Sinds hun eerste optreden in Oekraïne anno 2008 getuigen de militante “feministen” van FEMEN van een ontspoord activisme (dat zij “sextremisme” noemen) bij de verdediging van de “rechten van vrouwen” of het aanvallen van religies (we herinneren ons in het bijzonder een actie die er in bestond om als steunbetuiging voor de Russische groep Pussy Riot met een kettingzaag een kruisbeeld met de grond gelijk te maken).

De jongste maanden hebben ze zich ook verspreid in West-Europa, een secretariaat geopend in Parijs (gezien het gemiddelde Oekraïense loon is het weinig waarschijnlijk dat dit secretariaat betaald werd van de vergoedingen van de Oekraïense activisten), en vielen ze met geweld de manifestanten tegen het huwelijk en de adoptie “voor allen” aan.

Verschillende reacties tegen Femen verschenen, meer bepaald op het internet, met een Facebook-groep “Moslimvrouwen tegen Femen”. Een ander initiatief, dat ook een Facebook-pagina lanceerde, zag begin mei het levenslicht in Polen: “Christelijke Vrouwen tegen Femen”. Aan het hoofd van die laatste groep staat Maria Piasecka-Łopuszańska, 26 jaar oud en moeder van twee kinderen, die eveneens een nationalistische vrouwenbeweging (Kobiety dla narodu) leidt.

Een vraaggesprek dat we mochten vertalen van Novopress: 

Waarom heeft u de groep “Christian Women Against Femen” gelanceerd? 

Maria Piasecka-Łopuszańska: De vrouwen van Femen eigenen zich het recht toe de spreekbuis voor vrouwen te zijn en hun bezorgdheden te uiten. Maar in feite zijn hun daden en hun actiemethodes een belediging voor vrouwen in de hele wereld. Ze beledigen ons geloof en onze Kerk en wij willen deze radicale aanvallen op het christendom niet langer over ons heen laten gaan. Wij willen ook het bewustzijn inzake de natuurlijke verschillen tussen mannen en vrouwen wakker maken. Bovendien bewijzen de vrouwen van Femen absoluut geen dienst aan de zaak van de vrouwen: naakt protesteren tegen pornografie is toch totaal onlogisch ! Het was dringend nodig het contrast tussen de propaganda en de oververtegenwoordiging van Femen in de media en de realiteit te tonen. Daarvoor is internet een formidabel en voor iedereen toegankelijk medium. Daarom zijn we onze Facebook-pagina, die deze week al werd gevolgd door meer dan 3000 mensen, begonnen. Da’s al meer dan heel wat nationale pagina’s van Femen en we rekenen er op snel te vorderen tot een niveau waarop we de officiële pagina van Femen naar de kroon steken.

Femen werd bekend door zijn spectaculaire acties. Bent u van plan ook straatacties te ondernemen om uw stem te laten horen? 

Dat is mogelijk, maar we behouden ons het recht voor u ermee te verrassen als het zover komt ! Op dit moment probeer we wereldwijd zoveel mogelijk steun te krijgen. Daarna kunnen we gebruik maken van alle mogelijke communicatie- en actiemiddelen. Momenteel hebben honderden vrouwen uit verschillende tientallen landen ons een foto met een “boodschap” voor Femen toegestuurd. Da’s een eerste etappe die volgende aankondigt.

U leidt de patriottische vereniging “Vrouwen voor de Natie” (Kobiety dla Narodu). Wil u die even voorstellen? Welke zijn haar doelen? 

In Polen is de feministische beweging fout bezig: ze valt het moederschap, de familie, de religie en het vaderland aan, alle elementen dus die structuur en kracht geven aan vrouwen ! We hebben besloten daartegen te reageren door het opzetten van Kobiety dla narodu, dat geleid wordt door nationalistische vrouwen. We willen ons daarmee vanzelfsprekend niet spiegelen aan de westerse vrouwen- en “feministische” bewegingen, maar aan de nationalistische vrouwenbewegingen die in Polen bestonden tijdens de 19de en de 20ste eeuw en in het bijzonder de vrouwen uit landbouw- en grondbezittersmiddens verzamelden. We willen de onafhankelijkheid van vrouwen en hun actieve deelname aan het publieke debat verdedigen. We strijden voor de steun aan jonge moeders en voor de vrije uiting van onze gehechtheid aan het katholicisme en de vaderlandsliefde. Het is nogal duidelijk dat we verschillen van “feministen” in die zin dat we pro life zijn, vechten tegen pornografie, en ons kader niet bestaat uit lesbiennes. Het doel van onze activiteiten is ook het bewaren van onze identiteit en cultuur en niet te vechten voor een hypothetische en twijfelachtige “seksuele revolutie”.

Heeft u ook contacten gelegd met andere vrouwenverenigingen? 

Inderdaad, ja. Van bij het begin was Christian Women Against Femen een gemeenschappelijke onderneming van de activisten van Kobiety dla Narodu en de jonge militantes van het Hongaarse Jobbik. Op een paar dagen tijd hebben we ook contact gelegd met vrouwen over de hele wereld: in Frankrijk, Italië, Kroatië, maar ook in Mexico, Libanon, Indonesië, Brazilië, en in veel andere landen.

De laatste jaren zijn verschillende vrouwen, zoals Marine Le Pen, Krisztina Morvai of Pia Kjaersgaard, belangrijke figuren geworden in de nationalistische bewegingen in Europa. Hoe verklaart u dat? 

Da’s een fenomeen dat al opdook met Margaret Thatcher. Tegenwoordig nemen vrouwen deel aan het politieke leven en het publieke debat zonder dat dat ook maar iemand choqueert. Maar het zou fout zijn te denken dat vrouwen zich alleen maar tot linkse of liberale formaties wenden. De Poolse media zijn niet gewoon te zien hoe vrouwen zich engageren in nationalistische bewegingen en lijken verrast vrouwen te zien steunen wat zij vaak verkeerdelijk “de zaak van mannen” noemen. Ze zetten er ons dus toe aan onze stem te laten horen en hun achterhaalde ideeën aan te vechten.

Uw organisatie maakt deel uit van Ruch Narodowy (Nationale Beweging), een Poolse nationalistische beweging die recent gesticht werd door Robert Winnicki. Wat zijn de doelen van die beweging en welke plaats hebben de vrouwen daarin? 

Momenteel definieert Ruch Narodowy zich niet als een politieke partij, maar als een sociale beweging. We willen een nationalistische grondlaag creëren in Polen en de verschillende, verdeelde, nationalistische structuren toelaten elkaar te benaderen binnen één platform. Ons grootste evenement is de organisatie van een nationale mars op 11 november (datum van de heroprichting van de Poolse staat in 1918), die in 2012 bijna 100.000 deelnemers bij elkaar wist te krijgen. En er is geen speciale “rol voor vrouwen” weggelegd in de beweging: we zijn even nationalistisch als de mannen, het is ons doel en ons vaderland dat we verdedigen. Het nationalisme is een universele waarde: ik kan me moeilijk een dergelijke beweging zonder vrouwen voorstellen.

Een woordje ter conclusie? 

Veel van onze activisten hebben de gewoonte te zeggen dat we in oorlog zijn. En dat zijn we eigenlijk ook (de oorlog werd ons namelijk officieel verklaard door “Femen Duitsland”). En de vrouwen hebben hun rol te spelen in deze oorlog: ze zijn geroepen om samen te werken met de mannen, niet om ze te imiteren of hun plaats in te nemen.