In Oostenrijk vonden in 2012 heel wat politieke demonstraties plaats. 79 daarvan waren illegaal, lees: niet aangevraagd. Het zal u niet verbazen dat de overgrote meerderheid van deze illegale demonstraties door linkse groepuscules georganiseerd werden.

Vooral de Sozialistische Jugend (SJ) vond het leuk om zonder aanvraag op zak de mensen te gaan lastigvallen met hun hatelijke boodschappen. Betogingen met de welluidende namen ‘Demonstration gegen Antirassismus’ (sic), ‘Steh auf Kampagne’, ‘Was Kunst ist, bestimmen wir!’ en ‘Mei Lehr is ned deppat’ trokken vlotjes volk aan van deze jonge socialisten. Bij de laatst vernoemde campagne willen de socialisten onder andere gratis openbaar vervoer voor alle leerlingen. Kwestie van alle realiteitszin overboord te gooien.

Ook de klassieke anti-fascisten hebben zo een gewoonte om hun tijd te verdoen aan illegale manifestaties. Enkele voorbeelden: ‘Aktionstage gegen Abschiebungen’, ‘Resistance for Peace’,  ‘Anti Atom Szene’, ‘Stoppt Zusammenarbeit mit Rechtsextremen’ en eentje met de vlotte titel: ‘Ihre Niederlage, unsere Befreiung, Rechtsextreme Aufmärsche verhindern, Antifaschistisch bleibt – ALERTA; Nazis raus’. De meest hilarische, maar desalniettemin verontrustende actie kwam van Rosa Antifa. Zij voerden illegaal actie onder de noemer: ‘Gegen farbtragende Studenten’, waarbij ze het dus gemunt hebben op ‘kleurdragende’ studentenclubs. Daarmee focussen ze zich uiteraard op de traditionele Burschenschaften.

Dat deze linkse groepjes oververtegenwoordigd zijn in de lijst van illegale acties en betogingen en er zich zelfs niets van aantrekken is een logisch gevolg van enerzijds het beleid dat naar de pijpen danst van links omwille van de ‘verdraagzaamheid’ en anderzijds door het feit dat deze linksen er steeds in slagen de meest ongure, maar wel (blijkbaar) zeer efficiënte juristen aan hun zijde te hebben. Zo worden ze keer op keer weer uit de wind gezet en voelen ze zich op de duur vogelvrij.

In Vlaanderen zullen zo’n cijfers een ander beeld geven, maar dat komt omdat actief links in Vlaanderen nagenoeg dood is. Eén keer per jaar laten ze hun ware aard zien en betogen ze gezamenlijk tegen de NSV-betoging. Het spoor van geweld en vandalisme is traditioneel hun handelsmerk. Veel meer valt er over deze revolutionairen niet te zeggen.