Eergisteren pleegde Dominique Venner met een pistoolschot zelfmoord in de Notre Dame-kathedraal van Parijs.
Deze Franse non-conformistische historicus was een zeventiger die in zijn jeugd zeer militant was geweest maar eind de jaren 6o besloten had zijn strijd met het schrijven van boeken verder te zetten.
Hij had als dienstplichtige aan de Algerijnse oorlog deelgenomen en had zich daarna aangesloten bij de OAS, een ondergrondse organisatie die tegen de toenmalige Franse president De Gaule voor een Frans Algerije vocht en daarbij het geweld niet schuwde. Dit bracht hem voor achttien maanden achter de tralies wat hem niet belette zich, onmiddellijk na zijn vrijlating, opnieuw zeer militant op te stellen. Tot hij zijn roeping ontdekte en zich aan het werk zette om een zeer noodzakelijke taak op zich te nemen, namelijk de geschiedenis op een niet-politiek-correcte wijze aan het lezerspubliek voor te stellen.
Zijn belangstelling ging vooral uit naar al wat controversieel was. Ik beveel bv. zijn boek ‘Baltikum’ aan over de geschiedenis van de Duitse vrijkorpsen die na WOI in dat gebied tegen Russen of Polen vochten om o.m. de meest oostelijke gebieden van het toenmalige Duitsland tegen hun invallen te beschermen. Zijn visie op de Amerikaanse burgeroorlog komt aan bod in ‘Le Blanc Soleil des Vaincus’. Een boek dat zeker niet mag ongelezen blijven.
Ik zal het maar bekennen: ik heb heel veel van zijn werken gelezen en ben er sterk door beïnvloed. Steeds verdedigde hij de traditionele Europese waarden. En pleitte hij voor een Ethiek van eer en trouw. Het is in dat perspectief dat zijn zelfmoord moet worden bekeken.
Hij formuleert het in zijn afscheidsbrief als volgt: ‘Daar waar zoveel mensen aan hun eigen leven verslaafd zijn, wil ik met dit gebaar getuigenis afleggen ten gunste van de ethiek van de wilskracht.
Mijn zelfgekozen dood is bedoeld om slapende gewetens wakker te maken. Ik kom op tegen fatalisme. Ik kom op tegen de vergiftiging van onze zielen en tegen de invasie van persoonlijke verlangens die onze identiteitsverankering zwaar aantasten en zich o.m vergrijpen aan het gezin, dat nochtans de intieme onderbouw vormt van onze duizendjarige beschaving. Ik verdedig de identiteit van alle volkeren op hun eigen grondgebied en kom dus in opstand tegen de misdaad die de vervanging van onze bevolking op het oog heeft.’
Neen, dit was niet de daad van een wanhopig man. Het is die van iemand die er van overtuigd is dat zijn offer ons op het pad van de redding van de Europese waarden zal brengen.
25 reacties op “De zelfmoord van Dominique Venner”
Uiteindelijk zijn de offers van Sands niet nutteloos gewest ,toen is de ondergang van M.
Thatcher begonnen, hun offer was langdurig en pijnlijk ,zowel fysiek als mentaal
Ik moet Francis gelijk geven. Deze daad van monsieur Venner zal wellicht veel meer ogen openen dan hij had kunnen realiseren met zijn geschriften. Zelfdoding is een daad van grote moed.
Ik ben het ook eens met Rapaille. De krachten die tegen ons zijn zien ons bovendien graag dood.
Het ergste is dat de media deze zelfmoord, die eigenlijk een offerdood is, helemaal verkeerd duiden. Dominique Venner wilde een daad stellen tegen wat we kunnen noemen ‘de ondergang van het Avondland (Europa)’, niet alleen tegen de goedkeuring van het homohuwelijk door de regering Hollande, wat maar één symptoom is van die ondergang. Twee seconden zoeken op het internet volstaan om dit te weten te komen. En dat noemt zich journalisten!!!
Dat Dominique Venner, die inderdaad inspirerende boeken heeft geschreven, in vrede moge rusten, maar vooral dat zijn daad de Europeanen mag doen nadenken over hun toekomst. Al vrees ik alweer voor dat laatste.
Persoonlijk vind ik zelfmoord een zeer fatalistische daad.
Als alle grote intellectuelen als symbool een einde maken aan hun leven is het verlies voor onze Europese beschaving dramatisch groot. Naast nataliteit hebben we nood aan geestelijke vorming, wat er momenteel steeds minder en minder is. Als dan de enkelingen als symbool ook nog hun leven zelf beëindigen is er uiteindelijk niemand meer om de laatste smeulende vonken nieuwe levenskracht te geven.
Reactie t.o;v van het commentaar van Rapaille. Herlees nog eens de afscheidswoorden van Venner en je zal te weten komen waarom precies hij deze daad van subliem protest heeft gesteld. O.m. om het geweten van de Europeanen wakker te schudden en ze opnieuw in de ethiek van de wilskracht te laten geloven. Indien we ooit een Europese renaissance willen bereiken, zullen we moeten tot het besef komen dat er belangrijker waarden dan het leven bestaan.
