Joseph Stiglitz: sociale onrust wordt bewust in de hand gewerkt door het IMF

Toenemende taxen en belastingen, spaargeld dat niet meer veilig is, besparingen, duurdere prijzen, superboetes… Een mens vraagt zich af of dit soort maatregelen de crisis niet verergeren in plaats van dat ze een oplossing bieden. Het ongenoegen neemt alleen maar toe: in sommige – vooral zuiderse – landen vonden (en vinden) al meermaals gewelddadige betogingen plaats tegen het beleid. Wie het nieuws op de voet volgt heeft zich ongetwijfeld al eens afgevraagd waarom de beleidsmakers maatregelen nemen die een averechts effect hebben op de respectievelijke bevolkingen. Soms lijkt het wel of er bewust wordt aangestuurd op sociale onrust. En als dat waar is: met welk doel dan?

Het antwoord zou wel eens van Joseph Stiglitz kunnen komen. Stiglitz is een gezaghebbende econoom die onder andere een hoge post bekleedde bij de Wereldbank. Ondertussen is hij persona non grata geworden bij de wereldwijde financiële machtselite vanwege zijn kritiek op onder andere het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Stiglitz, die geenszins verdacht kan worden van schimmig complotdenken, onthulde reeds in 2001 in een interview met de Britse krant ‘The Guardian’  wat de plannen zijn van het IMF.

De eerste stap die het IMF in gedachten heeft is het privatiseren van alle publieke en staatsbedrijven, denk maar aan bedrijven die de bevolking voorzien van energie en drinkwater. De bedoeling is dat deze bedrijven in handen komen van de financiële elite, die er forse winsten uit willen puren. Een tweede stap is het volledig liberaliseren van de kapitaalmarkt. Hierdoor kan de financiële elite overal ter wereld vrijuit investeren. Dit lijkt goed voor landen die van deze investeringen kunnen genieten, maar in werkelijkheid dienen de winsten niet om de plaatselijke bevolking materieel voordeel op te leveren, maar verdwijnt al het kapitaal terug naar het buitenland. Ten derde wil het IMF overal marktconforme prijzen invoeren. Ook dat lijkt een goed idee, maar ondertussen is al gebleken dat de prijzen voor water, voedsel en brandstof exploderen. En ten vierde wil het IMF middels financiële vrijhandelsoorlogen landen buiten de EU en de VSA zoveel mogelijk dwingen om hun grenzen open te stellen.

Eén tussenstap is nu echter volop aan de gang: het aanporren van sociale onrust. En hier komen we terug op onze vraag aan het begin van dit stukje: met welk doel dan? Stiglitz zegt het zo: “Wanneer een land op de bodem ligt, perst het IMF het laatste bloed eruit. Ze verhitten het vuur net zolang totdat alles explodeert.” En dan komt het: “De multinationals profiteren enorm van sociale onrust, omdat ondernemingen en andere waardevolle bezittingen in de getroffen landen hierdoor veel goedkoper worden en makkelijker kunnen worden ingelijfd. Hiermee worden forse winsten gemaakt.“  Zo, dat weten we dan ook weeral: we worden niet alleen gemolken door de Belgische staat en door het alsmaar groeiende vreemdelingenlegioen, maar ook door de internationale financiële elite, in Europa met de EU als werktuig. Een Vlaams-nationalist als Antoon Roosens heeft deze toestand vroeger als eens benoemd als ‘de moderne vorm van uitbuiting’.  Bij Rechts Actueel hopen we dat onze nationalistische volksvertegenwoordigers zich met man en macht verzetten tegen deze kuiperijen van de internationale financiële bloedzuigers.