Uit het antwoord van minister van Binnenlandse Zaken Milquet op een schriftelijke vraag van volksvertegenwoordiger Filip De Man blijkt dat in 2012 meer dan 45.000 nieuwe Belgen werden geregistreerd. Als we geen rekening houden met een aantal categorieën zoals in het buitenland geboren kinderen van Belgen, houden we 38.176 nationaliteitsverkrijgingen over.

Volgens de cijfergegevens van de Algemene Directie Statistiek en Economische informatie verkregen in 2011 ‘slechts’ 29.786 vreemdelingen de Belgische nationaliteit. Het gaat dus om een stijging van het aantal Belgwordingen met ongeveer 8.000 eenheden op één jaar tijd. Het is tien jaar geleden dat er nog zoveel vreemdelingen de Belgische nationaliteit verwierven: in 2002 ging het om 46.417 nieuwe Belgen.

‘ Het is bovendien de vraag of de recente wijziging van het Wetboek Belgische nationaliteit die op 1 januari 2013 in werking trad, zal volstaan om het tij te keren’, zo vraagt het VB zich af bij de grote ‘overwinning’ die door de NVA geclaimd wordt.  ‘Zo moet een kandidaat-Belg nog steeds de streektaal niet kennen, wordt de dubbele nationaliteit op geen enkele manier aan banden gelegd en is er nog steeds geen sprake van een burgerschapsproef.’  Het Vlaams Belang blijft eveneens van mening dat een vreemdeling slechts na een ononderbroken wettelijk verblijf van 10 jaar in aanmerking mag komen voor de Belgische nationaliteit, terwijl dat nu nog steeds mogelijk is na vijf jaar verblijf.

‘ Tenslotte blijven ook de mogelijkheden om nieuwe Belgen van de Belgische nationaliteit vervallen te verklaren na een veroordeling in de nieuwe wetgeving ondermaats’, zo stipt De Man aan.  ‘Nieuwe Belgen die worden veroordeeld wegens verkrachting, moord of diefstal met geweld, kunnen de Belgische nationaliteit immers nog steeds probleemloos behouden, ook al pleegden zij deze feiten kort nadat ze Belg werden.  Al deze gegevens stemmen niet vrolijk: stelselmatig worden de Vlamingen vervangen door vreemdelingen, die bovendien door de naturalisatie stemrecht krijgen en dus mee ons politiek beleid bepalen.’

Met dat laatste heeft een deel van de Vlaamse beweging alleszins blijkbaar geen moeite.  Volgens hen veranderen mensen, wanneer ze een tijdje in Vlaanderen wonen, op magische wijze in ‘Vlamingen’.  Net zoals zij wellicht geloven dat als je een kat een tijd in een kippenhok zet die verandert in een kip.  Het lijkt logischer ervan uit te gaan dat wie een Turkse moeder en een Turkse vader heeft ook altijd een Turk blijft, zoals elke Turk u trouwens zal bevestigen, ook al woont men een tijd in Vlaanderen…  Maar sommigen dromen blijkbaar liever met hun ogen open.