Rapaille slaat de nagel op de kop. Volgens wat er geschreven werd ging het om een intellectueel die goede teksten en boeken schreef en die nog perfect gezond was. Dat betekent dus dat hij misschien nog 10 jaar teksten en boeken had kunnen schrijven die de beweging zouden versterkt hebben, terwijl hij zichzelf en ons daarvan nu beroofd heeft. De opdracht voor wie soldaat is in onze beweging is niet om het op te geven, maar om te vechten tot de laatste snik.
Verner heeft niet opgegeven. Hij koos de vrijwillige dood omdat hij de Europeanen wou wakker schudden, ze woou aantonen dat er waarden zijn die belangrijker zijn dan het leven zelf en dat je elke fataliteit altijd met eigen wilskracht kan bestreden worden. Zijn zelfmoord was geen wanhoopsdaad maar in tegendeel een acte van hoop. Wie zijn boeken gelezen heeft weet bovendien dat wat hij deed perfect in de lijn ligt van de ideeën die hij daarin verdedigt. Hij heeft dus de daad bij het woord gevoegd en dat kan niet van iedereen worden gezegd.
Maar misschien is Heimdal van mening dat Bobby Sands en zijn kameraden ook maar een soort deserteurs waren.
Francis Van den Eynde
BAH!
Zelfdood is laf !
En compleet maar dan ook compleet nutteloos voor de strijd.
Zelfdood is weglopen.
En dus je tegenstanders een voorzet geven.
Zelfdood is opgeven.
En het aan je kameraden overlaten. Zijn zij dan zoveel sterker ?
Zelfdood is niets.
En zal dus snel vergeten zijn.
Volgens deze mensen, zoals FVDE, is de oplossing voor alle problemen :
Graaf een graf en leg er je in te rusten – de problemen lossen dan vanzelf op.
Ik denk dat ze dolen.
Bobby Sands en Jan Palach waren dus lafaards…
Francis Van den Eynde
Totaal verkeerde vergelijking. Bobby Sands en zijn genoten waren soldaten die bevelen opvolgden en zo de vijand maximale schade toebrachten. Palach was niet laf, maar was beter blijven leven om de strijd tegen de dictatuur voort te zetten.
Je bent duidelijk niet goed op de hoogt van de Ierse geschiedenis. Bobby Sands was zelf de commandant van de IRA in de gevangenis waar hij zat dus de hoogste in rang en bovendien begonnen hij en zijn kameraden vrijwillig aan de hongerstaking waartoe ze zelf besloten hadden . Het enige wat de IRA en de INLA als taak op zich namen, was de beurtrol bepalen.
Francis Van den Eynde
Sorry, maar dat klopt niet, Francis. De IRA-gevangen stonden in constant contact met de nationale IRA-commandoraad en hebben op elk ogenblik hun oppergezag erkend. Zowel het beginnen van de actie, het volhouden als de actie als het verloop ervan werden dus uitgevoerd in samenspraak met de IRA-commandoraad. Iets anders doen zou in de republikeinse traditie ondenkbaar geweest zijn, nu de IRA-raad op zijn beurt beschouwd werd als handelend in opdracht van het (eerste) parlement. De acties van Sands en co vergelijken met Venner gaat dus niet op.
Uiteraard stonden de hongerstakers permanent in verbinding met de leiding van de Republikeinse beweging en met de hoofdkwartieren van deI RA en van de INLA. Dit belet niet dat ze allemaal vrijwilligers waren en dat ze er van overtuigd waren dat hun dood voor de zaak belagrijker was dan hun leven. De vergelijking met Venner gaat dus best op.
Ja, inderdaad. Eigenlijk wel, als je het zo neerschrijft lijkt het weer oh zo verkeerd, maar het getuigt niet van moed om de strijd over te laten aan je kameraden, tenminste als we het in de hedendaagse realiteit plaatsen.
De omstandigheden waarin Sands en Palach leefden en “vochten” waren anders.
In onze ego-tijden zelfmoord plegen heeft weinig tot geen vergaande gevolgen en niemand, behalve die mensen die in het verleden leven, zal daar veel waarde aan hechten.
We kunnen zijn dood gebruiken om onze woorden wat kracht bij te zetten maar daar blijft het bij. Dus spijtig wat scherpe pennen zijn nodig.
Ik wil het nog anders proberen uit te leggen. Ergens hierboven lees ik dat Venner wellicht nog tien jaar boeken en artikels had kunnen schrijven. Klopt, maar volgens mij was Venner van mening dat alles al eens geschreven, alles al eens gezegd is geweest. Al meer dan honderd jaar waarschuwen rechtse intellectuelen dat het bergaf gaat met Europa: wat moet er nog meer gezegd worden? Wie het nu niet ziet is ziende blind, ofwel bang voor de waarheid. Venner heeft meer dan zijn steentje bijgedragen aan dit bewustmakingsproces . Nu hij oud (78 jaar) was geworden, maar nog bij volle verstand, zag hij zijn taak beëindigd en zijn roeping vervuld. De enige daad die hem, in zijn ogen, nog restte, was sterven zoals hij geleefd had, namelijk rechtop. Het past in een heroïsche levensvisie: liever staande sterven dan knielend leven. Of liever staande sterven dan sterven zoals een oud bourgeoiszwijn: rustig in bed.
