Voor de zevenenzestigste keer vond in Merksem de jaarlijkse Bormsherdenking plaats. Ook dit jaar was er een trouw publiek op post, zowel in de mis als op de plechtigheid aan het graf van Dr. August Borms. Ondanks de medewerking van de weergoden viel echter niet alles mee: zo liet de geluidsinstallatie, die het een kwartier daarvoor nog uitstekend deed, het op het beslissende moment afweten. Dat maakte het moeilijk om naar de inleiding van Bormshuisvoorzitter Bob Hulstaert, de bindteksten die werden voorgelezen door Lieve Van Onckelen en naar de rede van de gastspreker te luisteren.

Die gastspreker was Pieter Vandermoere, ondervoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging. Hij maande de Vlaamse Beweging aan om de Vlamingen te overtuigen met zowel emotionele als rationele argumenten. De Vlaamse Beweging moet op een zakelijke manier zichzelf kritisch onder de loep nemen om te zien of er wel efficiënt wordt omgesprongen met de beperkte middelen in tijd en geld van haar mensen om tot het einddoel, een onafhankelijk en Vlaams Vlaanderen, te komen. Middelen en strategieën moeten durven veranderen in een omgeving die steeds wijzigt; internet en nieuwe media moeten tot de nieuwe politieke wapens gemaakt worden. Maar de Vlaamse Beweging moet de mensen ook passioneren: wie de harten van de mensen weet te raken, kan hem doen opstaan en ook aanzetten om iets te doen.

Verder had Vandermoere het over Vlaanderen, dat getekend is door de haat van België. Terwijl de Vlamingen steeds het geweld geschuwd hebben om hun democratische eis voor zelfbeschikking duidelijk te maken, hangt de ‘tricolore arm der wet‘ wel vol bloed. En hij somt op: de relatief onschuldige verbanning van Jan-Frans Willems naar Eeklo, de vervolging van de Activisten na de Eerste Wereldoorlog, de terechtstelling van de spoorwegarbeiders Coucke en Goethals, de repressie na de Tweede Wereldoorlog, Herman Van den Reeck en de mijnwerkers van Zwartberg. Daarbij laakte hij de media en het onderwijs, die achteloos aan dit onrecht lijken voorbij te gaan. Is het gemakzucht of kwaadwilligheid?

België draagt geen respect en verdraagt geen democratie: ‘Het hele land beleefde haar hoogtepunt inzake surrealisme toen bekend werd gemaakt dat de Vlamingen die weigerden te zetelen in het kiesbureau voor de ongrondwettelijke verkiezingen van 2010, zouden worden vervolgd. Wie in dit land de grondwet serieus neemt, krijgt het gerecht achter zich. Er zijn criminelen die minder prioriteit krijgen. Begrijpe wie kan!’ Of het tij definitief kan gekeerd worden in 2014, moet nog blijken: de Belgische krachten zullen hun macht niet zonder slag of stoot opgeven. Vandermoere besloot dat de tijden aan het veranderen zijn. Hij herinnerde aan de Ierse nationalisten, die elkaar begroetten met: ‘Onze dag zal komen!’.