In Gazet van Antwerpen stond deze week een kritiekloos interview door Lex Moolenaar van Gazet van Antwerpen met Peter Mertens, chef van de stalinistische PVDA.  Peter Mertens werd onlangs wél kritisch geinterviewd door, ere wie ere toekomt,  Joël De Ceuleer van De Standaard en legde toen de verklaring af dat hij nog steeds geen enkele afstand neemt van de misdaden van het communisme.     Geen enkele kritische vraag daarentegen in Gazet van Antwerpen, waar Peter Mertens een ontroerend verhaaltje mag ophangen over hoe hij zowaar ‘rebels werd in het college’ en weliswaar studeerde maar ‘zelf zijn zakgeld ging verdienen’.  Een mens zou dat ook van een andere kant kunnen bekijken: het communisme in West-Europa is nogal vaak terug te voeren op de frustratie van collegejongens en studenten over het feit dat zij hoe dan ook…  bourgeoiskinderen zijn en geen aanbeden ‘arbeiders en boeren’.

Wat verder kom ikzelf zowaar aan bod.  Peter Mertens verklaart:  ‘ Aan de Antwerpse universiteit kwamen we keihard in botsing met de extreemrechtse studentenvereniging NSV van Rob Verreycken, alias Rob Klop.  We werden toen verzorgd door de artsen van Geneeskunde voor het Volk. Zo is het allemaal begonnen.”  Nu is de realiteit dat er in de jaren ’90, in de aanloop naar de grote overwinningen van het Vlaams Blok, bij extreem-links in Antwerpen een grote frustratie leefde over het succes van het rechtse nationalisme, dat toen zowel intelligent als revolutionair was (terwijl sommigen het vandaag eerder oppervlakkig en salonfähig zouden noemen.)  Diverse extreem-linkse groepen bestonden naast elkaar en overlapten elkaar: in Antwerpen vooral het Anti-Fascistisch Front (AFF), sterk gecontroleerd door de PVDA, en Studenten tegen Racisme (STER) van Marc Spruyt, dat vooral de niet-PVDA’ers groepeerde.  Beide groepen trachtten de vrije meningsuiting van de rechtse nationalisten onmogelijk te maken.  Aan de universiteit betekende dat blokkades tegen infostands, aanvallen op plakploegen, aanslagen op ons Verbondshuis en wekelijkse incidenten her en der.  Bij het Vlaams Blok betekende dat gewelddadige tegenbetogingen tegen congressen en bijeenkomsten, pogingen tot blokkades, vernielingen aan de infrastructuur van zalen en intimidatie en geweld tegen kandidaten en zaalverhuurders.  Het meest bekende voorbeeld is de anti-moskee-betoging van het VB in Borgerhout, waar de AFF-tegenbetoging vol Marokkanen door Kris Merckx (PVDA) werd opgejut en later een bejaarde man werd doodgeslagen.  (Die moord zorgde er ook voor dat het AFF nadien zijn werking grotendeels stopzette.)

Het was duidelijk dat links in Vlaanderen een sfeer wilde scheppen zoals in Nederland, waar Antifa met grof geweld de ontwikkeling van de Centrumpartij kon verhinderen.  Maar in Vlaanderen waren wij vastbesloten dat niet te laten gebeuren.  Het was in die omstandigheden dat de NSV actief was en altijd en overal paraat klaar stond om op de eerste rij de klappen op te vangen – en uit te delen waar nodig.  Vandaar ook mijn ‘geuzennaam’.

Peter Mertens erkent nu dat hij bij die gevechten betrokken was, wat bij mijn weten vrij nieuw is.  Dus zou het een goede vraag voor een kritische journalist zijn:  waar en wanneer was dat dan wel?  Bij welke gelegenheid?  Wat ging u doen en waarom?  Ik ben benieuwd.  We kunnen dan eens kijken wie de agressor en wie de aangevallene was.  In afwachting van het antwoord op die logische kritische vragen, hebben we alleszins iets geleerd:  Peter Mertens is een straatvechter die de vrije meningsuiting van Vlaamsnationalisten met geweld probeerde te verhinderen.  Zou hij vandaag van mening veranderd zijn, en bereid zijn de vrije meningsuiting van Vlaamsnationalisten te respecteren?  Om dat te weten te komen zou er in het door communisten bestuurde Borgerhout eigenlijk eens een rechts-nationalistische manifestatie moeten georganiseerd worden.  Mmmm, ik denk dat ik eens wat ga rondbellen…