Karel Dillen was dus een ‘bourgeois-zwijn’? Die mens heeft zo lang mogelijk geschreven, gesproken en geageerd, is boeken blijven schrijven, heeft zijn bijdrage zo lang mogelijk geleverd; heeft dan de aftakeling van de ouderdom moedig onder ogen gezien, samen met zijn familie en verwanten; en is dan een natuurlijke dood gestorven. Hij is met de grootste eer begraven in een kathedraal, zonder de heiligheid van die plek te onteren. Een man als Dillen staat dus mijlenver boven Venner. Ik weet wel dat je het zo niet bedoeld hebt, maar het feit blijft: de dood van Venner, welke nobele en edele politieke saus je er ook probeert over te gieten, is een dieptragische en verkeerde menselijke daad van een hoogbejaarde man die de weg kwijt was.
Heimdall, u ontheiligt de naam Heimdall :-)
Noem uzelf Sinte Pieter, want u zit duidelijk in een christelijk steegje en dan kun je zaken zoals deze niet vatten.
Beweren dat Venner de weg kwijt was, toont aan, beste Heimdal dat je wenig of niets over die man weet. Lees eens wat van hem: bv zijn tijdschrift La Nouvelle Revue de l’Histoire of een van zijn werken zoals Le coeur rebelle of zijn boek Un samouraï d’Occident dat volgende maand posthuum zal verschijne. En vermits je toch Karel Dillen in het debat wil brengen, weet dan dat hij het grootste respect voor Venner had en lees wat zijn zoon Koen deze week in ‘t Pallieterke zegt over deze schrijver die zich als een sodaat beschouwde.
Met dat ‘bourgeoiszwijn’ wilde ik wat overdrijven om mijn standpunt duidelijk te maken. Het is niet omdat men sterft ZOALS een bourgeoiszwijn, dat men een bourgeoiszwijn IS En zeker Karel Dillen niet, die ik zeer hoog acht. Het beste is om Venner te lezen om hem te begrijpen.
Iemand die zich een naam als HEIMDALL aanmeet zou beter moeten weten ….
Venner stierf een heldendood, zelfopoffering is de hoogste daad die een mens kan stellen.
Venner laat ons veel goeds na, hopelijk zal zijn dood mensen er toe aan zetten om zijn boeken te lezen.
“Een leven dat geleefd is of niet meer waard is nog geleefd te worden kan beter terug in Ginunngagap geworpen worden ….”
Tot in het Walhalla, kameraad Venner
“Tot in het Walhalla, kameraad Venner.”
Ik ben nu zelf niet gelovig en respecteer iedereen, maar met zo een afsluiter kraak je ook je eigen antwoord af.
Ik hou van de serie “Vikings” … blijft mooie televisie, maar mensen blijf met jullie voeten op de grond.
Beste vriend, dat heeft niets met vikings te maken ….
Verdiep u eens in de voorchristelijke religie die onze voorouders aanhingen. We zijn niet altijd wannebe light joden geweest.
Uw wortels kennen IS met de voeten op de grond staan.
Ik durf te wedden dat u (en velen hier) tot voor deze daad nog nooit over Venner had(den) horen spreken, laat staan zijn boeken te hebben gelezen.
Uw reactie is een typische reactie tegen zelfmoord, trouwens wat hetzelfde standpunt is van de katholieke kerk, of u gelovig bent of niet doet daar niet toe. Een mens die zijn leven geeft om zijn idealen kracht bij te zetten is geen zelfmoordenaar, hij offert zich zoals een soldaat dat doet op het slagveld.
met vriendelijke groeten
En zeggen dat ik reeds 25 jaar in deze beweging zit, dan mag je veronderstellen dat een mens al wel alles gehoord zou hebben.
Arm Vlaanderen dat met zo een balast verder moet.
Als zelfdoding hetzelfde is als vechtend ten onder gaan dan is de oplossing voor dat soort bloedvergieten nu gevonden !
En ja, ik ben tegen zelfmoord wanneer het een politieke betekenis wil invullen. Geen mens, geen enkel mens, noch Jood, noch Arabier zou zo ver moeten gaan zich van het leven te benemen om zijn ideaal te verdedigen.
Geen mens zou zo ver moeten gaan … daar heeft u gelijk in.
Ondertussen roepen we al jaren en blijven onze verzuchtingen in dovemanshoren vallen terwijl alles om ons een aan het instorten is, dan moet er jammer genoeg eens een kanonschot vallen. Het balast is eerder de ‘militanten’ die denken dat ze Vlaanderen kunnen vrij zuipen en zwelgen, waarvoor het allemaal een feest is terwijl er geen stap vooruitgang wordt geboekt. Het is jammer dat Venner zijn offer niet naar waarde wordt ingeschat, ik vind het onbegrijpelijk dat zijn offer niet overal naar waarde wordt ingeschat.