Afgelopen weekeinde speelde Roger Waters de pannen van het dak op de weide in Werchter. Zijn muzikaal spektakel The Wall mag gerust één van de wereldwonderen genoemd worden. Wie erbij was spreekt terecht van een unieke ervaring.
The Wall, een album van Pink Floyd, is meer dan enkel muziek. Het vertelt een verhaal tegen allerhande verdrukkingen en imperialisme. De gelijknamige film die Alan Parker regisseerde en waarvan Roger Waters het scenario schreef gaat over ‘Pink’ die in hogere sferen belandt en zich inbeeldt dat hij een nationaal-socialistisch dictator is. Hij is zijn vader verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog, waardoor zijn realistische denkvermogen er zienderogen op achteruit gaat. De muur die wordt opgetrokken en uiteindelijk weer wordt vernietigd, symboliseert de fases die Pink doorstaat. De ontwerpen van de cartoons doen sterk denken aan de opgetrokken bouwwerken van architect Albert Speer, die als minister tijdens de nationaal-socialistische periode in Duitsland monumentale gebouwen en projecten neerpootte en realiseerde.
De voorstelling van afgelopen zaterdag was uiteraard dezelfde als vanouds (The Wall is van begin de jaren ’80), maar werd doorweven door hedendaagse bij wijlen dictatoriale en (Amerikaans-) imperialistische denkbeelden die allen een veeg uit de pan kregen. Het communisme, de Kerk, de islam, het jodendom, het kapitalisme, … allen werden als verwerpelijk of op zijn minst gevaarlijk verslavend voorgesteld. Als toemaatje werden beelden getoond van slachtoffers van deze ‘bedreigingen voor de wereldvrede’, uit het (oorlogs)leven gegrepen.
Dat alles in dolby surround werd vertoond maakte het een absolute unieke belevenis. Roger Waters is een topmuzikant en dat zijn de andere (voormalige) leden van Pink Floyd eveneens. De enige bedenking die ik heb is de oprechtheid van Waters’ boodschap. Tenslotte verdiende deze antikapitalist een persoonlijk fortuin van 88 miljoen dollar … in 2012 (bron: Forbes). Roger Waters doet daarmee 10 miljoen dollar beter dan die andere wereldverbeteraar en antikapitalist Bono van U2. De film The Wall bracht tot nog toe ruim 22 miljoen dollar op (bron: wikipedia). Niet dat we het hen niet gunnen, maar het komt allemaal nogal hypocriet over. Het is zo een beetje als socialisten die in de rand van Antwerpen of Brussel een villa betrekken en met een dure Mercedes rondrijden. Of Groen!-kiezers die in de blanke enclaves in Borgerhout wonen.
wat een knullig artikel over een juist anti rechts werk :p Ik ben er trouwens zeker van dat de meesten hier niet eens weten waar jullie “delta teken” vandaan komt en waar het in de grond voor staat:; juist dat waar The Wall een aanklacht tegen is.