deze stenen met respect behandeld door de plaatselijke bevolking, die soms zelfs mee voor het onderhoud zorgen.
Het is jammer dat onze Oostfronters niet hetzelfde respect kunnen krijgen bij ons…
mooi stukje tekst , rust in vrede ! soldaat van vrijheid !
lees het boek van Aline Sax : Voor Vlaanderen volk en Fuhrer . Daar kan men zien waarom men niet voor Vlaanderen naar het Oostfront ging maar voor Hitler en zijn aangang
Vande Cappelle A
NVDR: Aline Sax baseerde zich enkel en uitsluitend op de vooringenomen dossiers van het auditoraat-generaal ten tijde van de wilde repressie. Er waren 405.067 dossiers van collaboratie. Hiervan leidden 57.254 aanklachten (14 procent) tot een strafrechtzaak. Van deze ruim 57.000 strafrechtszaken, resulteerden 53.000 in een veroordeling. Sax onderzocht er daarvan zegge en schrijve… 326. Representativiteit nul, wetenschappelijke waarde nul, onder het motto: een kinderhand is gauw gevuld.