Of een partij werkelijk rechts is, hangt af van haar standpunt over het gezin als eenheid van vader, moeder en kind(eren). Een duidelijke maatstaf, want geen traditionele samenlevingsvorm wordt door het conservatisme zo cruciaal geacht. En tegen niets anders wordt tegenwoordig door links zo gestreden.
Fanatisme
Gezinsbeleid is ook een deprimerende maatstaf, want traditionele rechtse partijen in Europa hebben het traditionele huwelijk en gezin opgegeven. De Britse premier David Cameron (Conservative Party) heeft het opgelegd met het fanatisme waarmee de sharia in Iran is doorgevoerd. Het CDA in Nederland, eens een bastion van rechtse christendemocraten, beschermt met even groot enthousiasme het adoptierecht van homo’s.
Duitsland kan niet achterblijven. Opgejaagd door de onvermoeibare linkse honden, die alles wat naar traditie riekt als nazistisch bestempelen, voegt regeringspartij CDU zich bij de mars richting gelijkheid. Volker Kauder, fractievoorzitter in de bondsdag, verklaart de status van homoseksuele partnerschappen grondig te heroverwegen. Hij krijgt bijval van zijn secondant Michael Grosse-Brömer, die ‘beweeglijkheid’ wenst op gebied van gelijkschakeling.
Tactiek
Dat CDU besmuikt over ‘heroverwegen’ en ‘beweeglijkheid’ spreekt, is een tactische keuze. Zo kan de achterban rijp gemaakt worden – of anders gezegd: krijgen de treuzelaars de tijd om zich bij de karavaan aan te sluiten. De schapen worden mak gehouden doordat de grote leider Merkel zwijgt.
We hebben deze tactiek eerder gezien. In de Verenigde Staten sprak vorig jaar eerst toenmalig vicepresident Joe Biden zich uit voor het homohuwelijk; toen de gemoederen bedaard waren, nam president Obama het roer over om de natie richting de roze dageraad te leiden.
Demografische verschuiving
Waarschijnlijk committeert het CDU zich vóór de landelijke verkiezingen van september 2013 aan het homohuwelijk. Electoraal gezien een waagstuk, maar allerminst roekeloos. In Amerika zien we al dat jongeren over het gehele politieke spectrum anno 2013 veel minder problemen hebben met het homohuwelijk dan een jaar of vijftien geleden. Verzet komt vooral van ouderen, in het bijzonder de Republikeinen onder hen. Ouderen die over dertig jaar onder de grond liggen.
De demografische verschuiving vindt evengoed plaats bij achterban van de CSU, de conservatieve zusterpartij van CDU. De 40-plussers die daar het overwicht hebben, zullen op den duur plaatsmaken voor een jongere generatie CSU’ers, voor wie het homohuwelijk normaal is. De conservatieve weerstand brokkelt langzaam maar gestaag af.
Rechts is gestorven bos
Rechts heeft de strijd om het huwelijk verloren. Niet door overmacht, eerder doordat we niet beseffen hoe belangrijk het is voor een kind om een vader én een moeder te hebben. Rechts is een gestorven bos, waarbij links steeds minder kracht hoeft te zetten om een dode boom om te duwen.
Wunderbar
Ik lig hier verdorie plat van het lachen met Uw bescheiden bijdrage.
Wat is de volgende stap? Het ontwerpen van virtuele pornografie, teneinde de ziekelijke “noden” van pedoseksuelen tegemoet te komen? Heden ten dage moet blijkbaar álles kunnen, en al wie zich hiertegen pleegt te verzetten, is zogezegd een “onverdraagzame inciviek”. Met bitterheid verlang ik terug naar de tijd waarin homoseksuelen en andere decadente, verdorven geesten zich nog in de schaduw van de samenleving bevonden. Indien men deze losbandige gedegenereerden dan toch zo nodig een plaats in de maatschappij moet geven, laat die plaats dan alstublieft de marge van diezelfde maatschappij wezen. Het huwelijksverbond tussen man en vrouw is een heilig fundament der maatschappij, en hieraan valt simpelweg niet te tornen. Het homohuwelijk was overigens reeds van in den beginne achterhaald, aangezien de statistieken uitwijzen dat wisselende seksuele contacten bij deze sodomieten schering en inslag zijn, méér dan bij reguliere heterokoppels. Zij zien het huwelijk helemaal niet als een heilig instituut, zij vegen hier volstrekt hun voeten aan. Dit is dan ook een maat voor niets. Een lege doos, als het ware. En lege dozen beschouw ik als zijnde vuilnis.