Zuid-Afrika staat weer in het middelpunt van de belangstelling sinds atleet Oscar Pistorius zijn vrouw doodschoot. Het zwaartepunt van deze gebeurtenis verschoof de afgelopen dagen echter van de vraag of de man al dan niet schuldig is voor moord, naar het feit dat de vader van Pistorius een notoir racist zou zijn. Of dat laatste willen de media ons toch doen geloven.
In de Britse media verklaarde Henke Pistorius dat wapenbezit in Zuid-Afrika volstrekt legitiem is, aangezien de regering niet in staat is om blanke minderheid te beschermen. Een bom was ontploft! Stoffige doembeelden uit het Apartheidstijdperk moeten zijn verschenen voor de ogen van vele blinde zieners. We kunnen het ons al zo voorstellen. Ook hier doen de ‘journalisten’ verontwaardigd over het ‘voorval’.
Helaas zouden de Vlaamse media beter wat meer Rechts Actueel lezen. Dan zouden ze op de hoogte zijn van de Plaasmoorde die reeds duizenden blanke Afrikaners hebben getroffen. Tot in het Europees Parlement werd er gepleit om iets aan deze échte racistische moorden te doen, maar helaas heeft de politiek correcte wereld hier geen oren naar. Racisme kan maar van één kant komen, weet u wel.
Op 25 april komt alvast een interessant spreker naar Antwerpen, waar links weldenkend Vlaanderen niet goed van gaat zijn. We verklappen nog niet wie, die verrassing houden we voor morgen, maar deze man is de meest perfect geplaatste persoon om ons alles uit de doeken te doen over wat er zich in Zuid-Afrika voordoet.
Als papa Pistorius al een racist zou zijn, dan heeft hij zijn zoon in ieder geval niet racistisch opgevoed (of heeft de opvoeding niet gewerkt :-) : http://www.washingtonpost.com/rf/image_606w/2010-2019/WashingtonPost/2013/02/20/Interactivity/Images/Oscar_Pistorius_career_0071361386381.JPG .
Heden ten dage ziet men kennelijk overál “racisme”. Blijkbaar maakt een welbepaalde linkse “elite” er een sport van om eender waar “racisme” te bespeuren. U weet wel, het betreft hier de lieden die des ochtends “De Morgen” consumeren bij hun “Espresso”. Indien zij gerucht opvangen van iets wat niet past in het model van het Disneyland waarin zij in de krochten hunner gespoelde geest plegen te vertoeven, gaat bij hen onmiddellijk het noodsein af: “Alerta, alerta, antifascista!”. Wij leven hier nochtans niet in een rolprent van “Bambi”. Indien deze geitenwollensokken hoogte krijgen van iets wat niet in hun politiek correcte kraam past, cultiveren zij ras schuim op de muil en begint dat bloedvat op hun voorhoofd wel érg hard te kloppen.
Het zou mij niet eens verbazen, moesten deze zogenaamde revolutionairen des nachts geterroriseerd worden door de geluiden van stampende laarzen, alsmede het optreden van zwart geüniformeerde manspersonen. Nochtans bestaan er in de psychomedische wereld wel degelijk geneesmethoden voor dergelijke ziekelijke denkwijzen. In “DSM-IV-TR” maakt men immers gewag van een uitermate doeltreffende behandeling voor zulk een gedachtegang: een behandeling met barbituraten en antipsychotica schijnt bij zulk een paranoïde gedachtegang eerder goed te werken, met een minimum aan nevenwerkingen.