Toegegeven, we zouden niet graag binnen het potentiële bereik van de Noord-Koreaanse middellange-afstandsraketten wonen. Je weet immers maar nooit waarheen de communistische dictatuur in kwestie die afschiet. De BM25 Musudans – ook bekend als Taepodong X, Nodong of Rodong-B en Mirim – die werden getoond tijdens de militaire parade van 10 oktober 2010 zouden dan wel vals geweest zijn, Kim Jong-un en zijn generaals kunnen dat óók wel eens zijn. En als twee van die raketten deze week richting Noord-Koreaanse oostkust zijn versleept, zit op zijn minst een test er toch wel in. En als die test er komt, zal niet alleen Rusland het antwoord op de vraag kennen waarom Iran 19 van die tot nog toe ongeteste Musudans zou hebben gekocht.

Maar komt die test er? Als het aan de Amerikaanse opperbevelhebber in de Pacific, Admiraal Samuel J. Locklear, ligt niét. Die zei gisteren nog dat het “bouwen en testen” van lange-afstandsraketten en nucleaire wapens verboden is door resoluties van de VN-Veiligheidsraad en dat het overtreden van die resoluties door Noord-Korea een “duidelijke en directe bedreiging voor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten en de regionale vrede en stabiliteit” vormt.

Dat is vanwege een Amerikaanse opperbevelhebber nogal eigenaardig. De Verenigde Staten waren namelijk zélf van plan gisteren een Minuteman III te lanceren. Die Minuteman III is een intercontinentale kernraket, waarvan de Verenigde Staten er anno 2010 reeds 450 in bezit hadden. Het bereik van die raket is 13.000 kilometer (tegenover maximaal 4000 voor de Musudan) en de kernkop die er op zit, de W87, kan een explosie genereren van minstens 300 kiloton TNT (de atoombom op Hiroshima had een kracht van … 15 kiloton TNT). Bovendien zouden de Minuteman III-raketten, als kernraketten met meerdere terugkeermodules (ze bevatten oorspronkelijk drie kernkoppen die dus drie verschillende doelen konden treffen), ten gevolge van het tussen George H.W. Bush en Boris Jeltsin ondertekende START II-verdrag al lang moeten gebannen zijn. Wat niet gebeurde omdat het verdrag niet werd geïmplementeerd.

In plaats daarvan gaan voortdurende testen met de, sinds de jaren 1970 steeds weer gemoderniseerde raket, door. De vorige test dateert dan ook pas van november vorig jaar. En die was – naar “goeie” Amerikaanse traditie – gericht op het gebied rond de Marshall Eilanden, een kleine 7600 kilometer van de lanceerbasis nabij Lompoc (Californië). Da’s zo’n 1800 kilometer minder ver dan naar Pyongyang, maar ook Pyongyang is dus makkelijk bereikbaar met de Minuteman III.

En de test van gisteren is afgeblazen – zogezegd om Noord-Korea niet op stang te jagen -, maar er werd wél meteen aangekondigd dat de Verenigde Staten binnenkort wéér een test zouden uitvoeren en … “sterk geëngageerd blijven voor hun nucleaire ontradingscapaciteiten”. Met andere woorden, Noord-Korea mag géén raketten testen, de Verenigde Staten wél. Omdat de Verenigde Staten dat zogenaamd doen om andere staten te ontraden zelf raketten te bouwen en te testen. Klinkt als: ik zal je af en toe op je gezicht slaan om jou er aan te herinneren dat je niet op het mijne mag timmeren …