De Nederlandse parlementsverkiezingen in 2012 gingen hard tegen hard. De polemiek tussen de liberale VVD en de salonsocialisten van de PvdA zorgden voor een mediatechnische tweestrijd die dan ook door beide partijen gewonnen werd. De ware socialisten van de Socialistische Partij aan de linkerkant en de Partij van de Vrijheid van Geert Wilders hadden het nakijken.
In retroperspectief hadden de leiders van de VVD en de PvdA voorafgaand aan de verkiezingen al een verbond gesloten. Binnen twee dagen zaten ze bij elkaar en slechts een paar weken later werd er een regering gevormd. Er kwam geen eenduidig verhaal, er werd een uitruil gedaan van punten. Op het ene vlak zou het PvdA verkiezingspunt ten uitvoer gebracht worden en op een ander punt het VVD standpunt. De partijen zouden dat zonder morren van elkaar accepteren. Althans, dat was het plan.
Waar niet te licht over nagedacht was, is het feit dat er met deze twee partijen geen meerderheid is in de Nederlandse Eerste Kamer. Een aantal uitdagingen waar Nederland voor staat vereisen onpopulaire maatregelen. De partijen die verloren hadden in 2012 zijn niet genegen de regeringspartijen aan een meerderheid te helpen bij grote hervormingen door middel van nieuwe wetten.
De samenwerking tussen PvdA en de VVD had een mooie synergie kunnen bewerkstelligen. Helaas heeft het plan om standpunten uit te wisselen in de formatie meer tegenstand ontwikkeld binnen de regeringspartijen dan verwacht. Het is dan ook niet uit te leggen aan de bevolking dat er wordt bezuinigd op bijvoorbeeld de dagen dat er gedoucht kan worden voor bejaarden in tehuizen en dat er Nederlanders aanschuiven bij de voedselbedeling. Dit terwijl Nederland aan de vooravond staat van een invasie van Midden- en Oost-‘Europeanen’. De grenspoorten worden namelijk wijd opengezet medio 2014. Honderdduizenden staan al klaar bepakt en bezakt om in west Europa neer te strijken. De taal hoeven ze niet te spreken natuurlijk, zelfs geen Engels. De uitkeringen zijn voor iedereen!
Dat gecombineerd met de latente antipathie van de Nederlandse bevolking tegen de geldverkwistende Europese Unie heeft desastreuze gevolgen voor het kiesgedrag van de bevolking. Het Nederlands parlement telt officieel 150 zetels. Het monsterverbond van de liberalen en salonsocialisten heeft sinds 2012 samen 79 zetels. Bij de huidige peilingen is dit aantal gezakt tot nog amper 35. De kiezers vluchten teleurgesteld naar de uiteinden van het politiek hoefijzer: de SP, de PVV en ook een aanzienlijk aantal naar het nieuwe politieke vehikel van Jan Nagel: de partij 50+.
Jan Nagel zet om de zoveel jaar een nieuwe partij op om mee te varen op de politieke wind van die tijd. Leefbaar Nederland was een andere partij uit de stal van deze Hilversumse politicus. 50+ heeft als lijsttrekker de voormalig hoofdredacteur van de Gaykrant Henk Krol aangetrokken.
2014 beloofd een spannend politiek jaar te worden met de Europese- en gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht.