Vlaams Nationaal Zangfeest: verslag

Gisteren vond in een bijna uitverkochte Lotto Arena het 76ste Vlaams Nationaal Zangfeest plaats. Duizenden Vlamingen zongen er de ziel uit hun lijf. Het Zangfeest stond dit jaar in het teken van de Vlaamse toekomst, wat ook merkbaar was aan de affiche die een knipoog was naar de digitale revolutie die ons allen in haar greep houdt. Vlaanderen@detoekomst.vl.

Meteen vielen de grote delegaties studenten op. Zowel het KVHV als de NSV waren sterk vertegenwoordigd. Het VNJ op zijn beurt lijkt de terugval van leden te hebben kunnen indijken, wat te merken was aan het aantal grijze hemden. Hun muziekkapel was zeker weer één van de jaarlijkse hoogtepunten, net als die van KSA Geraardsbergen. We kunnen gerust zeggen dat het aantal jongeren op het Zangfeest jaar na jaar stijgt.

Hun ambitie voor een Vlaamse toekomst stak het ANZ niet onder stoelen en banken. ANZ-voorzitter Erik Stoffelen nam de onafhankelijkheidsstrijd van Catalonië en Schotland als te volgen voorbeelden. Net zoals op de komende IJzerwake werden deze volkeren bejubeld voor hun nooit aflatende inzet voor een soevereine en onafhankelijke toekomst. Vlaanderen moet op eigen benen staan.

Na een terechte keiharde aanval op het ACW voor hun financieel “hoogtechnologisch” gesjoemel op kap van de gewone Vlaming, werd het tijd voor een lange hulde aan Miel Cools. “De eerste kleinkunstzanger die op het Zangfeest optrad en dat altijd is blijven doen,” zo klonk het. Miel Cools bracht als hoogtepunt van de namiddag zelf een lied te berde en bewees dat hij nog steeds diezelfde zanger is als ‘in de tijd van toen’. Zijn afscheidsconcerten beloven dan ook de moeite te worden.

Het Zangfeest zit er weer op en de strijd gaat verder. Enkel hopen we dat de bewering van Erik Stoffelen dat de Vlamingen de Belgische akkefietjes grondig beu zijn geen praat voor de vaak zal blijken. De Vlamingen kennende vrezen we dat dat ‘beu’ zijn niet verder rijkt dan de eettafel thuis en het gejammer en geklaag voor de televisie…